Σταμάτης Κραουνάκης: «Χωρίς την Τέχνη θα ήμουν σε κανένα τρελοκομείο»

Στη χώρα μας έχουμε πολλούς. Τι έχουν προκαλέσει οι κριτικοί στην Ελλάδα;

«Εκτός ελαχίστων, έχουν κακοποιήσει τα ελληνικά»

Τι άλλο έχει κακοποιήσει τα ελληνικά και γενικότερα τον ελληνικό πολιτισμό;

«Η τηλεόραση. Εδώ δεν έχουμε ένα κανονικό ραδιόφωνο. Ακούω έναν γαλλικό σταθμό και έχει αλλάξει η ζωή μου. Με ροή, μουσική, σωστά μπλεγμένη ανάλογα τη μέρα και την ώρα, μικρά σποτ με είδηση, χιούμορ, ωραίες φωνές. Εδώ κάνουμε όλοι ακόμα ραδιόφωνο του'50»

Και το Διαδίκτυο τι επίδραση έχει πάνω μας;

«Έχουμε τον τρόπο να επιλέγουμε κι εκεί τις παρέες μας. Με την κοινωνία με την οποία συναναστρέφομαι, που έχει ανθρώπους από όλες τις μπάντες καταφέρνουμε και συνομιλούμε. Το Facebook δεν είναι ο κόσμος , είναι η μπόχα του. Είναι ο απόηχος, του κόσμου, όχι η ζωή. Είναι πολύ ωραίο από την άλλη. Βρήκα επαφή με φίλους που είχα χαθεί, μπορώ να επικοινωνώ με τους φίλους που θέλουν να έχουν επαφή με το έργο μου.

Φοράτε κόκκινα γυαλιά για να δείτε τι;

«Δεν φοράω κόκκινα πια»

Εγώ αναφέρομαι στα «κόκκινα γυαλιά «που φορούσατε κάποτε

«Τότε που γράφτηκε, ήταν ένας έρωτας στη μέση. Ήθελα να ξεκόψω από το ρεαλιστικό»

Για να πάτε προς ποια κατεύθυνση;

«Στο μεταφυσικό. Στον σουρεαλισμό. Να ξεφύγω, να βάλω φίλτρο στην εικόνα»

Η πραγματική ζωή όμως που είναι;

«Η φαντασία είναι μέσα στη ζωή. Εδώ είναι ο Παράδεισος και η Κόλαση εδώ»

Και μετά τι υπάρχει;

«Σκασίλα μου έχω φίλους παντού»

Τι πιστεύετε πως υπάρχει μετά;

«Κάτι ιδανικό. Με υπερπαραγωγές, θείες μουσικές και υπέροχους θεατές. Αυτό που δεν ζούμε εδώ»

Πιστεύετε στο τυχαίο;

«Όλη μου η ζωή είναι τυχαίο. Πιστεύω πως πρέπει να ξυπνάμε και να δουλεύουμε. Αλλά ήξερα πάντα τι θέλω και τι δεν θέλω. Ήμουν κάθετος στο «δεν θέλω». Σπάνια έκανα υποχωρήσεις. Από την άλλη, επειδή ήξερα τι θέλω και δούλευα γι' αυτό, κάποια στιγμή φώτιζε ο θεός και ερχόταν αυτό. Και την ώρα που ερχόταν, με έβρισκε έτοιμο»

Έχετε πει πως έχετε συνδέσει ακόμα την επαγγελματική σας ενασχόληση με τη μουσική με κάτι τυχαίο, την οικονομική καταστροφή του πατέρα σας...

«Αυτό σημαίνει πως κάθε δυσκολία πρέπει να μας κάνει να δούμε πού αλλού μας πάει ο δρόμος μας. ‘Εχουμε αποστολή για κάποιον λόγο υπάρχουμε»

Ποια είναι η δική σας αποστολή; Γιατί ήρθαμε σε αυτό τον κόσμο;

«Η δική μου αποστολή είναι η Τέχνη»

Καλλιτέχνης γεννιέται κανείς ή γίνεται;

«Νομίζω πως κουβαλάς ένα άστρο από την ώρα που έρχεσαι στον κόσμο»

Αυτό το άστρο -η μουσική στη δική σας περίπτωση-μήπως θεραπεύει ή σώζει από κάτι άλλο;

«Εγώ δεν ξέρω τι θα ήμουν χωρίς την Τέχνη! Θα ήμουν σε κανένα τρελοκομείο με αυτή την υπερενέργεια. Ή θα ήμουν σαν τη Μητέρα Τερέζα»

Μιλάτε νια υπερενέργεια. Έχετε μεγάλες μεταπτώσεις διάθεσης;

«Ε, όχι, δεν θέλω να σκοτώσω» δήλωσε στην εφημερίδα Ελευθερία.