Μπίλιω Μαρνέλη: «Προσπαθώ να μη με παίρνω πολύ στα σοβαρά ώστε να μην απογοητεύομαι»

Πολύ νέα, αλλά ταυτόχρονα με σημαντικές θεατρικές συμμετοχές όπως στον «Γιούγκερμαν» του Δημήτρη Τάρλοου. «Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στον Χολαργό, η καταγωγή μου είναι από τα Ιωάννινα και έχω μια αδελφή 7 χρόνια μεγαλύτερη. Τι άλλο; Ημουν μπαλαρίνα από μικρή, πέρασα στην Κρατική Σχολή Χορού, σπούδασα Ψυχολογία και η υποκριτική ήρθε αργότερα. Διάλεξα την Ψυχολογία γιατί αφενός ήθελαν οι γονείς μου να σπουδάσω κάτι ακόμα πέρα από την τέχνη και αφετέρου προσεγγίζει κατά κάποιον τρόπο την τέχνη από πλευράς τόσο έρευνας και προσέγγισης ψυχικών καταστάσεων όσο και προσωπικής επάνδρωσης. Η Ψυχολογία μου έδωσε το κλειδί για να έρθω πιο κοντά στο κέντρο μου και να ερμηνεύω κάποιες συμπεριφορές και αντιδράσεις μου. Προσπαθώ να μη με παίρνω πολύ στα σοβαρά και να μην έχω πολλές προσδοκίες, ώστε να μην απογοητεύομαι», ανέφερε στο Gala.

Το μπαλέτο, στο οποίο έχει μυηθεί από μικρή, σημαίνει σκληρή πειθαρχία. Κατάσταση που μιλώντας μαζί της δεν μοιάζει να της πολυταιριάζει. Η Μπίλιω είναι χαλαρή, δείχνει οικεία, εκπέμπει αισιοδοξία και βγάζει αυθορμητισμό. «Χαίρομαι που το ακούω. Εχω πειθαρχία, αλλά από κάποιο σημείο άρχισα να μην αντέχω την ενοχή και την τυφλή υπακοή που απαιτεί ο χορός. Στο θέατρο ανακάλυψα με χαρά ότι μέσα στα όρια της πειθαρχίας ανακαλύπτει κανείς μεγαλύτερη προσωπική ελευθερία», είπε και αναρωτιέσαι σε ποιον βαθμό είναι ενοχική στη ζωή της: «Το δουλεύω πολύ, προσπαθώντας να οριοθετήσω το πού φτάνει η ευθύνη του άλλου και πού η δική μου. Επειδή είμαι αρκετά παρορμητική, μπορεί να πω κάτι και μετά να αναρωτιέμαι μήπως δεν έπρεπε, μήπως χρειαζόταν να το χειριστώ αλλιώς. Είναι αυτοί οι εσωτερικοί διάλογοι που κάνουμε όλοι οι ενοχικοί με τον εαυτό μας. Διάλογοι άχρηστοι, κουραστικοί. Από την άλλη, η αναλυτική σκέψη βοηθάει στην τέχνη και συγκεκριμένα στην προσέγγιση ρόλων, καταστάσεων, στο να επικοινωνήσεις, να κατανοήσεις και να συνδεθείς καλύτερα με τους γύρω σου».

Η Μπίλιω, αν και πρωταγωνίστρια της «Σκοτεινής θάλασσας» που απολαμβάνουμε στο ΜΕGΑ κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 22.30, από το πρώτο επεισόδιο είναι η εξαφανισμένη, η ηρωίδα που όλοι αναζητούν. «Ναι, ξετυλίγεται από την ανάποδη το νήμα. Μέχρι να φτάσουμε στον πυρήνα εμφανίζομαι με flashback. Το σενάριο έχει πολλές ανατροπές και συνδυάζει στοιχεία μυθοπλασίας, αστυνομικού δράματος και ωμού ρεαλισμού, σκηνοθετημένα με την κινηματογραφική ματιά του Γρηγόρη Καραντινάκη (σ.σ: ο σκηνοθέτης του «Σμύρνη μου αγαπημένη»)», είπε η μέχρι πρόσφατα αποκλειστικά θεατρική ηθοποιός, η οποία όμως μπήκε στον χώρο του θεάματος μέσω του χορού.

«Η επαφή μου με τον λόγο επί σκηνής ξεκίνησε όταν συμμετείχα ως χορεύτρια σε δύο μουσικές παραστάσεις του Θέμη Μουμουλίδη στο Badminton. Επαιζα επίσης σε διαφημίσεις και μέσα από κάποια βίντεο και κάστινγκ γνώρισα τον Δημήτρη Τάρλοου, με τον οποίο συνεργάστηκα μετέπειτα στην παράσταση Γιούγκερμαν", που ήταν η πρώτη μου αμιγώς υποκριτική δουλειά. Μετά προέκυψαν αλυσιδωτά τα πράγματα. Θεατρικά, μόλις ολοκλήρωσα παραστάσεις με την "Κληρονομιά" του Μαριβό σε σκηνοθεσία Γιάννη Νταλιάνη και τώρα βρίσκομαι σε πρόβες για την παράσταση "Αινιγματικές παραλλαγές", που θα ανέβει στις 4 Φεβρουαρίου στο Ιδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Τσαφούλια και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, με πρωταγωνιστές τον Πυγμαλίωνα και τον Γιάννη Μπέζο.

Οσο για τη "Σκοτεινή θάλασσα", πήγα στο casting πολύ συνεσταλμένη, δεν είχα ξανακάνει τηλεόραση. Αισθάνθηκα όμως γρήγορα ασφαλής, ο Γρηγόρης Καραντινάκης είναι εξαιρετικός, με στήριξε και με βοήθησε πολύ. Είμαι πολύ χαρούμενη για αυτή τη συνεργασία».