Βασίλης Σαλέας: «Τρελαίνομαι για την κλασική μουσική»
Ξεκίνησε να παίζει κλαρίνο από τα 9 χρόνια του, ενώ φτάνοντας στα 11, άρχισε να πορεύεται μόνος, αναλαμβάνονται την ευθύνη.
«Αντέγραψε» τον πατέρα του, που ήταν εξαιρετικός κλαρινίστας και όλοι έλεγαν ότι έπαιζε όπως εκείνος, όμως αυτός ήθελε να το αλλάξει και να λένε: «Παίζει ο Βασίλης». Μέχρι που τα κατάφερε.
Ο Βασίλης Σαλέας έχει συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους Έλληνες συνθέτες και έχει αφήσει το δικό του «αποτύπωμα» στα μουσικά δρώμενα.
«Έχω ξεκινήσει από πολύ μικρός, από την ηλικία των 9 χρόνων, που πήγαινα στο δημοτικό σχολείο. Δεν ήμουν καλός μαθητής και μάθαινα κλαρίνο. Στα 11 μου πήγαινα στα πανηγύρια, ήμουν υπεύθυνοι από την ηλικία αυτή. Αρχικά, πήγα σε δύο δουλειές με τον μπαμπά μου και το θείο μου... μετά με άφησαν μόνο μου»
Από τα 11 παίζεις κλαρίνο μόνος σου; «Από την ηλικία των 11 και κάτι ήμουν μόνος μου. Ψαχνόμουν πάρα πολύ από μικρός. Τρελαίνομαι για την κλασική μουσική. Το κλαρίνο δεν είναι μόνο αυτό, πέρασαν χρόνια που εκτός από τα δημοτικά, έκανα το πρώτα instrumental με τον Σταμάτη Σπανουδάκη, ακολούθησε το «Ω, γλυκύ μου έαρ» και 6-7 δίσκοι αργότερα. Τότε, αλλά και τώρα, ήταν πρωτότυπα αυτά που κάναμε, ηλεκτρονική μουσική μαζί με κλαρίνο. Είμαι τυχερός που βρέθηκαν στο δρόμο μου μεγάλοι συνθέτες, όπως ο Σταμάτης Σπανουδάκης, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Μίκης Θεοδωράκης και μετά ο Μίμης Πλέσσας», λέει ο ίδιος στο Λοιπόν.
