Συγκλονίζει ο Τάσος Κωστής: «Θέλω να πεθάνω όρθιος και με αξιοπρέπεια» (Photos)
Συνέντευξη σε γνωστή εφημερίδα παραχώρησε ο Τάσος Κωστής και πραγματικά συγκλόνισε με όσα είπε.
Ο ταλαντούχος ηθοποιός, μίλησε για το θέατρο και τη ζωή του και ήταν άκρως αποκαλυπτικός.
Δεν δίστασε να αποκαλύψει πως από τότε που ήταν 12 ετών έφτιαχνε πατώματα, ενώ αποκάλυψε πως θέλει να πεθάνει όρθιος και με αξιοπρέπεια.
Μίλησε μας για την παράσταση «Οι λαντζέρηδες», όπου πρωταγωνιστείς, στο Σύγχρονο Θέατρο.
Πλένουμε πιάτα εδώ. Τα «άπλυτα» του κόσμου. Δεν σπάμε πιάτα και καθαρίζουμε αυτά τα υπολείμματα που αφήνουν οι από «πάνω», γιατί εμείς οι λαντζέρηδες είμαστε κάτω. Είναι λίγο υπαρξιακό το έργο, μαύρη κωμωδία και θέτει κάποια ερωτήματα με ευχάριστο τρόπο. Ο κόσμος το βλέπει ευχάριστα, αλλά και προβληματίζεται. Έχει κάτι να σκεφτεί, κάτι να πάρει μαζί του. Δεν είναι μια κωμωδία που σε «γαργαλάει» μόνο.
Εσύ έχεις χρειαστεί να κάνεις άλλες δουλειές για να επιβιώσεις;
Από 12 χρόνων δουλεύω. Ήμουν μάστορας στα ξύλινα πατώματα. Στα 18 μου χρόνια ήμουν μάστορας και ο βοηθός μου ήταν 42. Όπου με έστελνε η ζωή να δουλεύω το έκανα με το κέφι μου. Είμαι λίγο σαν τον πρωταγωνιστή, τον Ντρέσερ, προσπαθώ να το κάνω με κέφι και να βρω την ομορφιά της ζωής. Άσχετα αν θα καθίσω μόνιμα ή όχι ή είμαι περαστικός. Βρες την ομορφιά εκεί που είσαι και περνά καλά. Μία είναι η ζωή και σύντομη. Μέχρι να το καταλάβεις, τελείωσε.
Πώς και δεν σε βλέπουμε στην τηλεόραση, σε κάποιο σίριαλ;
Δεν χρειάζεται, μεγάλωσα πια. Κάνω δύο θέατρα. Δεν χρειάζεται να κάνω τόσο πολλά. Γιατί σε κάτι δεν θα είμαι καλός στο τέλος. Είδες την παράσταση, κατάλαβες τι κάνω εδώ. Δεν κοροϊδεύω. Νομίζεις ότι βλέπεις έναν λαντζέρη. Η ομορφιά της δουλειάς μας δεν είναι να παίζω έναν ρόλο, αλλά να είμαι ο ρόλος.
Τι γινόταν τότε που έπαιζες στο «Ρετιρέ»; Τι σου έλεγε ο κόσμος;
Περνάγαμε ωραία. Έχω περάσει πολλά τέτοια. Η πρώτη μου επιτυχία δεν ήταν στο «Ρετιρέ». Ήσουν αγέννητη. Την έκανα το 1981. Ό,τι γίνεται τώρα με τις «Άγριες μέλισσες» γινόταν τότε με το «Ρετιρέ». Είχα την τύχη να μου δίνουν δουλειές που να γίνονται επιτυχίες. Το απολάμβανα.
Την «ψώνισες» ποτέ;
Στην αρχή. Δεν υπάρχει περίπτωση να μην καβαλήσεις το καλάμι. Νιώθεις ότι κάποιος είσαι. Όταν ξαφνικά εκεί που δεν είσαι τίποτα και ξεκινάς, είσαι παρθένος, κάνεις μια επιτυχία και λες «ωχ, έγινε αυτό», όχι με την κακή έννοια, με την καλή, θα ψωνιστείς. Δεν γίνεται να μη σου αρέσει αυτό που κάνεις και να μην αισθάνεσαι όμορφα που σε αναγνωρίζουν εκεί που δεν σε ήξερε κανένας, παρά μόνο η θεία σου η Φωτούλα. «Ξεκαβάλησα» και κατάλαβα ότι αυτή είναι η δουλειά και δεν είναι η ζωή.
Βλέπεις τηλεόραση;
Δεν παρακολουθώ πολύ. Τα αθλητικά μου αρέσουν.
Είχες μια σοβαρή περιπέτεια με την υγεία σου, πέρασες καρκίνο. Φοβάσαι τον θάνατο;
Όχι, γιατί δεν τον ξέρω. Τι να φοβηθώ; θα φοβάμαι πριν πεθάνω; Όταν πεθάνω, θα πεθάνω κάποια στιγμή. Κανείς δεν θέλει να πεθάνει, εγώ θέλω να πεθάνω όρθιος, με αξιοπρέπεια και να μη λέω «πώς κατάντησα;».
Θες ταφή ή καύση;
Και ταφή να γίνει, αν πάμε πολλά χρόνια πίσω, τα κόκκαλα έχουν εξαφανιστεί: Τόσος κόσμος που πεθαίνει θα είχε γεμίσει η γη κόκκαλα. Υπάρχει τίποτα από αυτό; Σκάβουν, σκάβουν, δεν βρίσκουν συνέχεια κόκκαλα. Τόσα δισεκατομμύρια άνθρωποι που έχουν πεθάνει πάνω στη Γη δεν θα έπρεπε να είναι μια κοκκαλοθήκη;
Τι θέλεις να σου φέρει το 2020;
Να έχω την υγεία μου και δουλειές, είπε στην Secret.
