Ελένη Ερήμου: «Δεν κατάλαβα ποτέ ότι είμαι ωραία γυναίκα»

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στην παράσταση «Βίνσεντ βαν Γκογκ» στην οποία πρωταγωνιστεί, και από τα λεγόμενά της είναι ευδιάκριτος ο ενθουσιασμός της γι' αυτήν.

Είστε μία από τις πιο ωραίες γυναίκες που πέρασαν από τον ελληνικό κινηματογράφο...

«Σας ευχαριστώ. Αλλά δεν το κατάλαβα και ποτέ. Η Ειρήνη Παππά μου είχε πει κάποτε: «Καμία πραγματικά ωραία γυναίκα δεν έχει επίγνωση της ομορφιάς της». Ούτε καν εκείνη .δεν είχε. Το φαντάζεστε; Μιλάμε για την Ειρήνη Παππά...».

Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση «Βίνσεντ βαν Γκογκ»: Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» σε σκηνοθεσία Μίχαελ Ζάιμπελ, η οποία αφηγείται τις τελευταίες ημέρες του μεγάλου ζωγράφου.

«Η σχέση μου μαζί του ξεκινά από παλιά. Οταν ήμουν μαθήτρια στη δραματική, κάποιος μου είχε χαρίσει τη βιογραφία του. Στα λογία αυτού του ανθρώπου βρήκα όλες τις απαντήσεις που αναζητούσα για την τέχνη. «Οσο το σκέφτομαι τόσο συνειδητοποιώ ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερη τέχνη από το να αγαπάς τους ανθρώπους» είχε πει. Με αυτή τη φράση ξεκινάμε και την παράσταση. Πριν από 10 χρόνια είχα ανεβάσει το έργο «Ερωτευμένη με τον Βαν Γκογκ». Θεωρούσα ότι δεν είχαν κλείσει οι λογαριασμοί μας. Μια μέρα, περνώντας από ένα βιβλιοπωλείο, έπεσα πάνω στο βιβλίο «Το βαλς των δέντρων και του ουρανού» του Ζαν-Μισέλ Γκενασιά».

Στο οποίο παρουσιάζεται μια διαφορετική εκδοχή για τον θάνατο του...

«Ναι. Και εγώ δεν πίστεψα ποτέ ότι αυτοκτόνησε. Θέλησα αυτό το βιβλίο να γίνει θεατρικό έργο. Δούλεψα πολύ. Μπόλιασα το κείμενο του Γκενασιά με σκέψεις του Βαν Γκογκ έχοντας κάνει μεγάλη έρευνα. Για εμένα η λέξη-κλειδί για την κατανόηση του ζωγραφικού του σύμπαντος είναι η συναισθηοία, η έκφραση δηλαδή μιας αίσθησης δια μέσου μιας άλλης. Γιατί οι πίνακες του ηχούν μουσικές, αναδίδουν μυρωδιές. Η ζωγραφική γίνεται σιωπηρή ποίηση. Και αυτή ακριβώς την αίσθη¬ση θέλησα να μεταφέρω σε αυτή την παράσταση», λέει στο ΒΗΜΑgazino.