«Ο Μπάρκουλης ήταν ο μοναδικός που με είδε ως παιδί και δεν ήθελε να με πηδ….!»

Ποτέ δεν μάσαγε τα λόγια της και αυτό κάνει και τώρα, μιλώντας για το ξεκίνημά της αλλά και για τη σχέση που είχε με τον αξέχαστο ηθοποιό τον οποίο εκτιμούσε πάντα...

Που γεννήθηκες;

Στην Κόρινθο, το 1947 και το πραγματικό μου όνομα είναι Διαμάντω Κουτροπούλου. Ο πατέρας μου ήταν διοικητής Χωροφυλακής στην Κόρινθο. Έχω έναν αδελφό, τον Δημήτρη και μια αδελφή, τη Γωγώ, με την οποία δεν μεγάλωσα μαζί, γιατί έμεινε στη θεία μου. Είχα πολύ ωραία παιδικά χρόνια μέχρι τα δώδεκα μου που πέθανε η μητέρα μου. Πάτησε ένα σαπούνι που είχε πέσει στο πάτωμα της κουζίνας και χτύπησε στο τσιμέντο το κεφάλι της. Ήμουν μαζί της στο σπίτι όταν συνέβη το μοιραίο.

Μετά τι συνέβη;

Στα δεκατρία μου το έσκαγα από το 6ο Γυμνάσιο Θηλέων, στην Κυψέλη, όπου πήγαινα και παρακολουθούσα τα γυρίσματα διάφορων ταινιών. Εκεί γνωρίστηκα με τον Ανδρέα Μπάρκουλη – την εποχή του «κορίτσια ο Μπάρκουλης!» – και ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που με είδε ως παιδί και δεν ήθελε να με…πηδήξει! Στα δεκαπεντέμισι έγινε κι αυτό. Το έκανα γιατί το ήθελα και χαίρομαι που την παρθενιά μου την πήρε ένας τέτοιος άνθρωπος!

Το να χάσεις την παρθενιά σου εκείνα τα χρόνια ήταν λόγος ακόμη και για φόνο, αν δε σε παντρευόταν ο άνθρωπος με τον οποίο πήγες…

Μόλις το έμαθε ο πατέρας μου, με πήγε στην Ασφάλεια κι εκεί με έκλεισαν για τρεις μέρες στα κρατητήρια, στην Μπουμπουλίνας, με σκοπό να μαρτυρήσω ποιος ήταν αυτός που μου πήρε την παρθενιά. Εγώ δεν το μαρτύρησα και με πήγαν στο αναμορφωτήριο, όπου κάθισα για δεκαπέντε μέρες με την αιτιολογία – άκουσον άκουσον – «προληπτικώς αλητεία».

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Ανδρέα Μπάρκουλη;

Πολύ καλό παιδί. Άφραγκος μια ζωή, γιατί είχε μάθει να δίνει στους άλλους και όχι να παίρνει. Όταν ήτανε στο πικ της καριέρας του πέρασε πολλά κι αυτός, γιατί ήπιε ένα τσιγαριλίκι…

Πηγή: Espresso