Νίκος Μουτσινάς: «Δεν είμαι πια ούτε «γιος», ούτε «εγγονός». Αναγκαστικά, είμαι πια ο Νίκος»

Στη «Βερβερίτσα», την παράσταση που έγραψες και σκηνοθέτησες στην Αθήνα, η Φρόσω, η μαμά σου, «πρωταγωνιστεί» με τον τρόπο της…
«Φυσικότατα! Την αναφέρω πολύ συχνά… Αφού δεν θα μπορούσε να δει την παράσταση, γιατί να μην «παίξει» κι αυτή; Γιατί να μην την έχω «παρέα» κάθε μέρα; Να μην έχω και κάνα πρόβλημα μετά… Μην μπει σε κάποιον εφιάλτη μου και μου πει: «Νίκο, με ξέχασες!» (γελάει). Δεν γινόταν, όπως καταλαβαίνεις, να μην «παίξει» και η Φρόσω. Προφανώς, έγινε για να μη νιώθω τύψεις ότι την ξέχασα και προχώρησα. Γιατί προχώρησα!»

Ενηλικιώθηκες μετά τον θάνατό της;
«Ενηλικιώθηκα με όλη τη σημασία της λέξης. Πήρε μαζί της και τον ομφάλιο λώρο κι έφυγε. Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει και δεν έγινε επειδή, όπως ξέρεις, είχαμε μία πολύ ιδιαίτερη σχέση, συνέβη μ’ αυτό τον τρόπο. Όταν φεύγουν από τη ζωή σου οι «ρόλοι», οι λέξεις «μαμά», «παππούς», «γιαγιά», αναγκαστικά πρέπει να αλλάξεις κι εσύ ρόλο. Δεν είμαι πια ούτε «γιος», ούτε «εγγονός». Αναγκαστικά, είμαι πια ο Νίκος»

Δεν μπορούν υποσυνείδητα να αντικατασταθούν αυτές οι σχέσεις με άλλες;
«Σε ένα γενικότερο πλαίσιο, επειδή πάμε και μιμούμαστε τις σχέσεις της οικογένειάς μας, ναι. Αλλά, ουσιαστικά, όχι. Είναι άλλες οι δυναμικές. Θα λείπει πάντα κάτι», λέει στο περιοδικό Down Town Κύπρου.