Λαζόπουλος: «Υπάρχουν λαμπρά μυαλά που έχουν φύγει στο εξωτερικό»

-Ποιος θα κινητοποιήσει αυτήν την χώρα ;

«Υπάρχουν λαμπρά μυαλά που έχουν φύγει από την Ελλάδα και εργάζονται για αυτήν και ας είναι στο εξωτερικό. Μιλάμε για 500.000 επιστήμονες. Η κύρια μάζα σκέψης ωστόσο έφυγε. Λυπηρό. Μπορεί άραγε να σταθεί μια χώρα με άδεια κεφάλια; Το άδειο κεφάλι το φοβάμαι. Γιατί μετατρέπεται σε βιτρίνα καταστημάτων. Μας βάζουν ότι ρούχα θέλουμε .Και αναρωτιέμαι αυτή η κρυμμένη Ελλάδα θα εμφανιστεί; Αυτό είναι λοιπόν το νέο μου έργο. Συνεργάζομαι με την Σοφία Φιλιππίδου για πρώτη φορά και χαίρομαι πολύ. Γιατί η Σοφία είναι ένα βαθύ άτομο που δεν παλεύει με την ρηχότητα»

-Πιστεύω ότι οι ρηχές σε ερωτήσεις είναι κάτι που δεν αντέχεις ...

«Η μαρίδα κολυμπά στα ρηχά. Ένα ψάρι που έχει ένα όγκο, ένα δελφίνι, κινδυνεύει να κολυμπά στα ρηχά. Πρέπει να το σπρώξουν στα βαθιά για να ζήσει. Σήμερα ζούμε στην εποχή που θέλουν να βγάλουν όλα τα ψάρια στα ρηχά. Και εγώ δεν μπορώ να συμπορευτώ με την ρηχότητα. Δεν θα την αποφύγω, το ξέρω, αλλά δεν θα συμπράξω. Δεν θα γίνω μέρος της. Άρα λοιπόν η παράσταση έχει πολύ γέλιο αλλά και συγκίνηση,. Με μια μουσική την οποία έχει καταγράψει με πολύ ωραίο τρόπο ο Σταμάτης Κραουνάκης...»

-Ποιο είναι το μήνυμα της παράστασης;

«Να επιστρέψουμε στην απλότητα! Το έργο κλείνει με ένα τραγούδι που λέει: «Θέλω να ζήσω σε ένα όνειρο μικρότερο, να είναι δικό μου και ας είναι και χειρότερο. Με ξένα λόγια δεν μπορώ να περπατάω. Δεν είμαι αυτό που έγινα, δεν έζησε ποτέ ο εαυτός μου ,πως στους καθρέφτες με χαμόγελο και μέσα μου να σέρνεται ο καημός μου. Έλα και δώσε μου ένα φως, ένα μικρό φωτάκι να ζήσω ήρεμα και απλά σε ένα δωματιάκι». Η απλότητα δεν έχει να κάνει με την οικονομική άνεση. Οι πνευματικοί άνθρωποι στην Ελλάδα δεν μιλάνε. Μιλάνε οι παπαγάλοι. Μπορεί μια χώρα να αντέξει το βουητό του τίποτα;» δήλωσε στο Enjoy.