Γιώργος Ζιώρης: «Προσεύχομαι να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα»

«Λίγα λεπτά πριν από την ανακοίνωση του αποτελέσματος δεν είχα καθόλου άγχος. Και ό, τι είπα το εννοούσα. Είχα γνωρίσει τον Στέλιο κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και πραγματικά εκείνη τη στιγμή δεν είχε σημασία ποιος θα κέρδιζε. Θεωρώ πως είμαστε και οι δύο νικητές. Το μεγάλο άγχος το είχα στη φάση των οκτώ. Εκεί έτρεμα. Όσο προχωρούσε το παιχνίδι τόσο μειωνόταν η αγωνία. Όλοι φυσικά ήμασταν εκεί για να νικήσουμε. Όταν ακούω κάποιους να λένε "εγώ ήρθα για πλάκα και δεν θέλω να νικήσω", είμαι δύσπιστος. Στο πίσω μέρος του μυαλού σου υπάρχει από την αρχή η πιθανότητα να είσαι ο νικητής. Μπαίνοντας στο παιχνίδι και χώρισα τρεις τύπους παικτών. Είναι αυτοί που ήδη ασχολούνται επαγγελματικά με τη μουσική και ήρθαν να διαφημίσουν τη δουλειά τους και να γίνουν περισσότερο γνωστοί και το πέτυχαν. Είναι, επίσης, τα παιδιά που δεν έχουν καμία σχέση με τη μουσική αλλά θέλουν να το κάνουν επαγγελματικά και προσπαθούν μέσα από το The voice να βιοποριστούν, κάτι με το οποίο δεν είμαι σύμφωνος καθώς ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός. Και ο Κωστής είπε ένα πράγμα: το ότι θα νικήσεις-ο οποιοσδήποτε στο voice- δεν σημαίνει άμεση καριέρα. Τέλος, υπάρχει η τρίτη κατηγορία ανθρώπων που ανήκουν επαγγελματικά σε άλλον χώρο και ήρθαν απλώς για να γίνουν αναγνωρίσιμοι, να δοκιμάσουν και αυτό, να αποκτήσουν εμπειρίες να γνωρίσουν κόσμο, να τους ανοιχτούν πόρτες. Σε αυτή την κατηγορία ανήκω εγώ, γι’αυτό πιστεύω πως δεν υπήρχε το ψυχοφθόρο άγχος που σε καταλύει. Η τηλεόραση είναι δύσκολος χώρος, θεωρώ πως για να έχεις μια φυσιολογική πορεία μουσικού πρέπει να περάσει από όλα τα στάδια, ακόμα κι αυτό της απόρριψης. Όταν περνάς κατευθείαν από μια διαδικασία μέσα από την οποία σε βλέπει ολόκληρη η Ελλάδα και γίνεσαι αναγνωρίσιμος πρέπει να προσέχεις πολύ τι θα γίνει μετά. Πρέπει να προσέχεις μην πάρουν τα μυαλά σου αέρα, πρέπει να προσέξεις με ποιους ανθρώπους θα μιλήσεις από κει και πέρα, πρέπει να προσέξεις την πορεία σου ως μουσικός. Ο φυσιολογικός τρόπος είναι να το πάρεις από την αρχή. Η αναγνωρισιμότητα που αποκτά κανείς μέσα από ένα τέτοιο παιχνίδι είναι κάτι που το έχω σκεφτεί πολύ και θεωρώ πως δεν υπάρχει κάποιος που δεν θα την επιθυμούσε. Είναι πολύ όμορφο πράγμα να σε πλησιάζουν και να σου λένε μπράβο και το χαίρομαι. Ελπίζω -και πραγματικά προσεύχομαι γι 'αυτό- να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Στο χέρι μου είναι βεβαίως», δήλωσε στην εφημερίδα πρώτο θέμα.