Γιάννης Σμαραγδής: «Ο καθένας από μας έχει τη δική του προδιαγεγραμμένη μοίρα»
Ο Γιάννης Σμαραγδής αναπολεί τα παιδικά του χρόνια. Τι θυμάται από την εποχή εκείνη;
«Γεννήθηκα στο Ηράκλειο της Κρήτης και όταν ήμουν πολύ μικρός φύγαμε οικογενειακώς στον Ψηλορείτη, όπου ζούσαμε μέχρι τα επτά μου χρόνια σε ένα παλιό εργοστάσιο του παππού μου, που δεν ήταν σε λειτουργία. Είχε εκπέσει ο παππούς μου, διότι είχε μπει στην Αριστερά, και άλλαξε η ζωή μας. Εκεί πρωτοείδα το φως που στοίχειωσε όλες μου τις ταινίες, δηλαδή το κιτρινόχρωμο φως, λίγο προτού δύσει ο ήλιος, καθώς χτυπούσε στα βράχια γύρω και απέναντι από το χωριό, όπου όλα ήταν γκριζωπά» τόνισε στην Espresso.
-Υπήρξε κάτι που σας στιγμάτισε εκείνη την περίοδο;
«Εκεί, στο χωριό που ήμουν, συνέβη ένα περιστατικό που το έμαθα πολύ μεγάλος και που όταν το έμαθα δεν το έλεγα. Τώρα έχουν περάσει τα χρόνια και δεν έχει κανένα νόημα πια να το κρύβω. Πέρασε, λοιπόν, τότε από το χωριό ένας πλανόδιος πωλητής ευτελών εικόνων. Μιλώντας με τη μάνα μου, της είπε γι’ αυτά που συμβαίνουν τώρα στη ζωή μου. Οταν πήρα το πρώτο μου βραβείο, η μητέρα μου φώναξε τη γυναίκα μου και της αφηγήθηκε το περιστατικό και κατάλαβα, πολύ αργά, ότι ο καθένας από μας έχει τη δική του προδιαγεγραμμένη μοίρα.»
-Βγήκατε από μικρός στο μεροκάματο;
«Είμαι ο πρώτος από τα τέσσερα παιδιά που μείναμε ορφανά. Οταν ήρθαμε από την Κρήτη στην Αθήνα, δούλευα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ένα φαρμακείο. Μπορείς να υποθέσεις πόσο δύσκολα ήταν για μια χήρα γυναίκα, με τον μεγαλύτερο γιο να είναι 16 και τον μικρότερο 11 χρόνων. Ομως, γρήγορα βρήκαμε όλοι για ποιον ρόλο είμαστε εδώ.»
