Μάκης Παπαδημητρίου: «Μπράβο στους ανθρώπους που βρήκαν το θάρρος και τα κότσια να μιλήσουν»

Μέχρι τώρα είμαι ικανοποιημένος για το πώς ήρθαν τα πράγματα στη ζωή μου. Έχω δουλέψει με ανθρώπους που εκτιμώ και πιστεύω πως πρόκειται για αμοιβαία εκτίμηση και αγάπη. Φυσικά και ο παράγοντας τύχη παίζει ρόλο, γιατί ήταν ελάχιστες οι φορές που έμεινα χωρίς δουλειά και φυσικά οι ταινίες όπου έπαιξα ήταν ένα παλύ ωραίο δώρο. Την τηλεόραση μόνο δεν κυνηγάω ιδιαίτερα. Και είναι αρκετές φορές που έχω πει όχι, αλλά όταν τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις δεν είμαι αρνητικός».

Ο Μάκης έχει κόψει το κάπνισμα τα τελευταία τέσσερα χρόνια. «Εκανα μια ταινία μικρού μήκους στην Κύπρο και έπαθα βρογχίτιδα και είπα: Αι σιχτίρι, δεν το θέλω. Και δεν μου λείπει καθόλου».

Τι άλλο άλλαξε; «Μεγαλώνοντας νιώθω ότι γίνομαι πιο επιλεκτικός και ίσως μερικές φορές και πιο ανεκτικός. Αλλά αυτό έχει να κάνει και με τη συμπεριφορά του άλλου». Τι άνθρωπος είναι; «Δεν ξέρω τι είμαι. Δεν θέλω να απαντώ σε αυτές τις ερωτήσεις γιατί σε βάζουν σε μια διαδικασία να μιλάς για σένα. Θα προτιμούσα να απαντήσει κάποιος άλλος για μένα. Δυσκο­λεύομαι. Επίσης, διαβάζω συνεντεύξεις και ρωτάνε κάποιον ποιο είναι το αρνητικό στοιχείο του χαρακτήρα του και εκείνος απαντάει ευθαρ­σώς και το πιστεύει.

Λέει, για παράδειγμα, "είμαι εγωιστής". Ε και; Σου αρέσει που είσαι εγωιστής και παραμένεις και δεν μπαίνεις στη διαδικασία να το διορθώσεις. Τι μας το λες; Πώς μπορεί κάποιος να δηλώνει δημόσια κάπ αρνητικό του; Τι είδους ειλικρίνεια είναι αυτή; Πες ανοιχτά "είμαι κωλόπαιδο", και; Σε τι θα βοηθούσε αυτό τον αναγνώστη;».

«Καλώς βγήκε και με αυτό τον τρόπο που βγήκε, τον θυμό, τις καταγγελίες. Και μπράβο στους ανθρώπους που βρήκαν το θάρρος και τα κότσια να μιλήσουν. Αν θα μπορούσα να το κάνω εγώ; Δεν ξέρω αν θα είχα την τόλμη. Όλοι αυτοί έκα­ναν κάτι πολύ δύσκολο και χρειάζονται στήριξη από όλους μας. Επίσης, με ενοχλεί η ερώτηση "γιατί τώρα;". Δεν κατάλαβα. Υπάρχει συγκεκρι­μένη ημερομηνία για το πότε θα βρει ο άλλος το κουράγιο να καταδείξει κάποιον; Τι γιατί τώρα; Γιατί τώρα μπορεί. Και σταματάει εκεί η κουβέντα».

Λένε πως μέσα από κάθε τραγωδία βγαίνει κάτι αστείο, και το αντίστροφο. Αλλωστε και η «Μήδεια» του Μποστ, που είναι μια υπέροχη σουρεαλιστική κωμωδία, είναι βασισμένη στη «Μήδεια» του Ευριπίδη.»

Στην ηρωίδα που σκοτώνει τα παιδιά της για να εκδικηθεί τον άνδρα της που την εγκατέλειψε. «Η επιθυμία του Μποστ ήταν να αναδείξει την, εποχή, δεν ήταν το θέμα του να αγγίξει την ψυχοσύνθεση της ηρωίδας. Αλλά, ναι, πολλές φορές έχει συμβεί μέσα από κάτι πολύ δραματικό να δεις το αστείο.

Θυμάμαι, είχαμε πάει με τον ξάδελφο μου μικροί να δούμε το "Νύχτες με τον εχθρό μου", ένα καραμπινάτο δράμα, κι εμείς γελάγαμε συνέχεια. Και αναγκάστηκαν οι άνθρωποι να μας διώξουν από την αίθουσα. Η τέχνη είναι πολύ υποκειμενική. Αλλιώς θα δεις έναν πίνακα εσύ, αλλιώς εγώ».

Πηγή: Gala