Άγριες Μέλισσες: Η αποκάλυψη της Δρόσως για την καθημερινότητά της που δεν γνωρίζαμε!

Η νεαρή και όμορφη ηθοποιός μιλώντας για τον ρόλο της αλλά και για το πόσο έχει αλλάξει η ζωή της μετά την επιτυχία της σειράς, παραδέχτηκε σε συνέντευξή της στο ΒΗΜΑgazino πως δεν άφησε τίποτα να αλλάξει από την καθημερινότητά της και δεν σκοπεύει κιόλας να φέρει αλλαγές στη ζωή της.

Διαβάστε την απολαυστική συνέντευξη...

Κυρία Μιχαλάκη, ήρθατε στη συ­νέντευξη με ταξί. Δεν οδηγείτε;

«Όχι. Μεγάλωσα στη Σύρο. Δεν μου είχε περάσει από το μυαλό ότι θα μου χρειαζόταν ένα δίπλω­μα οδήγησης. Στα 19 μου ήρθα άρον-άρον στην Αθήνα να σπου­δάσω και κάπως έτσι συνήθισα τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ένα περίεργο πράγμα, αλλά δεν θέλη­σα ακόμη να βάλω το αυτοκίνη­το στη ζωή μου. Δεν με έχω φα­νταστεί να οδηγώ».

Το φοβάστε;

«Όχι. Δεν είναι ότι είμαι αφηρη­μένη. Θέλω να πω, έχω την ψυ­χραιμία να οδηγήσω. Αλλά δεν μπορώ για κάποιον λόγο να με φανταστώ να προσπαθώ να παρ­κάρω και να περιμένουν αυτοκί­νητα πίσω μου. Οπότε, μια χαρά είναι το μετρό, τα τρόλεϊ και τα λεωφορεία».

Τα χρησιμοποιείτε ακόμη και σήμερα, μετά την επιτυχία των «Άγριων Μελισσών»; Φαντά­ζομαι δεν είναι εύκολο με τον κόσμο που σας αναγνωρίζει...

«Μόνο με τον COVID-19 σταμά­τησα. Η καθημερινότητά μου για εμένα δεν έχει αλλάξει στην ου­σία της. Εντάξει, ο κόσμος θα έρ­θει να μου μιλήσει. Έχω και πα­ρέα στη διαδρομή».

Μετά τη μεγάλη επιτυχία των «Άγριων Μελισσών» το επόμε­νο βήμα σάς αγχώνει;

«Καθόλου. Γενικά δεν θέλω το άγχος στη ζωή μου. Θεωρώ ότι είναι ο χειρότερος εχθρός του ανθρώπου. Και δεν ήμουν πά­ντα έτσι. Παλιά ήμουν πολύ νευ­ρική...».

Πώς το αποβάλατε; Κάνατε ψυ­χοθεραπεία;

«Όχι. Μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι κατά της ψυχοθεραπείας, αλλά νομίζω ότι όλα τελικά ξεκινούν από μέσα σου. Κάποια στιγμή, γύρω στα 17 μου, συνειδητοποί­ησα ότι ο εαυτός μου δεν μου αρέσει καθόλου. Στενοχωρούσα τους δικούς μου, στενοχωρούσα τους φίλους μου. Και τελικά χαλιόμουν και εγώ η ίδια. Πέρασα μία άγρια εφηβεία, ήμουν πολύ αντιδραστική. Καμιά φορά και οι ίδιες οι καταστάσεις της ζωής σε ωριμάζουν. Και εγώ άλλαξα».

Σε αυτή τη μεταστροφή έπαι­ξε ρόλο και το γεγονός ότι ήρ­θατε μόνη σας στην Αθήνα να σπουδάσετε στα 19 σας χρόνια;

«Ναι, αλλά ήταν μία ωρίμανση που είχε ξεκινήσει ακόμη πιο πριν. Όταν ήρθα στην Αθήνα μου φάνηκε μία μεγάλη ζού­γκλα. Βράδιαζε και φοβόμουν να βγω έξω. Υπήρχαν συγγενείς, φίλοι, αλλά θυμάμαι όταν με έφερε ο πατέρας μου να εγκα­τασταθώ, μου είπε: "Και τώρα είσαι μόνη σου". Ένιωσα ωραία με αυτή την κουβέντα του. Μου έδωσε να καταλάβω ότι με εμπι­στευόταν, ότι με πίστευε. Και δεν αισθάνθηκα στιγμή πίεση από την οικογένειά μου. Ένιω­σα ελευθερία».

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 6 PHOTOS