Δημήτρης Καταλειφός:«Όλοι οι ηθοποιοί, με διάφορα επίπεδα ποιότητας, έχουμε όχι ένα αλλά τρία κοινά»

Αναφέρθηκε στην παιδική του ηλικία και όσα σκεφτόταν τότε, ενώ ακόμη εξήγησε αν είναι γεννημένος καλλιτέχνης.

Πείτε μου ένα κοινό χαρακτηριστικό που συναντας σε όλους τους ηθοποιούς.

Όλοι οι ηθοποιοί, με διάφορα επίπεδα ποιότητας, έχουμε όχι ένα αλλά τρία κοινά χαρακτηριστικά: τον φόβο της έκθεσης, τον ναρκισσισμό και τη γενναιότητα. Και επειδή παίζεις στο θέατρο κάθε βράδυ, μοιραία γίνεσαι εγωκεντρικός: Το ίδιο μοι­ραία, ενώ οι άλλοι άνθρωποι ζουν μια ζωή τη μέρα, εσύ ζεις μια ζωή ανάποδη, Στο θέατρο, τη νύχτα. Και επιστρέφεις ύστερα στο σπίτι, κλείνεις την πόρτα και λες...

«Τι μάταια που είναι όλα». Αυτό λες! Ειδικά αν δεν έχει πάει καλά η παράσταση, το λες σίγουρα! (γέλια) Από την άλλη, δεν ξέρω πώς θα ήταν η ζωή μου αν είχα γνωρίσει κάποιο άλλο επάγγελμα. Κάποτε πήγα σε έναν ψυχίατρο και μου είπε «Κύ­ριε Καταλειφέ, είστε γεννημένος καλλιτέχνης».

Είστε γεννημένος καλλιτέχνης;

Έτσι είπε εκείνος... Είμαι γεννημένος καλλιτέχνης με την έννοια ότι η πραγματική ζωή ώρες - ώρες με φοβίζει και άλλες με πλήττει. Από πολύ μικρή ηλικία είχα ανάγκη το παραμύθι στη ζωή μου. Π' αυτό και από τα πέντε μου ήμουν κινηματο­γραφόφιλος. Με μεγάλωνε μια κουβερνάντα γιατί η μητέρα μου δούλευε και κάθε μέρα πηγαίναμε στο σινεμά. Τότε, τα σινεμά άρχιζαν στις 4 το απόγευμα και τελείωναν στιςς 12 το βράδυ. Παρακολουθούσαμε τέσσερις φορές το ίδιο έργο. Έτσι πέρασα τα παιδικά μου χρόνια. Στο σινεμά. Θέλω να πω με αυτό ότι ήταν στο ΟΝΑ μου να ξεφεύγω από το πραγματικό και να μπαίνω στο παραμύθι.

Νιώσατε κάποια στιγμή να προδίδετε αυτό το παιδί που αγα­πούσε τα παραμύθια;

Θα σ' το απαντήσω με μια εικόνα. Παιδί 16 ετών επέστρεφα με το λεωφορείο στο σπίτι μου στη Νέα Σμύρνη και ονειρευ­όμουν πως φοιτώ σε ένα θέατρο όπως το Τέχνης, πως γίνομαι ένας ηθοποιός αφοσιωμένος στο θέατρο, όπως ο Γιώργος Λαζάνης, και ταυτόχρονα πως είμαι ένας τίμιος άνθρωπος. Έτσι το 'χα ονειρευτεί. Κι αυτό το όνειρο, όποιο αντίτιμο και αν είχε, δεν το έχω εγκαταλείψει ποτέ στη ζωή μου. Δεν νο­μίζω πως άλλαξα ιδιαίτερα από τότε. Ούτε πιο κυνικός έγινα ούτε πιο καπάτσος. Αυτό βέβαια πληρώνεται σε μια χώρα σαν την Ελλάδα. Γιατί όπως έλεγε και ο Τσαρούχης «Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις». Και κάπως έτσι, νίκησε η εποχή του «δείτε με, προσέξτε με, θαυμάστε με».

Πηγή: People