Έλλη Στάη: «Η ανασφάλεια της γυναίκας προκύπτει από μια διαχρονική ταλαιπωρία ανά τους αιώνες»
Η Έλλη Στάη απαντά με ειλικρίνεια και δίνει… αφοπλιστικές απαντήσεις σε όλα. Γιατί όλες οι σταρ καταλήγουν πάντα με πανίσχυρους και πλούσιους άνδρες;
Ε.Σ.: «Επειδή αυτές οι γυναίκες είναι δυνατές και λόγω της δύναμης τους είναι ευάλωτες. Έχουν ανάγκη να στηρίζονται σε πανίσχυρους άνδρες. Για παράδειγμα η Μέριλιν Μονρόε» τόνισε στο Gala
-Λάθος μεγάλο, ή Μονρόε ήταν απεριόριστα ανασφαλής, απροσμέτρητα ανεγκέφαλη και ατελείωτα επιπόλαιη.
Ε.Σ.: «Όμως ήταν ταλαντούχα και αρκετά ευκατάστατη. Μια πανίσχυρη προσωπικότητα.»
-Διαφωνώ με το παράδειγμα.
Ε.Σ.: «Μα η ανασφάλεια της γυναίκας προκύπτει από μια διαχρονική ταλαιπωρία ανά τους αιώνες. Έτσι αναγκάστηκε να γίνει σκληρή προκειμένου να επιβιώσει.»
-Συμπίπτουν ή διαρκώς αποκλίνουν το «σ' αγαπώ» από το «είμαι ερωτευμένος»;
Ε.Σ.: «Στα νεανικά χρόνια κυριαρχεί με τα μπούνια ο έρωτας χωρίς λογική. Μετά εισέρχονται λίγο-λίγο η λογική, η ωριμότητα, η κατανόηση, η συνύπαρξη.»
-Πόσο διάστημα μπορεί να λειτουργήσει το αυθόρμητο σεξουαλικό στοιχείο; Τρία, πέντε χρόνια; Έχω κάνει γκάλοπ και όλοι το ίδιο λένε. Επομένως το μόνο πράγμα που ενώνει ένα ζευγάρι είναι το ανιδιοτελές συναίσθημα. Αν υπάρχει. Και φυσικά, καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος ώστε να ικανοποιήσει τις ζωικές, ενστικτώδεις ανάγκες του με κάποιον άλλο. Αλλά πόσοι μπορούν να συνυπάρξουν με μια τέτοια πραγματικότητα; Αρα συμβιώνουμε με την υποκρισία.
Ε.Σ. «Η υποκρισία είναι διάχυτη στην κοινωνία. Αλλά δεν συμφωνώ ακριβώς μαζί σου. Επειδή εσύ και οι φίλοι σου αισθανόσαστε έτσι, δεν σημαίνει ότι όλοι οι άντρες συμμερίζονται τις απόψεις σας. Η ποικιλία είναι το ακατάβλητο και ακατανίκητο πλεονέκτημα, ο θησαυρός της ζωής. Φαντάσου δηλαδή όλοι να είμαστε και να αισθανόμαστε το ίδιο. Τι πλήξη, Θεέ μου!»
Ε.Σ.: «Εγώ όταν θέλω να φύγω, φεύγω. Με όλο το «πακέτο». Όταν φεύγεις, φεύγει και το συναίσθημα. Είναι αδύνατον να διαχωρίσω το ένα από το άλλο. Έχεις φύγει ολοκληρωτικά. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Άλλωστε πρέπει να γνωρίζεις ότι εμείς οι γυναίκες δεν ζούμε όπως ζεις εσύ. Εγώ, ας πούμε, τον θέλω όλο με όλα τα χαρακτηριστικά του. Με τον άνθρωπο που κοιμάσαι στο ίδιο κρεβάτι δένεσαι ποικιλοτρόπως. Όταν σταματάει το ένα στοιχείο υποχωρεί και το άλλο. Πρώτα φεύγω ψυχικά και μετά σωματικά. Κι όταν φεύγω, δεν υπάρχει επιστροφή. Τέλος σημαίνει τέλος».
