Χρανιώτης: «Φοβήθηκα τη νύχτα που χάθηκα στο δάσος στο Survivor. Θα μπορούσα να πεθάνω»

Η ζωή στον Άγιο Δομίνικο άλλωστε ήταν πολύ δύσκολη και όπως όλοι οι παίκτες, έτσι και εκείνος, από την πολλή πείνα, βγήκε στο δάσος για εύρεση τροφής. Οποιασδήποτε τροφής. Μόνο που αυτή η αναζήτησή του, τον έθεσε πραγματικά σε μεγάλο κίνδυνο. Δείτε πώς ο ίδιος περιγράφει αυτές τις δύσκολες στιγμές που πέρασε στο Survivor...

Αν σου πρότεινε ο ΣΚΑΙ να συμ­μετάσχεις ξανά στο «Survivor», σε ένα ενδεχόμενο σίκουελ τύπου all star, τι θα απαντούσες;

Γ.Χ.; Είμαι από τους ανθρώπους που αν ανέβαιναν, για παράδειγ­μα, στο Έβερεστ, δεν θα επέλε­γαν ξανά την ορειβασία στο ίδιο βουνό. Θα πήγαινα κάπου αλλού. Για μένα, το «Survivor» είναι το Έβερεστ. Είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο παιχνίδι κι εγώ έφτασα λίγα μέτρα πριν από την κορυφή του. Έμεινα ακριβώς τέσσερις μήνες και δέκα ημέρες, ενώ οι εναπομείναντες επέστρεψαν δέ­κα ημέρες μετά. Το έζησα στο φουλ, όμως δεν νομίζω ότι θα το ξαναέκανα. Αν μου πρότειναν όμως να συμμετάσχω σε ένα άλ­λο concept, για τις ανάγκες του οποίου θα έπρεπε να πάω στην Ανταρκτική και να μένω στους πάγους, να ζω σε μια παραλία και να κάνω σερφ, μπορεί και να απαντούσα θετικά. Οφείλω επί­σης να πω πως δεν πήρα μέρος στο «Survivor» καθαρά και μόνο νια οικονομικούς λόγους. Θυμά­μαι ακόμη το τηλεφώνημα του Χρήστου Βασιλόπουλου στο oποίο μου ανακοίνωσε ότι επρόκειτο να συμμετάσχει - τελικά δεν τα κα­τάφερε λόγω προσωπικών υπο­χρεώσεων που του προέκυψαν. Όταν κλείσαμε, σκέφτηκα «τι ωραία που θα ήταν να υπάρξω κι εγώ σε αυτό το παιχνίδι!». Έχω ζήσει άλλωστε με ανάλογο τρόπο, ενώ ξεκίνησα το ελεύθερο κά­μπινγκ στα 15 μου. Ακόμη λα­τρεύω τη ζωή στην παραλία. Πολ­λές φορές, μάλιστα, μπορεί να τσακωθούμε με τη Γεωργία γιατί επιμένω να κάνουμε ελεύθερο κά­μπινγκ και γυμνισμό. Θεωρώ ότι ένα από τα σπίτια μου είναι οι παραλίες. Δεν μου αρέσει μόνο να επισκέπτομαι τη φύση, αλλά και να επιβιώνω σε αυτήν.

Παρ' όλα αυτά, πέρασες μια πολύ δύσκολη νύχτα στο «Survivor», κατά τη διάρκεια της οποίας, ψάχνοντας για φαγητό, χάθηκες μέσα στο δάσος. Δεν φοβή­θηκες τότε;

Γ.Χ.: Πάρα πολύ. Θυμήθηκα τη μητέρα μου, που μου έλεγε πολλές φορές «είσαι τρελός». Πραγ­ματικά, θα μπορούσα να πεθάνω. Ήταν νύχτα, είχα χάσει το μονο­πάτι, ανησυχούσα ότι θα με διώ­ξουν από το παιχνίδι. Όταν πει­νάμε, όμως, κάνουμε πολύ επικίν­δυνα πράγματα. Ωστόσο, αν γύρι­ζα πίσω το χρόνο, δεν θα μπορού­σα παρά να είχα πράξει το ίδιο. Χαίρομαι απλώς που έζησα.

Από την άλλη, βέβαια, είσαι ατρό­μητος ως χαρακτήρας. Αγαπάς τον κίνδυνο;

Γ.Χ.: Δεν είμαι ατρόμητος. Αντί­θετα, είμαι πολύ φοβητσιάρης. Δεν ανέχομαι όμως να με κρατά στάσιμο ο φόβος μου.

ΔΕΣ ΤΗ GALLERY - 5 PHOTOS

Πηγή: Hello