Αφροδίτη Μάνου: «Έχω πάρα πολλά κενά στο κεφάλι μου»

«Εντελώς ερήμην μου έγινε αυτή η επιλογή. Προφανώς υπήρχαν πράγματα που ζητούσαν να εκφραστούν και βέβαια μόνο με την ερμηνεία δεν έβγαιναν. Πιστεύω ότι ο δημιουργός συνομιλώντας με τον εαυτό του συνομιλεί ταυτόχρονα με κάτι πιο οικουμενικό. Αυτή η συνομιλία είναι που σε κάνει να γνωρίζεις ποιος είσαι, ποιες είναι οι δυνατότητες και οι αδυναμίες σου και να μπορείς να προχωράς ξέροντας ότι μπορείς να κάνεις πράξη αυτό που αποφασίζεις. Η δική μου η γενιά πάσχει από το γνώθι σαυτόν, υπερτίμησε και υποτίμησε πολλά πράγματα και κατευθύνεται με πράγματα φορεμένα στο κεφάλι.

Ως πολίτης της Ελλάδας έχω πάρα πολλά κενά στο κεφάλι μου. Αυτά που συμβαίνουν γύρω μας είναι υπερβολικά. Η ενημέρωση, η γνώση και η σύγκριση είναι όλα λειψά. Δεν μπορώ να διαμορφώσω άποψη. Συμβαίνουν πράγματα πολύ σοβαρά και εγώ δεν ξέρω σημαντικά στοιχεία, όπως τι έχει συμβεί από τη στιγμή που αυτή η χώρα πήρε το πρώτο δάνειο από τους Ευρωπαίους. Είμαστε μια χώρα 200 χρόνων που νομίζει ότι είναι 2.500 χρόνων. Είμαστε νεόπλουτη χώρα και αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Κάναμε κάτι διαβάσματα από δω και από κει τη δεκαετία του ’70 και ενώ τα συζητάγαμε δεν λέγαμε τι θέλουμε. Εγώ αναμασούσα πράγματα και είδα ότι όλα αυτά που έλεγα δεν υπάρχουν, ποτέ δεν υπήρξαν. Γράφοντας λοιπόν το πρώτο μου τραγούδι έκανα την προσωπική μου μικρή επανάσταση. Είμαι άνθρωπος που δεν είναι εύκολος, δεν πάει με τα νερά των ανθρώπων, που ψάχνεται από το πρωί μέχρι το βράδυ, βάζει σε δοκιμασία τον εαυτό του. Αυτό κοστίζει ακριβά, δεν έχω μόνιμους φίλους, από το Facebook με έχουν διαγράψει πρώην εραστές μου οι οποίοι δεν μου έκοψαν την καλημέρα όταν τους χώρισα. Το έκαναν επειδή στηρίζω τον ΣΥΡΙΖΑ· δεν είμαι ΣΥΡΙΖΑ αλλά τον στηρίζω.

Δεν είμαι καλλιτέχνης που απευθύνεται σε όλο το κοινό, είμαι περιορισμένου βεληνεκούς καθώς ο κοινωνικός, πολιτικός και αισθητικός προβληματισμός μου για να επιδοθεί απαιτεί ένα επίπεδο σκέψης και καλλιέργειας. Γι’ αυτό δεν μπορώ να απολαύσω την ευρεία αποδοχή παρά μόνο σε λίγα τραγούδια πιο απλά, όπως στο «Αμόρε μίο, εμείς οι δύο και το φεγγάρι μαργαριτάρι» και σε κάτι τέτοια» τόνισε στο Documento.