Άρης Σερβετάλης: Πριν παντρευτώ την Έφη δεν μπορούσα να έρθω αντιμέτωπος με τον εαυτό μου
Άρης Σερβετάλης: Όταν σε μια σχέση έπρεπε να αποκαλύψω την πραγματική μου υπόσταση έφευγα
Συγκαταλέγεται στους πιο δημοφιλείς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου, με φανατικό κοινό που γεμίζει σταθερά τις σκηνές στις οποίες εμφανίζεται. Ο Άρης Σερβετάλης παίρνει θέση στις θεατρικές παραστάσεις που ανεβαίνουν στο διαδίκτυο αλλά και τις ανθρώπινες σχέσεις
Θέατρο είδατε online;
«Είδα κάποιες παραστάσεις ξένων θιάσων. Δεν είμαι ωστόσο υπέρ όλης αυτής της διαδικτυακής υπερπροσφοράς θεατρικών παραγωγών. Κατ’ αρχάς, μια παράσταση δεν έχει δημιουργηθεί για να προβάλλεται στην οθόνη και επομένως βλέπεις συχνά μαγνητοσκοπήσεις που είναι αφρόντιστες και flat. Επίσης, έχουν συμβάλει πολλοί άνθρωποι για να πραγματοποιηθεί μια θεατρική δουλειά και όταν υπάρχει ξανά εκμετάλλευση αυτού του κόπου τους πρέπει να αμείβονται, κάτι που τις περισσότερες φορές δεν συμβαίνει.
Πρέπει να διεκδικούμε τα δικαιώματά μας. Παρατήρησα και το εξής: μείναμε σπίτι και αμέσως υπήρξε η αγωνία να πολιορκηθούμε από υλικό και να γεμίσουμε τον χρόνο μας. Ό,τι ήξερε ο καθένας να κάνει πήρε μια κάμερα και μας το έδειξε. Καταλαβαίνω τις καλές προθέσεις των καλλιτεχνών και την ανάγκη του κόσμου για ψυχαγωγία, αλλά μήπως υπάρχει και μια άλλη πτυχή;
Μήπως δεν μπορούμε καθόλου να μείνουμε μόνοι μας; Με προβληματίζει και το ότι όλες οι επιθυμίες μας ικανοποιούνται μέσω Internet. Θυμήθηκα αυτούς τους Γιαπωνέζους που αρνούνται να βγουν από τα δωμάτιά τους, που κλείνονται σε τέσσερις τοίχους και απορρίπτουν την επαφή με τον έξω κόσμο»
Η τέχνη υπάρχει παντού στη ζωή;
«Νομίζω πως ναι. Μου αρέσει να την ψάχνω μέσα στην καθημερινότητα. Υπάρχει πιστεύω και σε ανθρώπους που κάνουν άσχετα επαγγέλματα, και μάλιστα σε μια αφάνεια που τους δίνει μεγαλύτερη αξία.
Δεν θα πληρώσεις εισιτήριο για να δεις έναν χειρωνάκτη να φτιάχνει κάτι με μεράκι και πάθος, όμως μου προκαλεί μεγάλο θαυμασμό. Με συγκινεί. Λίγοι εντρυφούν στην τέχνη τους. Φοβάμαι πως σήμερα υπάρχει μια γενικευμένη διαταραχή: λειτουργούμε υπό διαρκή πίεση, νομίζουμε πως αν ασχοληθούμε λίγο παραπάνω με κάτι τότε αυτός ο χρόνος θα χαθεί από το επόμενο εγχείρημα που μας περιμένει».
Στην ίδια παγίδα πέφτουμε και όσον αφορά τις ερωτικές σχέσεις;
«Έχω διαβάσει κάπου τη ρήση ενός ανθρώπου παλαιότερης γενιάς που όταν τον ρώτησαν πώς κατάφερε να μείνει ευτυχής στον γάμο του για 50-60 χρόνια, είπε πως στα δικά του τα χρόνια οι άνθρωποι όταν κάτι χαλούσε δεν το πέταγαν, δεν το αντικαθιστούσαν αμέσως, αλλά προσπαθούσαν να το επιδιορθώσουν.
Στις σχέσεις προβάλλεται το αληθινό μας πρόσωπο και επειδή δεν μπαίνουμε στη διαδικασία της αυτογνωσίας, δεν λέμε δηλαδή την αλήθεια στον εαυτό μας, ρίχνουμε γρήγορα το φταίξιμο στον άλλο και αποχωρούμε. Χρειάζεται μεγάλος κόπος και αγώνας για να εκτιμήσεις την αξία της συντροφικότητας.
Καθρεφτίζεσαι στον άλλο και πρέπει να έχεις το θάρρος να βλέπεις τα ελαττώματά σου και να αναθεωρείς όποτε χρειάζεται.
Διαβάστε τη συνέχεια στην gallery που ακολουθεί:
