Λέχου για Λιγνάδη: «Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μη νικήσει τον κακό του εαυτό;»

Οι δηλώσεις της για τη συμπεριφορά του συναδέλφου της που την κακοποιούσε λεκτικά ήταν τόσο καθοριστικές ώστε να μπει μία ακόμη υπογραφή στο κίνημα του #metoo.

«Σοκαρίστηκα όταν είδα τις δηλώσεις της Σοφίας Μπεκατώρου», παραδέχεται η ίδια. «Όταν συζήτησα με τη Ζέτα Δούκα για το θέμα, λίγο πριν βγει να μιλήσει δημοσίως, φοβήθηκα στην αρχή γιατί σκέφτηκα τι feedback μπορεί να φέρει όλο αυτό».

Τι της είπες πριν κάνει τις σχετικές δηλώσεις;

Η πρώτη ερώτηση που της έκανα είναι «γιατί το κάνεις έπειτα από τόσα χρόνια;» και μου απάντησε γιατί «μέσα στην καρδιά μου είναι ένα μεγάλο βάρος, θέλω να το βγάλω και αισθάνομαι ότι θα βγει κάτι καλό». Όταν το έκανε τελικά θυμάμαι πως με έπαιρναν τηλέ­φωνο για να μιλήσω και ήμουν πολύ διστα­κτική, δεν ήθελα να τοποθετηθώ. Φοβόμουν. Για μια εβδομάδα το σκεφτόμουν συνέχεια, ήμουν σε απόλυτη σιωπή και περισυλλογή. Και ξαφνικά ένιωσα πως γίνεται κάτι που έχει μια μορφή αλυσίδας και πρέπει να είμαι ένας κρίκος αυτής για το συγκεκριμένο πρόσωπο. Έτσι ξεκίνησε αυτή η αλυσίδα, η οποία δεν ξέρεις πού θα πάει, είναι μια αλλαγή εποχής.

Και έτσι έδωσες συνέντευξη στη Φαίη Σκορδά.

Η Φαίη εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή. Με πήρε Κυριακή πρωί και δυο ώρες μετά κάναμε τη συνέντευξη. Θυμάμαι πως εκτός από το αίσθημα του φόβου που είχα όταν διηγήθηκα την ιστορία, ξαφνικά ένιωσα το ίδιο πνίξιμο. Όμως πια έχω κάνει τη διαδρομή μου, αυτά που πρέπει για τον εαυτό μου και δεν έχω θυμό.

Με ποιον το συζήτησες πριν κάνεις αυτές τις αποκαλύψεις;

Με τον Μάνο (σ.σ.: τον σύντροφο της). Ήταν παρών και στη συνέ­ντευξη. Μου είπε να κάνω αυτό με το οποίο αισθάνομαι καλύτερα. Σε αυτό δεν μπορεί να σε συμβουλέψει κανείς, είναι τελείως προσωπικό. Μπορεί όμως να σου σταθεί κάποιος και να μη σε κοντράρει.

Γνώριζες για τις άλλες ιστορίες;

Είχα ακούσει επαναλαμβανόμενες φημολογίες. Αυτό δεν είναι απο­δεικτικό στοιχείο -θα αποδειχτεί ό,τι είναι- όμως είναι ενδεικτικό.

Με ποιον είχες συνεργαστεί από τα πρόσωπα αυτά;

Με τον Δημήτρη Λιγνάδη, με τον οποίο είχαμε μια ωραία συνεργασία στις Τρωάδες όπου είχε και τη διεύθυνση των ηθοποιών. Ήταν πολύ μεγάλη θλίψη, για μένα αυτό το γεγονός. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος να μη νικήσει τον κακό του εαυτό, τα πάθη του και να υπερισχύσει το κακό; Όλο αυτό δυστυχώς είναι βαθιά νοσηρό.

Πιστεύεις ότι θα είναι καλύτερα τα πράγματα τώρα;

Έχω περάσει πολύ μεγάλη μελαγχολία με όλα αυτά που έχουν συμβεί. Είναι επώδυνο για όλους, όπως και όλη αυτή η διαδικασία, αλλά είναι μέρος της συμφωνίας. Για να συμβεί κάτι καλύτερο πρέπει να περάσεις από τη διαδικασία του πόνου.

Τι σχόλια σου έκαναν οι δικοί σου άνθρωποι;

Κάποιοι ήταν σύμφωνοι, κάποιοι δεν το ανέφεραν καθόλου και κάποιοι με ρώτησαν γιατί «έπειτα από τόσα χρόνια;».

Τι απαντάς σε αυτό το τελευταίο;

Το έχουν απαντήσει οι επιστήμονες πριν από εμάς. Όταν ζεις κάτι τραυματικό γίνεται απώθηση στον εγκέφαλο για να επιβιώσεις, αλλά υπάρχει και καθορίζει τις συμπεριφορές σου. Κάποια στιγμή θα βγει στην επιφάνεια και πρέπει να το διαχειριστείς. Όσο πιο κακοποιητική είναι η συμπεριφορά τόσο πιο πολύ χρόνο μπορεί να πάρει ή μπορεί να σβηστεί και συνολικά από τη μνήμη σου.

Το γεγονός ότι έκανες ψυχοθεραπεία σε βο­ήθησε να βάλεις τα πράγματα σε μια σειρά;

Νομίζω ότι σε βοηθάει να έχεις μια πιο καθαρή εικόνα του εαυτού σου, τόσο των καλών όσο και των κακών στοιχείων. Είναι μεγάλη ιστορία να κοιτάς τον εαυτό σου στον καθρέφτη και να βλέπεις το πραγματικό σου αποτύπωμα.

Πηγή: DownTown