Νατάσα Θεοδωρίδου: "Ο Αντώνης (Κανάκης) είναι φίλος μου"

Τον τελευταίο μήνα, πάντως, υπάρχουν δημοσιεύματα που λένε ότι χώρισες...
Ποτέ δεν απάντησα σε κανένα δημοσίευ­μα. Δεν θα το κάνω ούτε τώρα.

Ωραία λοιπόν, ας μιλήσουμε γενικά. Τι φταίει, λες, και σήμερα άντρες και γυναί­κες είναι τόσο δύσκολο να «βρεθούν»; Γιατί χαλάνε οι σχέσεις;

Νομίζω πως κάθε σχέση είναι ένας διαρκής αγώνας. Δεν υπάρχουν συνταγές ή κανόνες που να εγγυώνται την ευτυχία και τη διάρκεια. Γενικά, σε όλα τα επίπεδα, αυτή εδώ είναι μια γρήγορη εποχή. Αν τη συγκρίνω με την εποχή των γονιών μας, θα σου έλεγα πως τα ζευγάρια δεν έχουν πια υπομονή.

Αυτό μόνο; Ή μήπως είμα­στε οι γυναίκες πολύ ανυπο­χώρητες, πολύ απόλυτες σε αυτό που θέλουμε, κι όταν δεν το βρίσκουμε, τραβάμε παρακάτω;
Και πάλι θα σου πω πως όταν έχεις να κάνεις με ανθρώπους, με συμπεριφορές και συναι­σθήματα, η απάντηση δεν μπο­ρεί να είναι μία και μοναδική.

Εσύ; Πόσες παραχωρήσεις θα μπορούσες να κάνεις για ένα μεγάλο έρωτα;
Δεν πιστεύω ότι πρέπει να γί­νονται παραχωρήσεις για τους έρωτες. Στον έρωτα συναντιούνται δύο άνθρωποι με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές σταθερές, αξίες, χαρακτήρες. Αυτοί, λοι­πόν, οι δύο άνθρωποι καλούνται να συνυ­πάρξουν. Κανονικά, κανείς δεν πρέπει να ζητάει από τον άλλο να κάνει παραχωρή­σεις. Δεν πρέπει να μπαίνει ο ένας στα πόδια του άλλου, βρε παιδί μου, δεν πρέπει να μπερ­δεύονται οι άν­θρωποι. Πρέπει να συμπορεύονται.

Τον τρελό χορό των media, που σε θέ­λουν πότε ερωτευμένη με τον ένα και πότε με τον άλλο, τον συνήθισες; Το τε­λευταίο «θύμα», αν δεν απατώμαι, ήταν ο Αντώνης Κανάκης.
Αυτά που γράφονται και λέγονται είναι αστεία. Ο Αντώνης είναι φίλος μου χρό­νια τώρα. Αλίμονο, τώρα, αν μπω στη διαδικασία να σκεφτώ πως δεν πρέπει να αγκαλιάσω ένα φίλο μου, επειδή μπο­ρεί να μας φωτογραφίσουν και κάποιος να γράψει ή να πει κάτι. Και μόνο που το σκέφτομαι, μελαγχολώ. πηγή:Down Town