Λυδία Κονιόρδου: Το μικρό μπαλκόνι της με ζαρζαβατικά και το ποδήλατο
Είναι μία από τις σπουδαιότερες κυρίες του ελληνικού θεάτρου. Ο λόγος για την Λυδία Κονιόρδου.
Η καταξιωμένη ηθοποιός σε συνέντευξή της μίλησε για όσα την αποφορτίζουν από μία κοπιαστική μέρα και αν κάνει καλή παρέα με τον εαυτό της.
Τι σας αποφορτίζει συνήθως από μια κοπιαστική μέρα;
Έχω ένα πολύ μικρό μπαλκονάκι κι έχω φυτέψει εκεί διάφορα φυτά. Από κάθε σημείο που κάνουμε γυρίσματα με τη Γη της ελιάς μαζεύω και από έναν μικρό κάκτο και τώρα έχω σαράντα κακτάκια στο μπαλκονάκι μου. Ακόμη, έχω αρχίσει να φυτεύω σε μικρές ζαρντινιέρες μαρουλάκια, κρεμμυδάκια, ρόκα, μαϊντανό, βασιλικό και έτσι έχω τα μυρωδικά μου και τα μικρά σαλατικά τα οποία χρησιμοποιώ στο φαγητό μου. Αυτό μου δίνει μεγάλη χαρά. Γυρίζω στο σπίτι και είναι σαν να με περιμένει κάποιος. Είναι η παρέα μου αυτά. Και συχνά κάνω ποδήλατο στους ήσυχους δρόμους της περιοχής μου, ενώ μου αρέσει να περπατάω και στο Δάσος Συγγρού στο Μαρούσι. Παλιότερα, που είχα περισσότερο χρόνο, ήμουν και στους εθελοντές που καθαρίζαμε, ποτίζαμε και κλαδεύαμε το δάσος.
Επιστρέφοντας στο σπίτι και κλείνοντας πίσω σας την πόρτα νιώθετε συχνά μοναξιά;
Όχι, δεν είμαι μόνη, έχω την οικογένεια μου, τους συγγενείς μου, τους φίλους μου. Επίσης, το σπίτι έχει συνέχεια δουλειές που δεν τελειώνουν ποτέ. Να τώρα, μόλις τελειώσουμε τη συνέντευξη, θα πάω να κλαδέψω διάφορα θαμνάκια και θα μαζέψω φρούτα - πορτοκάλια και μανταρίνια. Δεν αισθάνομαι ποτέ μοναξιά, το αντίθετο. Ο χρόνος δεν μου φτάνει.
Κάνετε συνεπώς καλή παρέα με τον εαυτό σας;
Ναι και σε αυτό βοήθησε το θέατρο, το οποίο υπήρξε για μένα τόπος αυτοψυχοθεραπείας. Όλα μου τα σκοτεινά ψυχικά σημεία τα έβγαλα στο φως, τα εξέθεσα και έτσι λυτρώθηκα από αυτά. Συγχώρεσα, είτε τους γονείς μου είτε ανθρώπους που με είχαν βλάψει, και αποφάσισα ότι στη ζωή μου δεν θα είμαι θύμα κανενός. Τότε, αισθάνθηκα μεγάλη ανακούφιση κι αλάφρωμα. Το κάθε δευτερόλεπτο της ζωής είναι ένα δώρο κι εγώ πλέον έχω επιλέξει να κλαίω μόνο από χορό. Ό,τι και να μου φέρει η ζωή, θετικό ή αρνητικό, είναι ένα μέρος του ταξιδιού. Και αυτή η σκέψη με βοηθά να ξεπερνώ τις δυσκολίες. Όχι σκληραίνοντας αλλά πιστεύοντας βαθιά ότι μετά από τη νύχτα έρχεται η μέρα.
Πηγή:ΟΚ
