Μένιος Σακελλαρόπουλος: «Δουλεύω με το ίδιο πάθος, όπως πριν 41 χρόνια»

Πείτε μου δυο λόγια για την ιστορία του νέου βιβλίου σας.

«Τα δεκαέξι γράμματα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Είναι η ανατριχιαστική ιστορία ενός πατέρα και του γιου του, με τον τελευταίο να εγκαταλείπει τον γηραιό πατέρα του και να καταλήγει μόνος κι έρημος σε γηροκομείο, μία από τις πληγές της εποχής. Όταν άκουσα την αφήγηση του γιου, που κρατούσε τα γράμματα του πατέρα του όταν εκείνος έφυγε από τη ζωή, ένα ρίγος διαπέρασε τη ραχοκοκαλιά μου. Κι έπρεπε να τον πιέσω πολύ για να μου επιτρέψει να τη δημοσιοποιήσω. Γιατί τα μηνύματα που βγαίνουν είναι πολύ δυνατά. Κι απαντούν στο αέναο ερώτημα: Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν; Τις απαντήσεις δίνουν ο πατέρας και, κυρίως, ο γιος.

Τι είναι αυτό που σας άγγιξε περισσότερο ακούγοντας τη διήγηση του πρωταγωνιστή, του κυρίου Άρη;

Εκείνο που με συγκλόνισε ήταν η κατόπιν εορτής κατάρρευση του γιου, όταν συνειδητοποίησε ότι ήταν πια αργά. Το γεγονός ότι ο άνθρωπος πρέπει να αντιλαμβάνεται εγκαίρως τα λάθη του γιατί μετά μπορεί να αποβούν ανεπανόρθωτα, όπως συνέβη στην περίπτωση του γιου. Με ανατρίχιασε η μεγαλοψυχία του πατέρα, που, αν και παρατημένος σε ένα πνιγηρό δωμάτιο γηροκομείου, εξακολουθούσε να είναι γεμάτος συναισθήματα για τον γιο του.

Η αγάπη ή η μοναξιά, κατά τη γνώμη σας, πληγώνει περισσότερο τους ανθρώπους;

Η έλλειψη πραγματικής αγάπης, ιδίως από τα δικά μας πρόσωπα, είναι συνώνυμο της πνιγηρής μοναξιάς σε έναν κόσμο που, ούτως ή άλλως, οι άνθρωποι περιχαρακώνονται όλο και περισσότερο. Γιατί τελικά είναι διαπιστωμένο μόνο η αγάπη μένει. Όλα τ' άλλα είναι καπνός...

Τι θέλετε να αποκομίσει το αναγνωστικό κοινό διαβάζοντας αυτό το βιβλίο σας;

Αυτό το βιβλίο ήταν πρώτα απ' όλα για μένα τον ίδιο ένα μάθημα ζωής. Μια συνειδητοποίηση ότι οι γεννήτορες μας, γονείς και παππούδες, χρειάζονται τη φυσική παρουσία μας, την αγάπη και τη στοργή μας. Κάποτε μάτωσαν για μας. Η ανταπόδοση με ένα απλό χάδι, χωρίς λόγια καμιά φορά, είναι το απλούστερο που μπορούμε να τους προσφέρουμε. Και είναι ισχυρότατο.

Έχετε κάποια σχέδια είτε στο τηλεοπτικό είτε στο συγγραφικό πεδίο;

Υπάρχουν σχέδια αυτές τις μαύρες εποχές, που δεν ξέρουμε καν τι μας ξημερώνει την επόμενη μέρα; Μόνο ευχή υπάρχει. Να έχει ο κόσμος την υγειά του μέχρι να φύγει αυτός ο διάβολος. Μόνο αυτό εύχομαι και στον εαυτό μου, όπως και σε όλο τον κόσμο. Υγεία και δύναμη, μέχρι να ξημερώσει ξανά. Επί προσωπικού, εξακολουθώ να δουλεύω με το ίδιο πάθος όπως πριν από 41 χρόνια, να ονειρεύομαι, να σαρκάζω και να αυτοσαρκάζομαι, να θέλω να δημιουργήσω. Κι επειδή έχω πάλι στα χέρια μου μία αληθινή ιστορία, που με συγκλονίζει καθημερινά όπως τη γράφω, ξέρω ότι είναι το όπλο μου για ισορροπία μέσα μου, σύμφωνα με το My Tv.