Μαργαρίτης: «Έγρα­ψα πολλά τραγούδια, αλλά τα έσβησα όλα και κράτησα δέκα»

Ο ίδιος μιλάει για τα τραγούδια που έγραψε εν μέσω καραντίνας. Διαβάστε τι αποκάλυψε...

Ο Μαργαρίτης, λοιπόν, ετοιμάζει και νέο δίσκο... «Πράγματι, είμαστε τώρα στο στούντιο με τον Φοίβο Δεληβοριά και τον Κώστα Μπαλαχούτη, που είναι η αφορμή της δουλειάς. Εγώ κατά καιρούς έχω γράψει κάποια τραγούδια, αλλά δεν είμαι συνθέ­της. Απλώς τώρα μας έκλεισε μέσα ο κορονοϊός, κάθισα, πήρα την κιθάρα, παί­ζω 5-6 ακόρντα - δεν είμαι κιθαρίστας με δίπλωμα. Εν πάση περιπτώσει, μου λέει ο Κώστας Μπαλαχούτης: "Σε παρα­καλώ, πάρε την κιθάρα, κάτσε και γράψε ορισμένα τραγούδια". Του λέω: "Εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό το πράγμα". Μου απαντάει: "Εσύ δεν μπορείς; Μπορούν Φαλλοί και δεν μπορείς εσύ με αυτήν τη φωνή;".

Τέλος πάντων, έκατσα μέσα ενά­μιση χρόνο τώρα, όσο κρατάει η πανδη­μία, και στον ενάμιση αυτόν χρόνο έγρα­ψα πολλά τραγούδια, αλλά τα έσβησα όλα και κράτησα δέκα. Αυτά που έπρε­πε, τραγούδια που δεν γράφονται τέτοια σήμερα - τα γράφανε οι μεγάλοι μας συν­θέτες παλιά. Τα τραγούδια αυτά είναι βι­ώματά μου. Θα πρέπει να σημειώσω ότι η ενορχήστρωση είναι του Φοίβου Δε­ληβοριά, οι στίχοι στα 10 τραγούδια εί­ναι του Κώστα Μπαλαχούτη και λέω και ένα μαζί με τον Φοίβο Δεληβοριά. Ένα τραγούδι από αυτά τα καινούργια που θα κυκλοφορήσουν έχει μια μικρή ιστο­ρία, που θέλω να την εξομολογηθώ. Πέ­ρυσι το καλοκαίρι, μήνα Αύγουστο, ντά­λα μεσημέρι, περπατούσα στην Ομόνοια με έναν φίλο μου και είδα την Ομόνοια άδεια. Λέω: "Τι γίνεται εδώ πέρα; Που είναι ο κόσμος;". Μόνο κάτι μελαχρινούς έβλεπα, ξέρεις τώρα, μετανάστες και λέω πώς κατάντησε η Αθήνα. Σε με­ρικούς πατριώτες που βρήκα στον δρό­μο μου είπα: "Τι γίνεται εδώ, ρε παιδιά, πού είναι η Ομόνοια που ξέραμε;". Και μου απάντησαν: "Εδώ είναι, ρε Γιώργο, η Ομόνοια, δεν έφυγε, ο κόσμος έφυ­γε". Και αρχίζω στο τραγούδι και λέω: "Αθήνα, πώς κατάντησες και ερήμωσαν οι δρόμοι, με κούρσες και με φορτηγά όλοι έχουν πάρει τα βουνά, ψάχνουν να βρούνε δανεικά, κανείς μας δεν γλυτώ­νει". Αυτός είναι ο πρόλογος του τρα­γουδιού. Στη συνέχεια, άκουγα τα γερό­ντια εκείνη την εποχή στο χωριό μου, που, όταν πεινούσαν, χτυπούσαν την κοι­λιά τους και έλεγαν "βάρα νταϊρέ". Αυτό σημαίνει "πεινάω", πώς βαράμε νταϊρέ στην αρκούδα για να χορέψει -το νταού­λι αυτοί το λέγανε νταϊρέ-, και έτσι μου βγήκε κι εμένα το ρεφρέν "βάρα νταϊρέ μες στον καφενέ". Δεν έχω κάτι άλλο να πω για αυτά τα τραγούδια», μου είπε και του ευχήθηκα κάθε επιτυχία στον νέο του δίσκο.

Πηγή: Secret