Λένα Παπαληγούρα: «Η ζωή μου χωρίς τα παιδιά μου θα ήταν αβάστακτη»

Για τα προσωπικά και επαγγελματικά της σχέδια μίλησε η Λένα Παπαληγούρα στη νέα της συνέντευξη. Η ηθοποιός παραδέχτηκε πως με τον ερχομό των παιδιών της βίωσε την οικογενειακή ολοκλήρωση, ενώ πλέον είναι πανέτοιμη για το τηλεοπτικό της comeback μέσα από την ΕΡΤ...

Πριν κάνετε οικογένεια ζούσατε μόνο για το θέατρο;

«Για χρόνια η ζωή μου ήταν απόλυτα ταυτισμένη με τη δουλειά. Υποσυνείδητα, αν θέλετε, οτιδήποτε άλλο έκανα ένιωθα πως μπορεί να λειτουργούσε ανταγωνιστικά προς αυτήν. Ακόμα και ένας καφές με μια φίλη. Όταν ήρθαν τα παιδιά μου, αυτή η ενοχή εξαφανίστηκε. Εγινα η απόλυτη! προτεραιότητα, χωρίς όμως να μπει η δουλειά μου σε δεύτερη μοίρα, απλώς φωτίστηκε διαφορετικά. Σε αυτόν τον κόσμο ζούμε πολύ λίγα χρόνια. Το πιο σημαντικό! είναι οι σχέσεις που μοιραζόμαστε. Εγώ δεν θα μπορούσα να ζω χωρίς να έχω κάνει οικογένεια, και μιλάω προσωπικά, γιατί υπάρχουν και άνθρωποι που δεν το θέλουν, και αυτό μου φαίνεται επίσης απόλυτα φυσιολογικό. Αλλά για εμένα η ζωή χωρίς οικογένεια θα ήταν αβάστακτη. Τώρα, τι να σας πω; Οτι αν δεν είχα τα παιδιά μου ίσως να είχα κάνει και ένα σίριαλ που έκανε επιτυχία; Και τι έγινε όμως τελικά; Αυτά δεν είναι θυσίες, είναι επιλογές. Αλίμονο».

Μιλώντας για τηλεόραση, θα συμμετέχετε στη νέα σειρά της ΕΡΤ «Καρτ Ποστάλ», η οποία βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο της βρετανίδας συγγραφέως Βικτόρια Χίσλοπ. «Ναι, θα βρίσκομαι σε ένα επεισόδιο. Πρόκειται για 12 αυτοτελείς ιστορίες, με τους χαρακτήρες να αλλάζουν κάθε φορά. Κοινός παρονομαστής είναι ένας Έλληνας αρχαιολόγος, μεγαλωμένος όμως στο Λονδίνο, ο οποίος έρχεται να αναζητήσει τις ρίζες του στην Κρήτη. Τον υποδύεται ο Ανδρέας Κωνσταντίνου. Έχω κάνει τα πρώτα γυρίσματα. Είμαι ενθουσιασμένη, θυμίζει παλιά καλή τηλεόραση. Επτά ημέρες το επεισόδιο, κινηματογραφικά γυρισμένο στη μαγική Κρήτη. Νομίζω πως πρόκειται για μια σειρά που θα μπορούσε να πουληθεί σε μια μεγάλη πλατφόρμα του εξωτερικού. Δηλαδή, γιατί να βλέπουμε μόνο ισπανικές σειρές, τούρκικες, σουηδικές, και όχι μια ελληνική; Μπαίνοντας τώρα στο σετ, συνειδητοποίησα πόσο πολύ μου έχει λείψει το γύρισμα. Τα τελευταία χρόνια μου είχαν γίνει προτάσεις, αλλά δεν ήθελα να λείπω τόσο πολύ από το σπίτι. Τώρα θέλω πολύ να κάνω τηλεόραση».

Το ελληνικό θέατρο πέρασε μια βαθιά κάθαρση. Η συζήτηση που άνοιξε σας έκανε να αναρωτηθείτε αν και εσείς είχατε πέσει θύμα συμπεριφορών που ξεπέρασαν τα όρια και δεν το είχατε συνειδητοποιήσει τότε;

«Ξέρετε, αυτό είναι το πιο τρομακτικό σκέλος αυτής της υπόθεσης. Ότι για πολλά χρόνια τέτοιες συμπεριφορές γίνονταν ανεκτές - και δεν μιλάω μόνο για τον χώρο του θεάτρου. Υπήρχε το περίφημο "αυτή η δουλειά χρειάζεται γερό στομάχι", το "εντάξει, αυτά συμβαίνουν". Όχι, δεν πρέπει να συμβαίνουν. Για να απαντήσω στην ερώτηση σας, δεν νομίζω ότι υπάρχει γυναίκα, ή μάλλον καλύτερα άνθρωπο που δεν έχει υποστεί κάποια μορφή κακοποίηοης. Το θέμα είναι πόσο τυχερός είσαι. Και εγώ στάθηκα τυχερή, γιατί δεν μου συνέβη κάτι σε τέτοιον βαθμό που μου ήταν αβάστακτο. και τίποτα άλλο».

ΒΗΜΑGAZINO