Παντελής Θαλασσινός: «Μη νομίζετε πως είμαι κουλτουριάρης...»

«Τον Νίκο Μπελογιάννη, τον Αρη Βελουχιώτη. Ήταν μεγάλοι πατριώτες και όχι από τζάκια. Οι δωσίλογοι κυβέρνησαν στην Ελλάδα. Μιλάμε πολύ για πολιτική όμως, ε; Δεν πειράζει, πολιτικοί άνθρωποι είμαστε» τόνισε στην Ελευθερία της Κυριακής.

-Ασκεί πολιτική η Τέχνη;

«Το να κάνεις Τέχνη σήμερα είναι και πολιτική. Είναι αντίδραση. Η Τέχνη πρέπει να κάνει καλό κι όχι κακό. Γι1 αυτό δεν θεωρώ τον αμερικανικό κινηματογράφο Τέχνη. Μεταφέρει κάποιες φορές επικίνδυνα μηνύματα.»

-Ποιο είδος κινηματογράφου υπηρετεί καλύτερα αυτό που εσείς αποκαλείτε Τέχνη;

«Μη νομίζετε πως είμαι κουλτουριάρης. Το '80 τρέχαμε να δούμε Βισκόντι και Φασμπίντερ, πράγματα τα οποία μπορεί και να μην καταλαβαίναμε. Μου αρέσει ο κινηματογράφος που έχει σενάριο. Μου άρεσε το «Παρίσι, Τέξας» του Βέντερς. Ο συμπατριώτης μου ο Δήμος Αβδελιώδης έχει κάνει δυο ταινίες-αριστουργήματα. «Το δέντρο που πληγώναμε», μια ταινία με συναίσθημα, και παράλληλα ένα ντοκιμαντέρ για τη μαστίχα και την εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων. Αυτές οι ταινίες είναι ωφέλιμες για την ψυχή μας.»

-Ποια μουσική θεωρείτε ωφέλιμη;

«Θεωρώ τύχη για την Ελλάδα που υπήρξαν μουσικοί όπως ο Χατζιδάκις, ο Θεοδωράκης, ο Μαρκόπουλος, που ασχολήθηκαν με την ποίηση. Από εκείνους μάθαμε και τους μεγάλους ποιητές. Ο πολιτισμός σήμερα είναι αγοραίος. Αγοραία είναι και η Υγεία και η Παιδεία. Δεν θα έπρεπε να είναι!»

-Σε ποια κοινωνία θεωρείτε πως τα παραπάνω δεν ήταν αγοραία και η ζωή ίων πολιτών ήταν καλή;

«Δεν ξέρω. Ο Καντάφι έδωσε τα πάντα στον λαό του. Δεν ξέρω όμως τι απαγορεύσεις είχαν»