Δήμητρα Παπαδήμα: «Αυτό το διάστημα του τίποτα, ουρλιάζω όπως θέλω»

Το ταλέντο της δεν σταματά εκεί, καθώς είναι και συγγραφέας. Η αφοπλιστική της ειλικρίνεια είναι καθηλωτική. Η Δήμητρα Παπαδήμα μίλησε στο «Λοιπόν» για τη νέα της θεατρική παράσταση, για τις καταγγελίες στον χώρο του θεάτρου, αλλά και για το νέο της βιβλίο.

Πρωταγωνιστείτε στην παράσταση το «Αγρίμι», την οποία έχετε γράψει, αλλά κάνετε και τη σκηνοθεσία μαζί με τον κύριο Μποσταντζόγλου. Θα μας πείτε λίγα λόγια για την πλοκή;

Πάνω στη σκηνή η Μαρίκα Κοτοπούλη, η μεγάλη τραγωδός καλείται να ερμηνεύσει τη δική της τραγική ιστορία που ξεκίνησε από τότε που ήταν μικρό κορίτσι. Μικρή, άγουρη θεατρίνα, βιασμένη ψυχικά και σωματικά, χωμένη στη μορφίνη, αναγνωρισμένη ως ιέρεια της σκηνής. Γνωρίζει τον παθιασμένο έρωτα στο πρόσωπο του Ίωνα Δραγούμη. Δύο διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται αλύπητα! Τους χωρίζουν πολλά, τους ενώνει το πάθος.Ένα πάθος που μόνο ο θάνατος μπορεί να το σταματήσει, όπως γίνεται με τους μεγάλους έρωτες. Στις 30 Ιουλίου του 1920 δολοφονούν τον Δραγούμη και κανένας δεν τολμάει να το πει στην Κοτοπούλη που τον περιμένει στο θέατρο 23 μέρες και νύχτες. Όταν το μαθαίνει, αστράφτει και βροντά.... Όμως πίσω δεν τον φέρνει!

Πώς νιώθετε που μετά από τόσους μήνες ανοίγουν τα θέατρα και θα ανέβετε ξανά στη σκηνή;

Πήρα την απόφαση να ανέβω πάλι στη σκηνή μόνο και μόνο για να παίξω αυτό το συγκεκριμένο έργο, ώστε να δώσω την ευκαιρία στον θεατή να μάθει αυτήν τη συγκλονιστική ιστορία. Επίσης με συγκινεί ιδιαίτερα που θα παιχτεί το έργο μου τον ίδιο μήνα που έγινε η δολοφονία του Δραγούμη πριν από εκατό χρόνια. Ελπίζω να έχει και πανσέληνο τότε. Τα θέατρα ανοίγουν με ελπίδα, αλλά θαμπή ελπίδα. Όσο ζω ελπίζω.... Διαφορετικά...

Τι σας έκανε να γράψετε ένα θεατρικό για τη Μαρίκα Κοτοπούλη;

Πριν ασχοληθώ με την Κοτοπούλη σε βάθος, ερμήνευα στη σκηνή την άλλη σπουδαία Πηνελόπη Δέλτα. Κάθε βράδυ λοιπόν που "γινόμουν" Δέλτα, σκεφτόμουν την Κοτοπούλη, δύο κόσμοι ανόμοιοι, δύο διαφορετικές προσωπικότητες με τόσες ομοιότητες. Τότε λοιπόν, εκείνον τον χειμώνα του 2018, άρχισα να διαβάζω για τη Μαρίκα Κοτοπούλη και... "με βρήκα".

Η Κοτοπούλη ουρλιάζει για τη ζωή της, εσείς γιατί θα θέλατε να ουρλιάξετε;

Το ουρλιαχτό το δικό μου δεν διαφέρει και πολύ από αυτό της Κοτοπούλη. Η πάλη των τάξεων εξακολουθεί να υπάρχει σε άλλη βάση. Η κατάχρηση εξουσίας, η απληστία, η αδικία, η έλλειψη σεβασμού στον άνθρωπο, στη φύση με εξαγριώνουν περισσότερο από όσο θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να βλάπτω τον εαυτό μου. Ευτυχώς μέσα από τα έργα μου, γιατί γράφω ασταμάτητα ειδικά αυτό το διάστημα του τίποτα, ουρλιάζω όπως θέλω. Γιατί η εποχή που ζούμε πρέπει να γίνει μάθημα, μπας και συμμαζευτούν οι έχοντες κατέχοντες. Δεν το πιστεύω αυτό που λέω, αλλά το λέω, γιατί έχω παιδί!

Ένας μεγάλος παθιασμένος έρωτας σαν αυτόν της Κοτοπούλη για τον Ίωνα Δραγούμη, πιστεύετε ότι μπορεί να ευδοκιμήσει και να καταλήξει σε μια μεγάλη αγάπη που θα αντέξει στον χρόνο;

Όχι δεν πιστεύω πως τέτοιου είδους έρωτες αντέχουν στον χρόνο. Αφού και οι δύο ερωτευμένοι παλεύουν μέρα νύχτα με αυτόν τον έρωτα που είναι μοναδικός, αλλά απαγορευμένος, είπε η Δήμητρα Παπαδήμα.