Μαρία Ιωαννίδου: «Το λέω και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα... κλαίω, ειλικρινά»

Ο λόγος για τη Μαρία Ιωαννίδου, που μίλησε στο ΛΟΙΠΟΝ για το τι συνέβαινε τότε, 40 χρόνια πριν με τη συγκεκριμένη παράσταση.

«Κάνω πισωγύρισμα, πηγαίνω στα 18 μου. Το άλμα μέσα στο χρόνο για μένα είναι συγκλονιστικό, Η χαρά μου είναι τόσο έντονη, που με πονάει όλο αυτό. «Συναντώ» τη Μαρία των 18 ετών με τα όνειρα και τις ελπίδες, με την παραμυθένια ζωή. Είχαμε μεγάλες στιγμές με όλα τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη. Ήμασταν τα πρώτα ονόματα στο θέατρο, δεν έκλεινε θεατρική παράσταση αν δεν υπήρχε «Σειληνός - Ιωαννίδου».

Στον κινηματογράφο μπήκα τελευταία, έκανα μόνο 12 ταινίες. Όταν μπήκα, ήταν όλοι σταρ, με 40-50 ταινίες στο ενεργητικό τους. Αλλά αυτές οι ταινίες που έκανα αγαπήθηκαν από το κοινό και είναι προίκα του ελληνικού λαού. Όλοι μου λένε ότι μεγάλωσαν μαζί μου. Ήρθε ένας γεράκος με το μπαστούνι και μου λέει με τρεμάμενη φωνή: «Κυρία Ιωαννίδου, μεγάλωσα μαζί σας». Τρελαίνομαι, δεν το πιστεύω αυτό που μου κάνουν. Τους μεγάλωσα, όλους εγώ; (Γέλια.)»

Όταν σου έγινε η πρόταση, πώς αντέδρασες; «Δεν το πίστεψα, γιατί εγώ μπορεί εδώ να βάλω την τελεία ή την άνω τελεία στην καριέρα μου. Καθιερώθηκα σαν χορεύτρια με τον Σειληνό, αλλά και ως ηθοποιός, γιατί έπαιζα, έκανα τη χαζοχαρούμενη σε αυτές τις ταινίες. Πάνω από 40 χρόνια είναι η ταινία «Μαριχουάνα Stop!».

Σε γυρίζει πίσω περισσότερα από 40 χρόνια...
«Ναι και ξέρεις τι είναι αυτό για μένα; Υπήρχαν τότε στη ζωή μου οι γονείς μου, ο Σειληνός, ο Φρέντυ μου (Γερμανός), που είχε δει και αγαπήσει τη Μαρία μέσα από αυτές τις ταινίες, τα όνειρα μου. Ο Γιώργος Βάλαρης είπε ότι «"Μαριχουάνα Stop!" χωρίς Μαρία Ιωαννίδου δεν γίνεται», είναι συγκλονιστικό. Αυτό επιβεβαιώνει την πορεία μου. Ολα τα κομμάτια της ζωής μου, που τα έδωσα στο θέατρο, τα λεφτά και την περιουσία μου, που τα έχασα για μια σχολή χορού... Τώρα επιβεβαιώνομαι ξαφνικά με αυτή την παράσταση. Σημαίνει πολλά για μένα. Το λέω και μου έρχεται να βάλω τα κλάματα... κλαίω, ειλικρινά»

Τι γινόταν τότε με την παράσταση αυτή;
«Έσπαγαν οι πόρτες. Παιζόταν τότε στο θέατρο «Μπουρνέλη» και σταματούσε η κυκλοφορία από τις ουρές που κάνανε στα ταμεία, που «έσπαγαν». Το παίξαμε δύο χρονιές στο θέατρο και μετά έγινε ταινία. Έγινε χαμός .Έπαιζε η Ζωίτσα (Λάσκαρη), που ήταν μια κουκλάρα, στην οποία έκανα τις χορευτικές πρόβες, γιατί ήμουν και η βοηθός του Σειληνού. Ήμασταν πάνω από 10 πρωταγωνιστές», λέει η ηθοποιός στο Λοιπόν.