Χάρης Σώζος: «Με ποίημα έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα σε ηλικία έξι χρονών»

-Το ταλέντο σας στην υποκριτική πότε φάνηκε;

«Στο δημοτικό. Ήμουν ο μαθητής που πάντα έλεγε τα ποιήματα στις εθνικές επετείους και τις γιορτές. Όχι των σπουδαίων Ελλήνων ποιητών μας, αλλά της μητέρας μου! Ήταν ιδιαίτερα ταλαντούχα. Θυμάμαι ένα που είχε γράψει για το χωριό και οι πρώτοι στίχοι έλεγαν: «Το χωριό μου είν’ το Αλιβέρι, πόσο εγώ το αγαπώ, στ’ άγιο χώμα του εγώ θα αναστηθώ. Σε πλαγιά είναι χτισμένο, έχει σπίτια αρχοντικά, τρεις πλατείες το στολίζουν και η μια είναι η αγορά» τόνισε στην Espresso.

-Αυτά τα λόγια πού σας ταξιδεύουν τώρα, όταν τα θυμάστε;

«(Γέλια) Με αυτό το ποίημα έβγαλα τα πρώτα μου χρήματα σε ηλικία έξι χρονών. Μου ζήτησαν οι χωριανοί στα καφενεία της πλατείας να το απαγγείλω με τη στεντόρεια φωνή μου αντί αμοιβής. Ανέβηκα σε μια καρέκλα και το είπα καλύτερα από ποτέ και μου έδωσαν μιάμιση δραχμή! Ετρεξα με λαχτάρα στη μητέρα μου. Εκείνη όμως σοκαρίστηκε και με ρώτησε πού βρήκα τα λεφτά. Της εξήγησα, μα δεν το πίστεψε. Με πήρε λοιπόν από το χέρι, πήγαμε στην πλατεία και, όταν της επιβεβαίωσαν την ιστορία, έσκυψε στο αυτί και μου είπε «Συγγνώμη, παιδί μου» και μ’ αγκάλιασε σφιχτά.

-Στην Αθήνα ήρθατε για σπουδές στο πανεπιστήμιο;

«Εδωσα εξετάσεις στη Φυσικομαθηματική, αλλά δεν πέρασα, γι’ αυτό και στράφηκα στη Σχολή Ηλεκτρολόγων, όπου τα κατάφερα. Παράλληλα, έδωσα εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, όπου γνώρισα τον Δώρο Κυριακίδη, αλλά κοπήκαμε στη δεύτερη φάση. Οταν στη συνέχεια ο Δώρος μού πρότεινε να γραφτούμε στο Θέατρο Τέχνης, εγώ αρνήθηκα λόγω οικονομικής αδυνατότητας. Το κατάλαβε και, όταν πήγε να γραφτεί, πλήρωσε και τα δικά μου εξέταστρα! Σε αυτόν χρωστάω ότι είμαι στο θέατρο.

-Εργαζόσασταν παράλληλα;

«Ως ασφαλιστής, και έβγαζα 3.000 δραχμές τον μήνα! Παραιτήθηκα όμως γιατί δεν προλάβαινα τις πρόβες στο θέατρο και έφτασα για μια περίοδο να επιβιώνω με την αμοιβή του ηθοποιού, ύψους 200 δραχμών. Ζορίστηκα πολύ. Τα βράδια έτρωγα στραγάλια, έπινα πολύ νερό για να φουσκώσουν στο στομάχι μου και κοιμόμουν. Αυτό ήταν το φαγητό μου για μέρες.»