Χ. Θηβαίος: «Υπήρχαν μέρες που δεν είχα να φάω»

-Η δισκογραφία περνά τη μεγαλύτερη κρίση της τελευταίας εικοσαετίας;
«Η δισκογραφία δεν υπάρχει. Μιλάμε για κατάρρευση. Είναι τραγικό το πώς διαχειρίστηκαν οι δισκογραφικές εταιρείες την κρίση»

-Πολλοί υποστηρίζουν ότι υπάρχει διαχωρισμός έντεχνων και εμπορικών καλλιτεχνών.
«Το lifestyle τραγούδι, που βομβαρδίζει καθημερινά το αίσθημα και την αισθητική των ανθρώπων, προβάλλεται ως πιο εμπορικό αλλά δεν είναι! Πολλούς καλλιτέχνες που δεν τους ξέρει η μάνα τους, τους βλέπουμε σε γιγαντοαφίσες, αλλά δεν έχουν ούτε το ένα εκατοστό των πωλήσεων και της προσέλευσης του Σωκράτη Μάλαμα»

-Σας ενοχλούν τα μουσικά ριάλιτυ;
«Δεν με αφορούν καθόλου. Στην ουσία, ασχολούνται με το τι θα φορέσει και πως θα εμφανιστεί το κάθε παιδάκι που του καλλιεργούν φρούδες ελπίδες. Την μια μέρα είναι σε όλα τα περιοδικά και τα κανάλια και την άλλη δεν το ξέρει ούτε η μάνα του»

-Θα πηγαίνατε ως κριτής σε ριάλιτυ;
«Όχι δεν θα πήγαινα. Το θέμα δεν είναι να μας δείχνει μια κάμερα από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ο πόνος του τραγουδοποιού είναι σαν το μόχθο του αγρότη. Πρέπει τα νύχια σου να ματώσουν για να γράψεις ένα τραγούδι που θα μείνει στην καρδιά των ανθρώπων»

-Το «Greek Idol» ή το «X-factor» εκμεταλλεύονται τα παιδιά που συμμετέχουν;
«Ναι, βέβαια. Όλα αυτά γίνονται για να φανούν και οι ίδιοι κριτές, που κάποτε ήταν στις εταιρείες και δεν τους ήξερε κανείς… Είναι κάτι το οποίο δεν με αφορά»

-Ποια είναι η μεγαλύτερη ανασφάλεια που εσείς ακολουθήσατε;
«Νομίζω αυτή της τραγουδοποιίας. Η Αρλέτα μου είχε πει: «Παιδί μου, δεν με νοιάζει αν έχει ταλέντο, αυτό που με νοιάζει είναι τι θα κάνεις» Και μετά από χρόνια , μου είπε: «Χαίρομαι πολύ που κάνεις επιτυχία, αλλά πρόσεχε γιατί στην αποτυχία χάνεις το μυαλό σου, ενώ στην επιτυχία χάνεις την ψυχή σου»

-Περάσατε δύσκολα στη ζωή σας;
«Όταν ήμουν φοιτητής στην Μπολόνια. Υπήρχαν μέρες που δεν είχα να φάω»

-Έχετε βρεθεί ποτέ … στο δρόμο;
«Όχι. Έχω περπατήσει όμως πολύ, γιατί είμαι παιδί του μπουλουκιού»

-Έχετε δοκιμάσει ναρκωτικά;
«Ναι, αλλά δεν μου πάνε. Θέλω να μπορώ να χαρώ το μεγαλύτερο ναρκωτικό, που είναι η ευτυχία»

Πηγή: Εγώ