Συγκλονίζει ο Γιώρκας:«Υπήρξαν 5 χρόνια από τη ζωή μου που δεν ήξερα πού πατούσα και πού βρισκόμουν»
Την πορεία του προς το φως μετά από ένα πολύ σκοτεινό διάστημα της ζωής του εξιστορεί ο Λούκας Γιώρκας σε συνέντευξή του.
Στην καραντίνα ένιωσε ότι η απραξία είναι το χειρότερο δηλητήριο, όμως παράλληλα μπόρεσε και είδε ξεκάθαρα όλες του τις αδυναμίες:
«Δεν μπορώ να σου πω ότι αυτή η εμβάθυνση ήταν και τόσο καλή εμπειρία, γιατί αναδύθηκαν πτυχές μου που με ξάφνιασαν. Δεν πίστευα ποτέ ότι είμαι ο πιο εύκολος άνθρωπος του κόσμου, αλλά τώρα κατάλαβα ότι τελικά είμαι ένας δύσκολος άνθρωπος! Είδα ιδιορρυθμίες μου που μέσα στη ροή της ημέρας και στις υποχρεώσεις χάνονταν, είδα παραξενιές που με την ταχύτητα που κινούμουν τις προσπερνούσα εύκολα, ενώ στη στασιμότητα όλα αυτά τα αρνητικά διαρκούσαν περισσότερο, έμεναν εκεί και έκαναν τη ζωή μου πιο δύσκολη. Το καλό είναι ότι κατάφερα να νικήσω κάποιες φοβίες, γιατί αν εξαιρέσουμε κάποια παιδικά τραύματα που μπορεί να υπάρχουν οι περισσότερες φοβίες έχουν να κάνουν με την καθημερινή μας μέριμνα. Όταν λοιπόν παύει να υπάρχει η κανονικότητα της καθημερινότητας, απομυθοποιείς αγωνίες του στυλ ‘θα πάει καλά το τραγούδι;’, ‘θα πάει καλά η σεζόν;’. Αντιλαμβάνεσαι πλέον ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να συμβεί κάτι και να παγώσουν τα πάντα ή να χαθούν όλα».
Μιλάμε για δηλώσει του που παρεξηγήθηκαν, για τα σκοτάδια που ευτυχώς έφυγαν και για την περίοδο εκείνη της ζωής του που ήταν τόσο φοβισμένος και κλεισμένος στον εαυτό του που δεν μπορούσε να απολαύσει τίποτα, ενώ πάθαινε απανωτές κρίσεις πανικού.
«Υπήρξαν πέντε χρόνια από τη ζωή μου που δεν ήξερα πού πατούσα και πού βρισκόμουν. Έπλεα στο πουθενά. Ήμουν κυριολεκτικά στα χαμένα. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ τη δημοσιότητα που έλαβα άθελά μου. Σήμερα μπορώ να καταλάβω ότι τραγουδώ, σημαίνει εκτίθεμαι, με όλα τα συνεπακόλουθα που αυτό έχει. Στα 22 μου, όμως δεν ήξερα αυτό που έρχεται μαζί με την έκθεση. Το γεγονός ότι άλλαξε η στάση κάποιων πολύ κοντινών μου ανθρώπων απέναντί μου δεν ήταν κάτι που περίμενα.
Δεν περίμενα ξαφνικά ο αναγνωρίσιμος στον κόσμο να είναι γι’ αυτούς πιο σημαντικός από τον Λούκα. Θεμελιώδη πράγματα της ζωής μου άλλαξαν. Είχε ταραχθεί ο κόσμος μου συθέμελα. Εμένα με ενδιέφερε να είμαι γνωστός μέσα από τις σημαντικές δουλειές μου. Τότε, όμως, δεν είχα κανένα έργο. Ήμουν απλά ένα παιδί από ένα talent show, δεν μπορούσα να το αντισταθμίσω με κάτι. Επίσης, στα 22 μου ξεκίνησα να δουλεύω σε μαγαζιά ενώ δεν ήμουν καν ένα παιδί υποψιασμένο. Δεν είχα καμία απολύτως σχέση με τη νύχτα. Η αλήθεια είναι βέβαια ότι δεν ήταν ήταν η νύχτα που με φόβισε αλλά οι άνθρωποι. Και κάπως έτσι ήρθαν οι κρίσεις πανικού. Έβγαινα με φίλους και στην προσπάθειά μου να εκτονωθώ και να βγάλω αυτό το βάρος έπινα και ξεσπούσα εκεί όλα τα συναισθήματα που με έπνιγαν. Κάποια στιγμή τα είπα όλα αυτά δημόσια και παρεξηγήθηκαν οι δηλώσεις μου με αποτέλεσμα να γραφτεί ότι ήμουν αλκοολικός. Όχι, αλκοολικός δεν υπήρξα ποτέ, απλά πολλές φορές ξεσπούσα στο ποτό». Κάποια στιγμή αποφάσισε να λυτρωθεί και να ξεκινήσει τη δική του επώδυνη διαδικασία επανατοποθέτησης. «Ακούμπησα πολύ μεγάλο βάρος στον πνευματικό μου και παράλληλα ήρθα σε επαφή και με έναν ψυχολόγο.
Ο συνδυασμός αυτών των δύο σταδιακά εξαφάνισε τις κρίσεις πανικού και με έβαλε σε μία διαδικασία να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και να μην εξαρτάται η εικόνα που έχω για μένα με τα βλέμματα των άλλων. Μέσα σε έναν χρόνο συνήλθα. Τώρα αισθάνομαι ακέραιος, πιο σταθερός και έτοιμος».
Πηγή: Gala
