Ιωάννα Παππά: «Είμαι σε πολύ καλή φάση, χρόνια σε μια σχέση»
Και αυτή η σεζόν τη βρίσκει να αλωνίζει το θεατρικό σανίδι. Παίζει σε δύο θεατρικά (Άμλετ στο Altera Pars, Ένα Φεγγάρι για τους Καταραμένους στο θέατρο Πορεία) και τώρα ξεκινάει τις πρόβες για το τρίτο, μία δραμεντί (κωμωδία με δραματικά στοιχεία).
Η ηθοποιός Ιωάννα Παππά είναι σε μια δημιουργική φάση. Η γυναίκα Ιωάννα, από την άλλη, πώς είναι;
«Είμαι σε πολύ καλή φάση, χρόνια σε μια σχέση, με πολλή αγάπη, κατανόηση, αλληλοσεβασμό, στήριξη. Όσα πρέπει να έχει μια σχέση για να τη χαρακτηρίζει κανείς «σχέση ζωής». Νιώθω απόλυτα ισορροπημένη. Δεν μπορώ να ζω ως μονάδα, νιώθω ότι πρέπει να μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με έναν άνθρωπο. Δεν μου αρέσει η μοναξιά. Υπάρχουν στιγμές που όλοι έχουμε την ανάγκη να είμαστε μόνοι μας, διεκδικούμε αυτόν το χρόνο και τον παρέχουμε στον άλλο. Αλλά αυτό είναι στιγμές. Τον περισσότερο χρόνο μου θέλω να τον μοιράζομαι με τον άνθρωπο που αγαπάω.»
Παίρνεις δηλαδή «τη δουλειά στο σπίτι». Λειτουργεί σε εσάς;
«Όταν δεν ανήκεις στον ίδιο χώρο με τον άλλο, τα πράγματα είναι πιο εύκολα, γιατί κουβαλάμε δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους. Οπότε, ακόμη και η πληροφορία από την καθημερινότητά σου δεν είναι τόσο ρουτίνα για τον άλλο. Δεν ακούει συνεχώς τα ίδια, δεν σκέφτεται «Όχι, πάλι, Θεέ μου!». (γέλια) Επομένως κι εμένα με τροφοδοτεί να ακούω κάτι που δεν ζω, και την άλλη πλευρά. Βγαίνεις πιο γρήγορα από το πρόβλημα που κουβαλάς σκεπτόμενος πως υπάρχουν και προβλήματα άλλης φύσης. Είναι πιο υγιές να μην έχει το ζευγάρι κοινό αντικείμενο εργασίας. Η σχέση έχει καλύτερες ισορροπίες, ο ένας ανανεώνει τον άλλο.»
Όταν το πρόβλημα απαιτεί κάτι παραπάνω και χρήζει ανάλυσης;
«Έχουμε και φίλους, δεν μπορεί ο σύντροφος της ζωής σου να σε καλύπτει απόλυτα. Είναι λίγο εγκλωβιστικό. Ανυπόφορο, τώρα που το σκέφτομαι. Δηλαδή, αν έχω καταληφθεί από μια εμμονική σκέψη για τρεις μήνες, δεν μπορώ να βάλω τον άλλο στην ίδια διαδικασία. Εκτός κι αν τον αφορά. Θα του το πεις, αλλά στο βαθμό που πρέπει. Όταν κάτι είναι προσωπικό, πρέπει να αναμετριέσαι εσύ ο ίδιος μαζί του. Πρέπει να στέκεσαι στα πόδια σου. Δεν είναι δεκανίκια οι άνθρωποι. Δεν με αφορούν οι σχέσεις εξάρτησης, προτιμώ την ισότητα. Δεν μπορώ τους ρόλους, ποιος είναι πάνω από τον άλλο…»
Αυτό που περιγράφεις είναι λίγο μακριά από την κλασική ελληνική συνταγή…
«Πέρα από τα πρότυπα, όπου απαιτείται προσπάθεια για να ξεφύγουμε, θεωρώ, ας πούμε, ότι εκείνος που οικονομικά είναι πιο άνετος πρέπει να βοηθάει περισσότερο. Δεν οφείλει ο άντρας ή η γυναίκα κάτι», λέει στο περιοδικό People
