Η Ντάρια, η επιρροή του Survivor και η κρίση πανικού

«Όταν δήλωσα συμμετοχή και για όσο ήμουν μέσα στο παιχνίδι, δεν σκέφτηκα να μην κάνω κάτι επειδή θα με δείξει η τηλεόραση. Δεν μπορώ να προσποιούμαι. Είναι φυσιολογικό όταν είσαι σε αυτές τις συνθήκες και πεινάς, όταν ζεις με αγνώστους και δεν μιλάς με την οικογένεια σου για αρκετό καιρό, να είσαι επιθετικός και οξύθυμος. Παρ όλα αυτά έμεινα τέσσερις περίπου μήνες στο παιχνίδι και όλα αυτά δεν με εμπόδισαν να κάνω φίλους που έχω κρατήσει και μετά το Survivor. Με την Εύη, τον Πάνο, τον Ηλία, τον Νικόλα, ας-πούμε, μιλάμε καθημερινά. Μας έχει επηρεάσει όλους πολύ το παιχνίδι στην καθημερινότητά μας. Προσπαθούμε όλοι να ξαναβρούμε τα πατήματα μας. Υπήρξε μια απότομη αναγνωσιμότητα, που είναι μεν πολύ ωραία, αλλά είναι και παράξενη. Είναι πολύ περίεργο -όχι ότι δεν είναι ευχάριστο- να πηγαίνεις στο super market και να σε φωνάζουν άγνωστοι για να σε χαιρετήσουν» τόνισε στο Down Town και συνέχισε:

«Μια φορά μου είχε συμβεί κάτι ακραίο. Είχαν έρθει να με χαιρετήσουν κάποια παιδιά και να ζητήσουν αυτόγραφο και με είχε πιάσει κρίση πανικού, δεν μπορούσα ούτε να μιλήσω. Μάλλον είχα άγχος, γιατί όλο αυτό ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Αυτά που ακούω από τους ανθρώπους που έβλεπαν το παιχνίδι είναι μόνο ωραία. Και εγώ κάθε φορά συγκινούμαι. Δεν ήμουν μαθημένη σε κάτι τέτοιο και είναι πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Είναι πολύ ωραίο να περνάνε και να σου λένε "μπλάβο για το ήθος σου". Τώρα το έχω συνηθίσει και έχει πλάκα. Την άλλη φορά ήμουν σταματημένη ' στο φανάρι και ήρθαν τέσσερα κορίτσια για να βγούμε selfie. Άναψε το πράσινο, προκαλέσαμε μποτιλιάρισμα, αλλά είναι ωραίο όλο αυτό».

«Εκεί που ήμασταν, ήταν στην πραγματικότητα μια τριτοκοσμική χώρα, με πολλή φτώχεια. Και παρ' όλα αυτά έβλεπες τους ανθρώπους που έμεναν εκεί συνέχεια με ένα χαμόγελο στο πρόσωπο τους. Εμείς βρεθήκαμε στον Άγιο Δομίνικο από επιλογή και μετά θα επιστρέφαμε πίσω στη ζωή μας. Αυτών όμως δεν ήταν επιλογή τους να έχουν αυτήν τη ζωή. Αυτό που κέρδισα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στο Survivor ήταν ότι έμαθα να εκτιμώ κάποια πράγματα που τα θεωρούσα δεδομένα. Όπως να σου στέλνουν μηνύματα οι γονείς σου και να μην τους απαντάς, γιατί έχεις δουλειά και λες "άστο για αργότερα". Τώρα έχω συνέχεια επικοινωνία μαζί τους. Τους αγάπησα περισσότερο και εκτιμώ όσα μου έχουν προσφέρει».

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 6 PHOTOS