Σταμάτης Φασουλής: «Υπήρξαν στιγμές που αισθάνθηκα ενοχή απέναντι στους συναδέλφους μου»

Ο επιτυχημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης αναφέρθηκε επίσης στις στιγμές που χαμήλωσε τα μάτια απέναντι στους συναδέλφους του, αλλά και στον ρόλο που έχουν παίξει τα μέσα κοινωνική δικτύωσης στην ιδιωτική ζωή.

Σας επηρέασε η μοναξιά αυτής της ασθένειας;

«Με τρελαίνει ότι δεν μπορώ να αγγίξω και να με αγγίξουν. Σώμα που δεν αγγίζεται αρχίζει να απονευρώνεται, δεν μπορεί να ανασάνει. Εδώ τα μαργαριτάρια πρέπει κάθε τόσο να τα φοράς, γιατί αν δεν ακουμπάνε στο δέρμα πεθαίνουν. Πόσον καιρό έχουμε να αγκαλιαστούμε; Αυτό με έχει στεναχωρήσει πιο πολύ και ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για ανθρώπους που αγαπάς, για τους συναδέλφους, για το θέατρο. Είσαι ανίσχυρος για τα πάντα. Έφτασα σε πολλές στιγμές, επειδή είμαι τυχερός, με την τηλεόραση, με το Εθνικό, να αισθάνομαι ενοχή απέναντι στους συναδέλφους μου, να τους κοιτάω και να χαμηλώνω τα μάτια. Νέοι ηθοποιοί, με οικογένεια, τι να πρωτοκαλύψουν με το επίδομα των 500 ευρώ; Ζόρικοι καιροί...».

Μετά, θα αλλάξουμε;

«Δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι αυτό που λαχταράνε οι άνθρωποι είναι να γυρίσουν στην προηγούμενη τους ευτυχία. Μαθήματα δεν παίρνεις μόνο από τη ζωή. Πρέπει να είναι συνεπικουρούμενη και από άλλα - ένα βιβλίο, έναν έρωτα. Τώρα η ζωή είναι πια φωνογραφημένη. Οι ιδιωτικές στιγμές δεν είναι πια καθόλου ιδιωτικές, είναι δημόσιες. Από εκεί που ήθελαν να προστατεύσουν την ιδιωτική ζωή, τώρα θέλουν να την ξεφωνίσουν. Δεν ξέρω γιατί - προφανώς έπαιξαν ρόλο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».

Όρια ποιος θα βάλει;

«Κανείς. Έχει ξεφύγει. Μόνο του θα σβήσει, αν σβήσει, και θα αντικατασταθεί με κάτι άλλο. Έρχεται όμως και ο κορεσμός, το βλέπεις στην Ιστορία. Σε καθετί καινούργιο και γρήγορα αναπτυσσόμενο υπάρχει και μια πτώση που δεν την περιμένεις», είπε στο ΒΗΜΑ.