Ελένη Φιλίνη: «Η ζωή είναι άδικη... Πού είναι το δίκιο δίπλα σου; Βλέπεις πουθενά δικαιοσύνη»;

Aκόμη, η γνωστή ηθοποιός αναφέρθηκε στα ταλέντα που κρατά ακόμη κρυφά και στην αδικία που συναντάται στη ζωή.

Έχεις φτιάξει έτσι τα πράγματα γύρω από τη ζωή σου που δεν κάθεσαι ποτέ, συνεχώς τρέχεις.

Μάλλον έτσι είναι η φύση μου, δεν μπορώ να καθίσω. Η ζωή. με πάει έτσι και την πάω. Πάντα θα βρω κάτι να κάνω. Αυτό το διάστημα ήμουν φορτωμένη με το «YFSF» και μάλιστα όταν ξεκινούσα, μου είχαν πει: «Χαιρέτησε τους φίλους σου, θα τους δει μετά το Πάσχα». Αυτό ακριβώς έκα­να, τώρα αρχίζω και βλέπω ανθρώπους, έχω να βγω για καφέ από το Γενάρη, δεν υπήρχε χρόνος. Ήταν καλό όμως, πέρασα ωραία.

Πώς ήταν η εμπειρία σου από το σόου;

Ήταν μια πρόκληση, μου δοθηκε η δυνατότητα, που μέσα στο θέατρο, σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα, δεν γίνεται να τα κάνεις, να υποδυθείς δη­λαδή 14 ρόλους σε 3,5 μήνες. Έκανα πάρα πολλά πράγματα εκεί, τσαλακώθηκα...

Μας εξέπληξες θετικά.

Αυτό το ζω, το βιώνω κάθε μέρα από τον κόσμο, μου λένε πάρα πολλά, το πόσο τους άρεσε.

Περίμενες ότι θα μπορούσες να μεταμθρφωθείς σε Γκρέις Τζόουνς, Ρίτα Σακελλαρίου, Ζωζώ Σαπουντζάκη... και να τραγουδήσεις σαν εκείνες;

Εγώ το περίμε­να, βεβαίως. Το προσέγγι­ζα στο 90%, σε πάρα πολλά ήμουν ακριβώς, πραγματικό. Συγκεκριμένα, για την Γκρέις Τζόουνς, συνάδελφος που την είχε δει από κοντά σε σόου της είχε πάθει δεν το πίστευε, δεν ήμουν μόνο ίδια στη φάτσα και στην κίνηση, αλλά και στη φωνή, κι αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Στη Ρίτα, άνθρωποι που την ήξεραν μου είπαν ότι ήμουν ίδια, όπως και στη Ζωζώ. Μίλβα, Βλαχοπούλου, Ρουσλάνα... ο Σφήνος, ο Μαραβέγιας, οι άντρες...

Πώς ήταν να υποδύεσαι ανδρικούς ρόλους, ήταν πιο δύσκολοι συγκριτικά με τους γυναι­κείους;

Όλα ήταν δύσκολα, δεν ήταν τίποτα εύκολο από αυτά. Κάποια στιγμή είπαν για τη Ζωζώ. Είμαστε δύο μελαχρινές γυναίκες, επειδή έχουμε το ίδιο χρώμα στα μαλλιά, δεν λέει κάτι αυτό. Στον άντρα η κίνηση ήταν αντρική, δεν είχε σχέση με γυναίκα, κι αυτό δεν είναι εύκολο να το κάνεις.

Άρα, έχεις ταλέντα που δεν έχουμε ανακαλύ­ψει ακόμα.

Εγώ τα ξέρω, αλλά... εντάξει... Ξέρω πολύ καλά τι ικανότητες είχε πάντα η Ελένη, τώρα, αν όεν σου δίνεται η δυνατότητα να το κάνεις όλα αυτά... δεν μπορεί στη ζωή να σου δίνονται όλες οι δυνατότητες.

Δεν είναι στενάχωρο αυτό για σένα;

Όπως την αντιμετωπίζω εγώ τπ ζωή, τίποτα δεν είναι στενάχωρο. Όταν ξέρεις ότι η ζωή είναι έτσι και δεν το λέω τώρα αυτό, αλλά από παλιά, από τις ταινίες που είχα κάνει.

Υπήρχε αδικία;

Η ζωή είναι άδικη, φυσικά... Πού είναι το δίκιο δί­πλα σου; Βλέπεις πουθενά δικαιοσύνη; Δεν υπάρ­χει πουθενά και όλα ξεκινούν από τον άνθρωπο, στα τάρταρα κοιτάει, καταστρέφει γύρω του. Ζούμε σ' ένα τέλμα, έχουμε δώσει αξία σε άλλα πράγμα­τα, στην ύλη. Αν έχεις φιλοσοφήσει λίγο τη ζωή, δεν σε ενοχλούν αυτά τα πράγματα.

Δεν σε ενοχλούσαν ποτέ;

Μικρή βέβαια και με ενοχλούσαν, είναι λογικό. Φα­νταζόμουν διαφορετικά τα πράγματα.

Πώς αντιδρούσες τότε;

Δεν αντιδρούσα, δεν σταμάτησα ποτέ να δου­λεύω... απογοητευόμουν... έχω πολύ έντονο τον πεσιμισμό. Από μικρή τον έβλεπα, δεν είναι κάτι καινούργιο, τώρα που θα βγουν και τα ποιήματα μου, φαίνεται. Ξορκίζω μέσα από τη δουλειά μου και από το γράψιμο μου όλο το «σκοτάδι» δίπλα μου. Μέσα από εκεί το ξεπερνάω και συνεχίζω, ήταν οι άμυνές μου.

Σ' έχουν πικράνει;

Υπάρχει άνθρωπος που δεν έχει πικραθεί; Οι πραγματικές πίκρες είναι οι ανθρώπινες απώλειες και όχι αν σε αδίκησαν στη δουλειά ή αν αδικήθηκες από φίλους και γνωστούς, αυτό είναι καθημερινό φαινόμενο σε όλους τους ανθρώπους.

«Πληρωνονται» όλα εδώ;

Έχουμε δει ανθρώπους που εξωτερικά είναι μια χαρά, ενώ τους συμβαί­νουν πολύ άσχημα πράγ­ματα. Κάποια «πληρώνο­νται» εδώ, κάποια άλλα όχι, δεν «πληρώνονται» εδώ. Δεν «πληρώνο­νται» όλα εδώ. Έχω δει ανθρώπουε που όντως έχουν «πληρώσει» εδώ πράγματα.

Πηγή: Λοιπόν