Μπέτυ Αρβανίτη: «Ξέρω ότι δεν θα μάθω ποτέ τι θα γίνει ο εγγονός μου όταν μεγαλώσει»

Η αγαπημένη ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για το πώς περνούσε τον χρόνο της, για το νέο... χόμπι που ανακάλυψε και για τον εγγονό της.

«Τι έκανα; Διάβασα μέχρι που ανακάλυψα και τη μαγειρική. Και για πρώτη φορά σκέφτηκα ότι, ναι, μπορώ να ζήσω και χωρίς το θέατρο. Ηταν μια πρόβα ζωής για τη ζωή μετά το θέατρο...».

Δύσκολο να την πιστέψεις. Σε λίγες ημέρες, παράλληλα με τις παραστάσεις για το «Φθινόπωρο Χειμώνας», ξεκινά πρόβες με τον Δημήτρη Καραντζά πάνω στο έργο «Το μακρύ ταξίδι της μέρας μέσα στη νύχτα» του Ευγένιου Ο'Νιλ που θα ανεβεί αμέσως μετά. Είναι η δεύτερη συνεργασία της με το «enfant terrible» του ελληνικού θεάτρου μετά τον «Γυάλινο κόσμο» που ανέβασαν το 2018. «Τον λατρεύω τον Δημήτρη. Ηθελα να δουλέψουμε ξανά μαζί. Εν τω μεταξύ, δεν έχω ξαναπαίξει μια γυναίκα όπως η Μαίρη. Είμαι τόσο περίεργη για το τι θα ανταλλάξουμε πάλι με τον Δημήτρη. Δεν με νοιάζει να παίζω ρόλους. Με ενδιαφέρει με ποιους θα το κάνω. Όπως έλεγε και η Μάγια Λυμπεροπούλου: "Το θέατρο είναι αριθμού πληθυντικού"».

Πώς προσεγγίζει όμως έναν ρόλο; «Πρώτον, θέλω να τον κατανοήσω. Και ύστερα να αρχίσω να κυκλώνω την ηρωίδα. Το δικό μου στοίχημα είναι το μη θέατρο. Να καταφέρω να κάνω έναν ρόλο τόσο δικό μου... Ο ρόλος μπαίνει μέσα σου και δημιουργεί συνδέσεις. Είναι ένας καταλύτης. Γιατί μέσα από εσένα βγαίνει... Δεν υποτιμώ τις τεχνικές. Οποιος τις έχει τις έχει. Αλλά από εκεί και πέρα δεν με ενδιαφέρει να πλάθεται ένας ρόλος εγκεφαλικά. Πρέπει να τον πιστέψεις, με λίγα λόγια, πρώτος εσύ και ύστερα να πείσεις. Αυτό γίνεται και καθ' οδόν πολλές φορές, στη διάρκεια των παραστάσεων. Ενας ρόλος έχει εξέλιξη καθημερινή. Αλλιώς είναι πραγματικά βαρετό. Να λες τα ίδια λόγια κάθε μέρα, με τον ίδιο τρόπο; Γιατί;». Πέρα από το θέατρο, τι της δίνει χαρά; «Ο εγγονός μου, ο Ερμής. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για εμένα. Με τον γιο μου, επειδή τον έφερα στον κόσμο τόσο μικρή, μεγαλώσαμε μαζί. Εχουμε μια καταπληκτική σχέση σήμερα, δεν υπήρξα όμως ποτέ η κλασική μαμά. Αφού τώρα, καμιά φορά αν του πω "βάλε μια ζακέτα, βρε παιδί μου", μου απαντά: "Μα τι έπαθες; Τώρα στα πίσω-πίσω το θυμήθηκες να κάνεις τη μαμά"».

Οι Δευτέρες είναι πλέον αφιερωμένες στον Ερμή. «Δεν τις χαλαλίζω για κανέναν. Περιμένω σαν τρελή να δω αυτή την αθωότητα και τη γλυκιά πονηριά μαζί. Και βλέπεις πώς στήνεται το παιχνίδι της ανθρώπινης ψυχής. Ξέρω, βέβαια, ότι δεν θα μάθω ποτέ τι θα γίνει όταν μεγαλώσει. Ναι, αυτή περιέργεια μου δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ. Και πρόκειται για ένα πολύ περίεργο συναίσθημα. Τόσο σημαντικό...», είπε στο ΒΗΜΑgazino.