Κάρμεν Ρουγγέρη: «Δεν απαίτησα από τα παιδιά μας να είναι άριστοι»

Η Κάρμεν Ρουγγέρη ζει και αναπνέει δίπλα στα παιδιά καθώς γράφει, μεταφράζει και σκηνοθετεί παιδικές παραστάσεις. Οι πιτσιρικάδες τη λατρεύουν καθώς ξέρει ν’ αγγίζει με το «μαγικό ραβδί» της τις ψυχές των παιδιών

Στα παιδιά σας τι αρχές δώσατε;
«Ήθελα να έχουν αυτοπεποίθηση για να ξέρουν την αξία τους. Όπου έβλεπα ότι είχαν έφεση και ό,τι μου ζητούσαν για τη μόρφωσή τους, ήμουν πρόθυμη. Με τον άντρα μου ουδέποτε τους καταπιέσαμε και ποτέ δεν απαιτήσαμε να είναι άριστοι».

Κάρμεν, μια παθιασμένη γυναίκα με την τέχνη της;
«Κυρίως με αυτό που κάνω με τα παιδιά. Καταλαβαίνεις την ομορφιά της αθωότητας που έχουν τα παιδιά. Εισπράττεις αθωότητα και μέσα από την αθωότητα αγάπη αληθινή».

Το θέατρο είναι ένα σχολείο της ζωής;
«Θα μπορούσε να είναι. Πιστεύω ότι αν ήμουν πιο νέα, θα έκανα όλα τα μαθήματα -ιστορία, γεωγραφία κ.ά.- σαν θεατρική παράσταση. Να δείτε πόσο εύκολα θα μάθαιναν τα παιδιά. Με γλέντι θα το έκαναν. Γι’ αυτό πιστεύω στις θεατρικές ομάδες για τα παιδιά. Προσφέρουν τη χαρά της δημιουργίας και της συλλογικότητας».

Καλοκαίρι χωρίς παραστάσεις;
«Είμαι λίγο ενοχλημένη με το θέμα. Μου κάνει τρομερή εντύπωση. Αν έρχονται χωρίς όρους οι τουρίστες, αν μπορούν να μπαίνουν στα αεροπλάνα ο ένας δίπλα στον άλλον, στα λεωφορεία, γιατί ο ηθοποιός και πάνω στη σκηνή πρέπει να έχει ενάμισι μέτρο διαφορά, ο ένας απ’ τον άλλον; Τα δέχομαι όλα όσα έγιναν και ευγνωμονώ τους ανθρωπους που μας έσωσαν. Όπως ότι σεβάστηκαν τα γηρατειά και δεν συνέβη ό,τι στην Ιταλία. Γι’ αυτό και μόνο, υποκλίνομαι στην ομάδα. Τώρα αναρωτιέμαι. Γιατί εφόσον ανοίγουν όλα, δεν ανοίγουν τα θέατρα;».

Θα πάτε τελικά περιοδεία;
«Είχαμε σκοπό, με τον “Τσάρο με τη μακριά γενειάδα”, που τιμήθηκε το χειμώνα από τον κόσμο. ΙΙροτιμώ να την πάμε του χρόνου, με το καλό. Ποτέ δεν θα πήγαινα περιοδεία με έκπτωση στην ποιότητα, σκεπτόμενη ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Εμείς, όπως το παρουσιάζουμε στην Αθήνα, ακόμη και οι φωτισμοί είναι προσεγμένοι στην εντέλεια. Τον Αύγουστο, αν όλα πάνε καλά, η παράστασή μας “Ο Θησέας και ο Μινώταυρος”, που έχει μια λιτότητα, ταιριάζει στους ανοιχτούς χώρους των Φιλίππων ή στο Δίον».

Σεβασμός, λέξη - κλειδί;
«Νομίζω είναι η λέξη που πρέπει να χαρακτηρίζει κάθε παράσταση που απευθύνεται στα παιδιά. Και όχι μόνο. Σεβασμός στο διπλανό μας. Σεβασμός στη χώρα μας. Στενοχωριέμαι γιατί έχουμε μια υπέροχη χώρα που θα μπορούσαμε να κάνουμε θαύματα. Ένα διαμάντι που το αφήνουμε στο βάλτο».

Κάθε μέρος κι ένας παράδεισος;
«Στην Αττική, θαρρείς και γεννήθηκαν όλοι οι θεοί. Δεν αγαπάμε τη χώρα μας, μόνο τον εαυτούλη μας».

Πηγή: Τηλεθεατής