Κατερίνα Γκαγκάκη: «Έχω μάθει σε πολύ μεγάλο ποσοστό να αυτοαξιολογούμαι»

Διότι είναι σπάνιες οι στιγμές που τη βλέπεις να κάθεται ήρεμη, να παρακολουθεί και να μην αντιδρά. Συναντά την ευτυχία στις ατέρμονες διαδρομές των επιλογών της, αγαπά τους ανθρώπους της αλλά και την καριέρα της και κάθε φορά γοητεύεται από το να προσθέτει έναν ακόμη στόχο στους πολλούς που έχει ήδη θέσει επαγγελματικά.

Αυτή είναι με λίγα λόγια η Κατερίνα Γκαγκάκη.

Εργάζεσαι πολλές ώρες και τώρα μπαίνεις και στον πολιτικό στίβο. Περιθώρια για την Κατερίνα υπάρχουν;

«Νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι αφήνουμε περιθώρια για τον εαυτό μας. Εγώ έχω την ιδιαιτερότητα σε αυτή τη φάση της ζωής μου να μην έχω οικογενειακές υποχρεώσεις. Κατά συνέπεια, θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτός ο χρόνος, ο οποίος από μια άλλη γυναίκα αφιερώνεται εκεί, για μένα είναι πιο ελεύθερος. Επειδή είμαι γυναίκα καριέρας, το κομμάτι του αυτοπροσδιορισμού και της ικανοποίησης που προκύπτει από έντονες δραστηριότητες λειτουργεί και ως χρόνος για την Κατερίνα. Δεν έχω γνωρίσει κανέναν που να μην έχει χρόνο για τον εαυτό του. Έχω γνωρίσει όμως πολύ κόσμο που δεν θέλει να έχει χρόνο για τον εαυτό του»

Όταν τελειώνει η μέρα και κάτι έχει πάει πολύ καλά ή πολύ άσχημα, προτιμάς να καθίσεις τετ-α-τετ με την Κατερίνα ή να μιλήσεις με έναν πολύ δικό σου άνθρωπο;

«Παλιότερα τα έλεγα όλα στη μαμά μου. Θεωρούσα ότι με κάποιον τρόπο μπορεί να καταλάβει το μέγεθος της χαράς ή της αποτυχίας μου. Δεν έχω συναντήσει άνθρωπο στον οποίο μπορώ να ακουμπάω τόσο πολύ. Τα λέω ίσως στον πατέρα μου ή σε δύο στενούς φίλους μου. Παρ' όλα αυτά, στο τέλος της ημέρας τα ξανασκέφτομαι εγώ. Αυτό είναι το ίδιον του μοναχοπαιδιού ή του ανθρώπου που έχει αποφασίσει ή δεν έχει αποφασίσει στο τέλος της ημέρας να ανοίγει την πόρτα και να την κλείνει μόνος του. Δεν ξέρω πώς να το κάνω και διαφορετικά, να σου πω την αλήθεια. Έχω μάθει σε πολύ μεγάλο ποσοστό να αυτοαξιολογούμαι. Δεν είναι πολύ ωραίο παιχνίδι αυτό γιατί στην αυτοαξιολόγηση αν θες να είσαι δίκαιος πρέπει να είσαι πολύ σκληρός. Οι άλλοι είναι πιο γενναιόδωροι μαζί μου απ' ό,τι είμαι εγώ με τον εαυτό μου»

Η πολύ έντονη δραστηριότητα είναι αντίδοτο στη μοναξιά. Είναι και μια λύση απέναντι στο ενδεχόμενο να επιστρέψεις σπίτι και να νιώσεις μόνη;
«Στην πρώτη μου δουλειά σε μια εταιρεία επικοινωνίας συνάντησα μια γυναίκα η οποία γύρω στις 11 το βράδυ, όταν τελείωνε τη δουλειά, δεν πήγαινε σπίτι αλλά αποφάσιζε να κάνει τα τηλεφωνήματα που έπρεπε στην Αμερική. Τότε θεωρούσα ότι δεν ήθελε να γυρίσει σπίτι και ορκίστηκα ότι εγώ δεν θα το κάνω ποτέ. Νομίζω ότι το να θεωρεί κανείς ότι η δουλειά μπορεί να καλύψει τη μοναξιά είναι υπεραπλούστευση. Σίγουρα υπήρχαν περίοδοι όπου το εφάρμοσα. Όταν όμως πλέον πιάνω τον εαυτό μου να το σκέφτεται, προσπαθώ να τον μαζέψω γιατί ξέρω ότι είναι παγίδα. Θα μπορούσε όμως... Μεγαλώνοντας ξέρεις τις αντιδράσεις σου και μπορείς να τις ακολουθήσεις», λέει η ίδια στο Gala.