Γιάννης Βούρος: «Η μετάβαση από την πολιτική στο θέατρο ήταν δύσκολη»

Η μετάβαση από το θέατρο στην πολιτική και από την πολιτική στο θέατρο ήταν εύκολη;

Από το θέατρο στην πολιτική δεν ήταν δύσκολη, από την πολιτική στο θέατρο ήταν δύσκολη, αλλά ξεπεράστηκε μέσα σε 1,5 χρόνο. Η επανένταξη μου στο χώρο του θεάτρου, που ποτέ δεν το άφησα, όπως κι εκείνο εμένα, ήταν λίγο πιο ελώδες το έδαφος.

Αποκτήσατε εχθρούς;

Αν κάποιος δεν σε γουστάρει σαν ηθοποιό, το πολύ-πολύ να μην έρθει να σε δει στο θέατρο. Αν κάποιος δεν σε γουστάρει στην πολιτική, θα σε κατατάξει απέναντι του, άρα θα είσαι αντίπαλος του.

Η ζωή σάς οδήγησε ή εσείς τη ζωή σας;

Τα πράγματα με πήγαν, το ρεύμα... θα ήθελα να κάνω και κάποια άλλα πράγματα, τα οποία δεν έχω κάνει και δεν θα προλάβω να τα κάνω. θα ήθελα να μάθω να παίζω πιάνο. Ένα όνειρο του πατέρα μου ήταν να πήγαινα για πιλότος, κάτι που δεν μπόρεσα ποτέ γιατί δεν είχα το χρόνο. Τώρα είναι πάρα πολύ δύσκολο να υλοποιήσω αυτά τα όνειρα μου. Δεν είχα ποτέ φιλοδοξίες, όπως να πάω να παίξω στην Επίδαυρο, να παίξω στο εξωτερικό, που μου έτυχε να παίξω. Στην Επίδαυρο πήγα για πρώτη φορά σε ηλικία 3 χρονών. Πρόλαβα τον Νέζερ, την Παξινού, σε ηλικία 14 ετών. Με πήγαινε η μητέρα μου, ασχολιόταν πολύ ως φιλοθεάμον κοινό, δεν έχει καμία σχέση με την τέχνη, ούτε και ο πατέρας μου.

Αυτό σημαίνει ότι ήθελαν να γίνετε ηθοποιός;

Τη μάνα μου μπορεί να την ενδιέφερε, γιατί ήταν γυναίκα που μπορεί να ήθελε ο γιος της να έχει μία επαφή με την κοινωνία, όχι αναγκαστικά μέσα από το θέατρο. Ο πατέρας μου δεν ήθελε, αλλά, όταν τελικά άρχισε να δημιουργείται μια καριέρα, τον ευχαριστούσε, τον ικανοποιούσε, φαντάζομαι πως του άρεσε, δεν μου το είπε ποτέ, το μόνο που μου έλεγε ήταν: «Πρόσεχε τις επιλογές σου».

Πηγή: Λοιπόν