«Αιώνες Μακριά από την Αλάσκα» με την Πέμη Ζούνη

Θ’ ανέβω επάνω. Χωρίς τις βαλίτσες. Τις βαλίτσες θα τις αφήσω εδώ. Θ’ ανέβω να ξαπλώσω για λίγο. Ίσως κοιμηθώ. Ίσως καταφέρω ν’ αποκοιμηθώ. Να κοιμηθώ και να ξυπνήσω ζεστή. Μακριά, πολύ μακριά, αιώνες μακριά από την «Αλάσκα». Σ’ ένα χώρο υποδοχής κάποιου ξενοδοχείου, η Βιολέτα αφηγείται την ιστορία της.

Εικόνες και μνήμες ζωντανεύουν στο λόγο της με βίαιο ρυθμό. Τα οικογενειακά τραύματα της παιδικής ηλικίας, η νοσταλγία του πρώτου έρωτα, το αναγκαστικό ταξίδι από την κλασική μουσική στην άκρη του κόσμου, στην «Αλάσκα», αποτυπώνουν το διάγραμμα της πολυτάραχης ζωής της.

Μ’ αυτό το μονόλογο του Άκη Δήμου, η Πέμη Ζούνη επανέρχεται στο θέατρο και χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα, η πρωταγωνίστρια, υπερβαίνοντας το ήδη φορτωμένο πρόγραμμά της, ξαναστήνει το έργο για λίγες παραστάσεις στο θέατρο Κάππα.