Ευαγγελία Αραβανή: «Ο χορός με βοήθησε πολύ»
Για τη μεγάλη της αγάπη που είναι άλλη από το χορό αλλά και τα ταξίδια, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή της η Ευαγγελία Αραβανή.
Η ίδια σε πρόσφατη συνέντευξη της αποκαλύπτει πως της αρέσουν τα ταξίδια αλλά και πόσο την βοήθησε ο χορός.
«Μου αρέσουν ταταξίδια.Το ζώδιο μου είναι συνδεδεμένο με τα ταξίδια. Είμαι Τοξότης. Πολλοί όμως μου λένε ότι δεν έχω την τρέλα που χαρακτηρίζει τους Τοξότες. Είμαι προσγειωμένη, οργανωτική, δεν έχω το χύμα του Τοξότη . Ενώ μου αρέσουν τα ταξίδια, δεν θα μπω στη διαδικασία να οργανώσω ή να επιδιώξω να γίνει ένα ταξίδι. Ίσως επειδή με το modeling ταξίδεψα πολύ, πάντα μόνη. Στη δουλειά μας τα ταξίδια είναι πολύ μοναχικά. Κάθε φορά που έμπαινα στο αεροπλάνο έλεγα: «πότε θα περάσουν οι μέρες να γυρίσω πίσω;» Έβλεπα γύρω μου παρέες ή οικογένειες να ταξιδεύουν μες την καλή χαρά, κι εγώ ήμουν πάντα μόνη, σαν την καλαμιά στον κάμπο. Αυτός είναι κι ο λόγος που αρχικά είμαι επιφυλακτική στην προοπτική ενός ταξιδιού. Όταν όμως ταξιδεύω με παρέα, και έχουν οργανώσει άλλοι το ταξίδι, περνάω ωραία», λέει στο περιοδικό Gala και συνεχίζει:
«Ο χορός είναι η μεγάλη μου αγάπη! Ξεκίνησα χορό σε ηλικία 4 χρόνων. Άρχισα με κλασικό μπαλέτο. Το αγάπησα πολύ, συνέχισα ως τα 19 μου που πήγα στα καλλιστεία. Μετά το κλασικό μπαλέτο μπήκαν στη ζωή μου κι άλλα είδη χορού: τζαζ, φλαμένκο, λάτιν. Η τελευταία μου επαφή με τον χορό ήταν πριν πέντε χρόνια, όταν συμμετείχα ως διαγωνιζόμενη στο DWTS. Το έζησα 100% και μου άρεσε πάρα πολύ. Μικρή ήθελα να γίνω δασκάλα μπαλέτου. Δεν έγινα, γιατί η μοίρα μου επιφύλασσε άλλα.
Ο χορός με βοήθησε πολύ. Από τη στάση του σώματος, ως το πώς να περπατάω για πολλές ώρες πάνω σε ψηλά τακούνια. Μα πάνω απ' όλα μου έμαθε να πειθαρχώ. Είναι μια μορφή πρωταθλητισμού κι ο χορός. Απαιτεί πειθαρχία. Βέβαια πρέπει και να το έχεις, να διαθέτεις έμφυτο ταλέντο, θυμάμαι κοπέλες που κάναμε μαζί μπαλέτο όλα αυτά τα χρόνια και δεν το είχαν. Εγώ, ήμουν και λίγο το σπασικλάκι (έτσι μ' έλεγαν) γιατί μου έδειχναν κάτι μια φορά και το έπιανα αμέσως!
Πήγαινα πάντα με πολύ μεγάλη χαρά στο μάθημα. Όταν χώρισαν οι γονείς μου, τέθηκε το δίλημμα να μετακομίσουμε από τον Κορυδαλλό στην επαρχία... Στην προοπτική ότι θα έχανα τα μαθήματα μπαλέτου έβαλα βέτο. Το αρνήθηκα με πείσμα κι έτσι δεν φύγαμε!», καταλήγει.
