Δημήτρης Αποστόλου: Αποκαλύπτει για πρώτη φορά από πού εμπνεύστηκε για την «Τούρτα της μαμάς»

«Μπαίνω καμιά φορά και διαβάζω όλα αυτά που είχα γράψει στο Facebook από το 2017 έως το 2019. Ξέρεις πώς νιώθω; Σαν να ήμουν ένας άνθρωπος μεθυσμένος από λάθος ποτό ο οποίος επιχείρησε μια κατάδυση πιστεύοντας ότι στον βυθό θα βρει τον εαυτό του. Τελικά στον πάτο δεν είδα τον εαυτό μου, αλλά ανακάλυψα χιλιάδες άλλα πράγματα με τα οποία πάλευα. Ανέβηκα πάνω και ξαφνικά συνήλθα. Τα δύο προηγούμενα χρόνια ήμουν ένας απολύτως μπερδεμένος άνθρωπος.

Ζούσα σε διαφορετικές πραγματικότητες και έκανα σπασμωδικές κινήσεις που μου έκαναν κακό. Κατάλαβα ότι το έλλειμμα που είχα στη ζωή μου ήταν η οικογένεια και έτσι, όταν καθίσαμε με τον Αλέξανδρο και τα σκαλίσαμε, βγήκε "Η τούρτα της μαμάς". Η έννοια της οικογένειας, ξέρεις, ξεκινά από το πιο απλό, τη συνεύρεση, τη συνύπαρξη και το, τραπέζι γύρω από το οποίο μαζεύονται 'όλοι, είναι ιερός τόπος. Όπως και η τούρτα που ουσιαστικά είναι η στιγμή που βάζουμε στο στόμα μας λίγη ζάχαρη για να ξορκίσουμε από τη γλώσσα τη χολή, το οξύ, τη σαπίλα. Η ζάχαρη είναι ιαματική! Αγαπώ τρελά αυτή τη σειρά γιατί καταφέρνουμε και περνάμε πράγματα σημαντικά στον κόσμο.

Η οικογένεια είναι από τα λίγα πράγματα που αξίζουν. Η συνύπαρξη, η αλληλεγγύη, ο καβγάς, το μόνιασμα, όλα αυτά που αναπτύσσονται στους κόλπους της. Και παράλληλα βλέπουμε τι σημαίνει διαφορετικότητα, π σημαίνουν τα νέα πρότυπα της ελληνικής κοινωνίας.

Υπάρχουν πράγματα που μας πονάνε και ξαφνικά χωρίς να συνεννοηθούμε με τον Αλέξανδρο γράφουμε για να πούμε "ξέρετε κάτι, μας πονάνε αυτά" και τελικά, όπως αποδεικνύεται από τα μηνύματα που λαμβάνουμε, αυτά πονάνε και άλλους». Η σειρά θα συνεχιστεί και του χρόνου, καθώς όπως λέει: «Δεν έχουμε πει ακόμα ούτε το 1/20 από αυτά που θέλουμε να πούμε».

Ο ίδιος βρίσκει τον εαυτό του στα τρία αγόρια που υποδύονται τους γιους της οικογένειας, «Σκεφτείτε, αυτό το σενάριο το γράψαμε ίο καλοκαίρι που πέρασε, κι όμως υπάρχουν δυο επεισόδια στα οποία ο Αλέξανδρος ως κριτικός θεάτρου αφήνει αιχμές για αλαζονεία, αποκλίνουσες συμπεριφορές όλων των ειδών από διάφορους μεγαλόσχημους του θεάτρου - των οποίων τα ονόματα ακούμε σήμερα. Λέγαμε σχετικά συγκαλυμμένα όλα αυτά τα "θεσμικά" που γνωρίζουν οι πάντες, οι οποίοι σήμερα πέφτουν από τα σύννεφα», σύμφωνα με το περιοδικό GALA.