Κατερίνα Διδασκάλου: «Το θέατρο πουλάει στην ψυχή και όχι στην τσέπη. Το θέατρο είναι ανάγκη»

Οι ρόλοι της, μάλιστα, στο έργο «Η Πόρνη από πάνω», αλλά και στις «Αγριες Μέλισσες» είναι δύο περίτρανα παραδείγματα του πηγαίου ταλέντου και της αισθητικής της, που η Κατερίνα Διδασκάλου χαρακτηρίζει ως δώρα και οι θεατές ως δύο ακόμη λόγους να αγαπήσουν ακόμη περισσότερο τη δουλειά της.

Υπάρχουν θεατρικά σχέδια, αυτή την περίοδο, λόγω κορονοϊού;

«Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι θα γίνουν οι παραστάσεις στην Επίδαυρο, για τα υπόλοιπα δεν έχουμε ακόμη εικόνα. Εγώ έχω πάρει την απόφαση και είναι ανακοινώσιμο ότι θα κάνω για 10^η χρονιά το έργο «Πόρνη από πάνω». Μάλιστα, αρχές Ιουλίου θα ξεκινήσει η περιοδεία. Αισθάνομαι ότι το οφείλω σε αυτή την υπέροχη ηρωίδα να ανεβάσω ξανά το έργο».

Υπήρξαν άλλες προτάσεις;

«Ναι, υπήρξαν κάποιες, αλλά αρνήθηκα. Οπως σας είπα, νιώθω ότι το οφείλω στην ηρωίδα μου, ενώ ρόλο έπαιξε ότι δύσκολα θα μπορούσα να κάνω κάτι άλλο, καθώς από Ιούλιο θα έχω γυρίσματα για τη σειρά. Φυσικά, έχω την αίσθηση ότι θα είναι ένα κουτσό και δύσκολο καλοκαίρι, δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα λειτουργούν τα ανοιχτά θέατρα, με πόσο κόσμο».

«Η Πόρνη από πάνω» είναι από τις παραστάσεις που έχουν αγαπηθεί πολύ. Ο κόσμος σάς ζητούσε να σας ξαναδεί σε αυτό τον ρόλο;

«Ο κόσμος καθορίζει τη διάρκεια μιας παράστασης, αν δεν υπήρχε η ζήτηση από τον κόσμο, δεν θα το έκανα για 10^η χρονιά».

Σας συγκινεί όλο αυτό που συμβαίνει;

«Πολύ, η ανταπόκριση, τα σχόλια, τα βλέμματα, είναι όλα συγκινητικά».

Νιώθετε ότι ο κόσμος λαχταρά, πλέον, περισσότερο τις θεατρικές παραστάσεις, καθώς τις «στερήθηκε» την περίοδο της πανδημίας;

«Θεωρώ πως ναι. Νομίζω όμως ότι όλο αυτό έφερε και ένα ξεκαθάρισμα. Ο κόσμος, μέσα στην κρίση, είχε τη δυνατότητα να δει πολύ λιγότερες παραστάσεις, έκανε λοιπόν αυστηρότερη επιλογή. Γι’ αυτό κάποιες δουλειές πήγαν πολύ καλά. Το θέατρο πουλάει στην ψυχή και όχι στην τσέπη. Το θέατρο είναι ανάγκη, το ίδιο σημαντική με το φαγητό. Πρέπει να το καταλάβουν όλοι αυτό».

Ως άνθρωποι αισθάνεστε ότι πήραμε τα μηνύματά μας από όλο αυτό που ζήσαμε;

«Είμαι αισιόδοξος άνθρωπος, οπότε σκεπτόμενη λογικά, θεωρώ ότι ναι. Οταν μας λείψει κάτι, το εκτιμάμε. Μας έλειψαν οι ανθρώπινες σχέσεις, η επαφή, η αλήθεια, οπότε νομίζω ότι τα εκτιμήσαμε περισσότερο», λέει στο περιοδικό tv Τύπος.