Μαρία Καβογιάννη: Έτσι πήρε τον ρόλο στο Ντόλτσε Βίτα- Ο περίεργος τρόπος γνωριμίας με τον Ρήγα
Η Μαρία Καβογιάννη φέρει κάτι άρρητο, άπιαστο και αναμφίβολα ανεξάνλητο.
Η γνωστή ηθοποιός σε πρόσφατη συνέντευξή της μίλησε για το αν την βάρυνε ποτέ η αγάπη του κόσμου και για τις ανασφάλειες που έχει.
Σε βάρυνε ποτέ αυτή η αγάπη του κόσμου;
Μου δημιουργεί συγκίνηση και χαρά. Βάρος όχι. Νιώθω πολύ οικεία με τους ανθρώπους γύρω μου.
Μα εκπέμπεις οικειότητα.
Οταν ήμουν πιο μικρή ήμουν πολύ πιο ντροπαλή. Πλέον μ' αρέσει η οικειότητα μεταξύ
των ανθρώπων και γι' αυτό κάνω αυτή τη δουλειά. Γινόμαστε ηθοποιοί γιατί μας αρέσει η επικοινωνία, μας αρέσει να γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους, μας αρέσει να επιμηκύνουμε την παιδική ηλικία μας. Μικροί όλοι παίζαμε. Η παιδική ηλικία είναι συνεκτικός κρίκος που ενώνει τους ανθρώπους. Στην εποχή μου η γειτονιά ήταν γειτονιά, βλέπαμε ταινίες και τις παίζαμε μετά στην αυλή του σπιτιού. Το θέατρο
είναι η ανάγκη της ψυχής να μη γεράσει.
Τα παιδικά χρόνια έχουν και αθωότητα. Πιστεύεις ότι θυσιάζεται σε μια δουλειά ανταγωνιστική, με προβολή και φιλοδοξία;
Δεν έχεις άδικο. Ισχύει αυτό. Το θέμα είναι τι θέση παίρνεις εσύ σε όλο αυτό και πώς
είναι πλασμένος ο χαρακτήρας σου, ποια είναι τα όνειρα σου και ποια η καλλιέργεια σου. Η δουλειά μας είναι ομαδική. Δεν πιστεύω καθόλου στον έναν άνθρωπο που τα καταφέρνει. Δεν μπορεί ένας άνθρωπος να επιπλέει χωρίς να υπάρχουν άλλοι 20 από πίσω.
Είναι μια αγωγή που καταλαβαίνω ότι πήρες και από την οικογένεια, αλλά και από τις σπουδές στο Θέατρο Τέχνης.
Το Θέατρο Τέχνης ήταν μια σχολή που είχε αυτή τη θέση, της μη ανταγωνιστικότητας
και της ομάδας.
Αυτή η προίκα σε γείωσε, σε βοήθησε να μη γίνεις ντίβα;
Είναι πολύ μακρινό για μένα όλο αυτό.
Τι σημαίνει ντίβα; Είσαι πρωταγωνίστρια, οι σειρές σου είναι επιτυχημένες, σ' αγαπάνε και σε θέλουν όλοι.
Ημουν με ανθρώπους πολύ σπουδαίους που βοήθησαν να γίνει όλο αυτό. Και οι δουλειές που βρέθηκα ήταν πολύ σημαντικές. Αρα υπάρχει και ο παράγοντας της τύχης και βέβαια της επιλογής. Σε κάθε περίπτωση, η δουλειά είναι το επίκεντρο και το πιο βασικό.
Δεν νιώθεις δηλαδή σταρ;
Οχι. Εχεις τρελαθεί; Χριστός και Παναγία! Εγώ είμαι μέσα στην ανασφάλεια όλη την ώρα.
Τι ανασφάλειες έχεις;
Κατ' αρχάς, για να αποφασίσω να κάνω κάτι μέσα μου γίνεται πόλεμος. Να το κάνω; Να μην το κάνω; Πρέπει; Δεν πρέπει; Εχω πει χιλιάδες «όχι». Εχω μετανιώσει για κάποια, δεν έχω μετανιώσει για άλλα. Κυρίως δεν έχω μετανιώσει για τα «ναι». Γιατί σε ό,τι κι αν συμμετείχα πήρα το βάρος είτε της επιτυχίας, είτε της αποτυχίας, αλλά και μια εμπειρία και μια γνώση που με έκανε πιο δυνατή. Βέβαια υπάρχουν και δουλειές στις οποίες είμαι αβλεπεί μέσα.
Οταν ερμήνευες κάποιους από τους τηλεοπτικούς ρόλους σου πριν από 20 ή 25 χρόνια φανταζόσουν ότι αυτοί οι χαρακτήρες θα ήταν σήμερα κλασικοί;
Δεν μπορούσα να το πιστέψω ποτέ. Τότε δεν υπήρχαν ούτε μετρήσεις, ούτε τηλεθέαση.
Από τον κόσμο στον δρόμο καταλάβαινες αν κάτι πήγαινε ή δεν πήγαινε καλά.
Ο πρώτος σου ήταν στο «Ντόλτσε Βίτα»;
Ναι, με είχαν ακούσει στο ραδιόφωνο ο Ρήγας και ο Παπαπέτρου. Είχαν γράψει μια
σειρά και ήθελαν να με γνωρίσουν. Είχαμε συναντηθεί στο Κολωνάκι, στο «Φίλιον». Θυμάμαι, τους είχα πει «για να με γνωρίσετε, θα κρατάω ένα τριαντάφυλλο». Τελικά, εκείνη η σειρά δεν έγινε, έγραψαν όμως μετά το «Ντόλτσε Βίτα».
Πηγή: GALA
Διαβάστε επίσης:
Μαρία Καβογιάννη: Η σχέση με την κόρη της, η συνεργασία με τον Παπακαλιάτη και η φιλία με την Βανδή
Ελένη: Η προσωπική χάρη που ζήτησε από τον Παπακαλιάτη - Άφωνη με την έκπληξη on air του ηθοποιού!
