Νίκος Μαγδαληνός: «Πέρασα ένα με δύο χρόνια κατάθλιψη»

Πότε και πού γεννηθήκατε;
«Γεννήθηκα το 1964 στη Λυδία Καβάλας. Είναι το μέρος όπου βαπτίστηκε η πρώτη χριστιανή στην Ευρώπη και το χωριό του Θοδωρή Ζαγοράκη! Μικρό χωριό είναι αλλά έχουμε το βαπτιστήριον, τα αρχαία και τη φυλακή του Αποστόλου Παύλου»

Πώς ήταν τα παιδικά σας χρόνια;
«Ηταν πάρα πολύ ωραία! Τα χρόνια δηλαδή που έμεινα εδώ, γιατί σε ηλικία περίπου πέντε χρονών φύγαμε για τη Γερμανία. Οι γονείς μου ήταν άνθρωποι του μεροκάματου! Το καλό είναι ότι χάρη στο σχολείο όπου πήγα στη Γερμανία έμαθα να είμαι συνεπής, να έχω τάξη και πειθαρχία στο επάγγελμά μου και σεβασμό στους συνεργάτες μου. Δεν έχω αργήσει ποτέ στη δουλειά μου και δεν έχω πάει ποτέ αδιάβαστος!»

Η προσαρμογή εκεί ήταν δύσκολη;
«Πέρασα ένα με δύο χρόνια κατάθλιψη! Από τις αλάνες βρέθηκα στον τρίτο όροφο μιας γκρίζας πολυκατοικίας στη Φρανκφούρτη... Τη γλώσσα την έμαθα πολύ γρήγορα. Πήγα πρώτα σε ελληνικό σχολείο και μετά σε γερμανικό»

Κι ύστερα;
«Τελείωσα το σχολείο και γύρισα στην Ελλάδα. Εδωσα εξετάσεις στο Κρατικό Θέατρο στη Θεσσαλονίκη. Οι γονείς μου ήθελαν να γίνω μηχανικός. Δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν είχαν δίκιο ή άδικο... Γιατί, παρότι στα 33 χρόνια που ασχολούμαι με την ηθοποιία δεν έχω μείνει ποτέ από δουλειά, νομίζω πως οι ηθοποιοί δεν έχουμε φυσιολογική ζωή»

Η συνέχεια πού και πώς σας βρίσκει;
«Εφυγα από τη Θεσσαλονίκη και ήρθα στην Αθήνα. Είχα έναν μεγάλο δάσκαλο και στενό φίλο -και στη συνέχεια κουμπάρο, νονό του γιου μου-, τον Ανδρέα Βουτσινά. Σε αυτόν χρωστάω τα πάντα!», λέει ο ηθοποιός στην espresso