Δημήτρης Λάλος: «Το θέατρο είναι η ζωή μου και η ζωή τα έχει όλα μέσα»
Showbiz

Δημήτρης Λάλος: «Το θέατρο είναι η ζωή μου και η ζωή τα έχει όλα μέσα»

Ο Δημήτρης Λάλος υποδύεται στην επιτυχημένη δραματική σειρά Σιωπηλός Δρόμος τον Νάσο Οικονομίδη και μιλάει τόσο για τον ρόλο του όσο και για το θέατρο αλλά και τα όσα έχουν ακουστεί τον τελευταίο καιρό για τον χώρο μετά από καταγγελίες. 

O ίδιος αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές του χαρακτήρα του, του ρόλου του αλλά και της τέχνης που υπηρετεί. Διαβάστε τι είπε...

Όταν αποφάσισες να πεις ναι στο «Σιωπηλό Δρόμο», φανταζό­σουν πως θα έβγαινε τόσο καλή από κάθε άποψη η συγκεκριμέ­νη σειρά;

Πολλές φορές κινούμαι βάσει δι­αίσθησης. Θυμάμαι λοιπόν ότι όταν με πήρε τηλέφωνο η Σοφία Δημοπούλου -η οποία κάνει το casting και με την οποία έχουμε μια σοβαρή συνεργασία- και με ρώτησε «θα έπαιζες σε ένα αστυ­νομικό;», της απάντησα πολύ άμε­σα «ναι». Είχα καλή διαίσθηση από το πρώτο τηλεφώνημα και νομίζω πως το τελικό αποτέλεσμα έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία όλων μας.

Πώς προσέγγισες το ρόλο σου;

Και πάλι, από την πρώτη στιγμή που μου παρουσίασαν το project, ο ρόλος του Νάσου Οικονομίδη μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρων, ευχήθηκα να τον πάρω και, ευτυ­χώς, με ήθελαν για αυτόν. Προ­σεγγίζω κάθε ρόλο βάσει προσωπικών βιωμάτων ή όσων έχω δει και έχω διαβάσει, αλλά μίλησα με ανθρώπους του Σώματος Ανθρωποκτονιών-Απαγωγών που δουλεύουν στα Εγκλήματα κατά Ζωής. Προσπάθησα να πραγμα­τοποιήσω μια επιπλέον έρευνα, όπως κάνουν οι ηθοποιοί του εξω­τερικού, και να προσεγγίσω το χαρακτήρα μου όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστικά.

Δεν σε βλέπουμε συχνά στην τη­λεόραση. Θα χαρακτήριζες τον εαυτό σου άνθρωπο του θεάτρου;

Δεν θα ήθελα να χαρακτηρίσω τον εαυτό μου θεατρικό, τηλεο­πτικό ή κινηματογραφικό ηθο­ποιό. Νομίζω πως θα με αδικού­σα. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέ­σει πολύ να παίζω στον κινημα­τογράφο, ενώ στην τηλεόραση η τελευταία μου δουλειά ήταν το 2009 με τον Κώστα Κουτσομύτη. Μου έγιναν αρκετές προτάσεις μέσα σε αυτά τα χρόνια, αλλά κα­μία που να με ενδιαφέρει στο βαθ­μό να αφήσω το θέατρο ή τον κι­νηματογράφο για αυτήν. Θεωρώ πως ήταν μια σωστή απόφαση γιατί συγκέντρωσα κινηματογρα­φική εμπειρία δέκα χρόνων -τόσο μπροστά στο φακό όσο και στον τρόπο προσέγγισης ενός χα­ρακτήρα-, την οποία προσπαθώ να εφαρμόσω τώρα στο «Σιωπη­λό Δρόμο».

Εσύ παρακολουθείς αστυνομι­κές σειρές, έχεις κάποια αγαπη­μένη;

Πιστεύω πως το αστυνομικό εί­ναι ένα είδος που ελκύει τους πά­ντες. Προσωπικά, έχω δει πάρα πολλές σχετικές σειρές. Το ενδι­αφέρον μου κέντρισαν το «Τhe Sinner» γιατί έχει σοβαρούς χα­ρακτήρες και το «Unbelievable», το οποίο έχει να κάνει με γυναί­κες που έχουν κακοποιηθεί και που δεν πιστεύει κανείς.

Ιδιαίτερα επίκαιρο το θέμα της κακοποίησης γενικά, και ειδι­κά στο χώρο του θεάτρου. Μοιά­ζει με τσουνάμι που χτύπησε απότομα.

Εγώ, πάλι, θα έλεγα ότι ήρθε η ώρα να συμβεί. Το θέατρο έχει πάντα μια ενέργεια που βγαίνει προς τα έξω, οπότε είναι λογικό να τραβήξει περισσότερο την προσοχή. Πιστεύω όμως πως όλα αυτά αφορούν και άλλους επαγ­γελματικούς χώρους, πιο αθέα­τους στην κοινή γνώμη. Το να εκμεταλλεύεται κάποιος θέση εξουσίας για ίδιον συμφέρον ή για να κάνει κακό έρχεται σε αντίθεση με το φυσικό δίκαιο της ανθρώπινης ύπαρξης και πρέπει να διεκδικούμε ανά πάσα στιγ­μή το τέλος τέτοιων συμπεριφο­ρών. Νομίζω ότι το θέατρο έδει­ξε το δρόμο για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα. Ο χώρος καλυτέρεψε πλέον, δεν δέχθηκε πλήγμα, δέχθηκε δώρο. Επιτέλους, ξεκαθάρισαν πράγ­ματα και συμπεριφορές που ήταν έως τώρα ανεκτές δεν θα είναι πια. Ζούμε σε έναν καλύτερο κόσμο από εκείνον όπου ζούσαμε.

Εσένα το θέατρο σε έχει πληγώσει με κάποιον τρόπο;

Το θέατρο είναι η ζωή μου και η ζωή τα έχει όλα μέσα.

Πηγή: Hello

©2010-2024 Gossip-tv.gr - All rights reserved