Στέλιος Μάινας: «Ο άνδρας έχει μάθει να μην αποδέχεται το όχι»
Πέρα από το θέατρο, ο Στέλιος Μάινας, γράφει. Την άνοιξη θα κυκλοφορήσει το δεύτερο βιβλίο του.
Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα με θέμα μια αναισθησιολόγο που βοηθά παράνομα ασθενείς που επιθυμούν να προχωρήσουν σε ευθανασία.
«Κοιτάξτε, το θέατρο είναι αφορμή για να πεις κάτι για τον εαυτό σου. Να δανειστείς τα λόγια κάποιου για να πεις την προσωπική σου ιστορία, κρατώντας το προκάλυμμα που σου δίνει ο ήρωας που ερμηνεύεις. Και η γραφή φέρει κάτι ακόμη πιο ξεχωριστό. Είναι ο μόνος τρόπος να. επικοινωνήσεις χωριστά με τον καθένα, σαν να του μιλάς στο αφτί. Σαν ο αναγνώστης να γίνεται ο εξομολόγος σου» είπε χαρακτηριστικά.
Την ίδια στιγμή ο Στέλιος Μάινας είναι gust star στην πρωτοποριακή, νεανική μεταφυσική περιπέτεια μυστηρίου «Κομάντα και Δράκοι», η οποία προβάλλεται από το ΜEGA, φέροντας την πρωτότυπη γραφή και, την ιδιαίτερη σκηνοθετική σύλληψη του Θοδωρή Παπαδουλάκη. «Με τον Θοδωρή, όπως είναι γνωστό, δουλέψαμε μαζί στο "Νησί". Γνώρισα έναν άνθρωπο που μπαίνει στα πράγματα με φοβερή αθωότητα, και αυτό φαίνεται από το πώς δουλεύει κάθε φορά με τα μικρά παιδιά που παίζουν στις δουλειές που υπογράφει. Στη σειρά "Κομάντα και Δράκοι" κάνω ουσιαστικά μια φιλική συμμετοχή. Μου αρέσει πολύ ως δουλειά. Εχει καταπληκτικό χιούμορ, παίζουν εξαιρετικοί συνάδελφοι, ενώ τα παιδιά που πρωταγωνιστούν πραγματικά σε αφήνουν άφωνο. Ξέρετε, ο Θοδωρής είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση. Επιμένει εδώ και 15 χρόνια να ζει στα Χανιά, μακριά από την πρωτεύουσα, ρίχνοντας τα φώτα της δημοσιότητας στην περιφέρεια. Αγωνίζεται και δουλεύει εκεί, μεταφέροντας την κρητική εντοπιότητα στο πανελλήνιο. Τι ωραία θα ήταν να συνέβαινε αυτό και με άλλες περιοχές. Να δω, για παράδειγμα, μια τηλεοπτική δουλειά να ξεπηδά από τα Γιάννενα, τη Θεσσαλονίκη...».
Πριν κλείσει η κουβέντα ρωτήθηκε για ένα φαινόμενο που συγκλονίζει την ελληνική κοινωνία: τις δολοφονίες γυναικών από συντρόφους τους. «Η εξήγηση είναι μία. Η πατριαρχία είναι εμποτισμένη εν τω βάθει στην ανδρική υπόσταση» απάντησε. «Ο άνδρας έχει μάθει να μην αποδέχεται το όχι. Η ισότητα είναι μόνο κατ' επίφαση και η εμποτισμένη εδώ και αιώνες πατριαρχία βγαίνει στην επιφάνεια μόλις βρει ευκαιρία. Και δεν ξεπηδά μόνο μέσα από τους άνδρες, αλλά και από τις γυναίκες, τις μητέρες που μεγαλώνουν αγόρια. Και εδώ θέλει μια προσπάθεια. Να μεγαλώσουμε παιδιά που θα τους δώσουμε τις βάσεις ώστε να αντιληφθούν τον κόσμο και να τον πάνε ένα βηματάκι παρακάτω».
Αποδέχεται λοιπόν τον όρο γυναικοκτονία; «Μα τι λέτε τώρα; Φυσικά και τον αποδέχομαι. Γιατί δεν μιλάμε για παράδειγμα για ανδροκτονίες;». Οι απόψεις του φαντάζουν μια όαση μέσα σε αυτό που ζούμε. «Ξέρετε, μεγάλωσα σε μια μητριαρχική οικογένεια» αναφέρει: «Είμαι νησιώτης. Στην Αντίπαρο δεν είμαι ο γιος του Μάινα, ούτε του Βαγγέλη. Είμαι, ο γιος της Καλλιόπης. Επειδή οι άνδρες ήταν στα καράβια, οι γυναίκες διοικούσαν την οικογένεια. Πέρα από αυτό όμως οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν τεσσάρων ετών. Μεγάλωσα με τη μητέρα μου. Και αυτό που θαύμαζα ως παιδί δεν ήταν ένας άνδρας, αλλά μια γυναίκα. Αυτή ήταν η ηρωίδα μου», είπε στο Βήμα.
