Βαγγέλης Αλεξανδρής στο gossip-tv:«Όταν σβήνουν τα φώτα ξεκινά η σήψη, σάπια μυαλά, είναι γάγγραινα»
Μετά από καιρό και αφού όλο λέγαμε να πιούμε εκείνο το ωραίο κόκκινο κρασί στη ταβέρνα της Βιολέτας στο Διαφάνι εκεί οπού γυρίζονται οι Άγριες Μέλισσες, μας βρήκε η πανδημία κι έτσι περιοριστήκαμε σε μια ωραία και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση από το τηλέφωνο! Όσοι δεν γνωρίζουν τον Βαγγέλη Αλεξανδρή, δεν ξέρουν τι σημαίνει αυτόφωτος καλλιτέχνης, με αυτοδημιούργητη μεν πορεία η οποία όμως «ακούμπησε» πάνω στην καθαυτή έννοια των θεατρικών σπουδών, όταν αντιλήφθηκε πως για εκείνον η υποκριτική είναι σαράκι!
Για εμάς τους πιο παλιούς και λάτρεις του κινηματογράφου, ο Βαγγέλης Αλεξανδρής είναι «σταθμός» στο «πανί» αφού οι 27 κινηματογραφικές ταινίες που έχει κάνει είναι η κληρονομιά του κι έπειτα οι ρόλοι στο σανίδι είναι από εκείνους που συζητιούνται ακόμη.
Για τους νεότερους και λάτρεις των Άγριων Μελισσών ο τηλεοπτικός Κυριάκος ίσως και να είναι τύπος που έχουν ζηλέψει! Μποέμ, αγαπησιάρης, ταλαντούχος και γενικά ένας ωραίος τύπος!
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής έχει αυτό το προνόμιο… να μπορεί να μεταλλάσσεται και να μεταφέρει μέσα από τους ρόλους του, χαρακτήρες που σίγουρα έχεις συναντήσει στη ζωή σου.
Όσο για το ποιος είναι στην πραγματική του ζωή; Κατασταλαγμένος με αποθέματα αγάπης τόσο για τη δουλειά του όσο και για τους ανθρώπους που κινούνται γύρω του, κυρίως όμως για τη γυναίκα και τον γιο του.
Με γερά πατήματα αφού ποτέ δεν ένιωσε να καβαλάει το καλάμι, βαθιά κοινωνικοποιημένος με γνώση και αντίληψη για το τι είναι δίκαιο και τι όχι, με σεβασμό και με εκτίμηση σε αυτό που προσφέρει και το πιο βασικό με λόγο μεστό και αληθινό που μπορεί αυτόματα να δώσει νόημα σε κάθε λέξη και σε κάθε σκέψη!
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής ξετύλιξε το κουβάρι της ζωής του μέσα από μια εκ βαθέων εξομολόγηση στο gossip-tv για όλους και για όλα!
Η καριέρα, η σειρά «σταθμός» στην πορεία του, η επιτυχία των Άγριων Μελισσών, η συγκίνηση μέσα από τη φαρέτρα των εμπειριών του, το Ελληνικό #metoo και φυσικά η οικογένεια του.
- Πήρες την απόφαση να γίνεις ηθοποιός στα 27 μετά από συνεδρίες ψυχοθεραπείας… Σε λύτρωσε;
«Ερασιτεχνικά το έκανα από πολύ μικρή ηλικία. Πάντα ήμουν κάπως ενεργός. Το 1996 ήταν η πρώτη μου παράσταση και η πρώτη παράσταση που έγινε στο Τεχνόπολις, κάναμε τον «Ματωμένο Γάμο» του Λόρκα και εγώ έκανα το φεγγάρι… Θέλω να πω ότι πάντα ανακατευόμουν απλά το έβλεπα ως χόμπι. Έπειτα για δυο χρόνια έκανα ψυχοθεραπεία για όλα αυτά τα κομβικά σημεία της ζωής μας και με τη βοήθεια αυτή παίρνεις τον πιο σωστό δρόμο. Από εκεί άντλησα δύναμη και έτσι πήρα την απόφαση να ασχοληθώ πια επαγγελματικά. Είχα το σαράκι της υποκριτικής. Όλοι οι φίλοι με προέτρεπαν να το κάνω επαγγελματικά»
- Και όλες αυτές οι ταινίες είναι με βαθιά μηνύματα…
«Βέβαια και μάλιστα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι περισσότερες από αυτές έχουν διακριθεί και στην Ελλάδα και σε φεστιβάλ του εξωτερικού. Η τελευταία ταινία ήταν «Δε Θέλω να Γίνω Δυσάρεστος, Αλλά Πρέπει να Μιλήσουμε για Κάτι Πολύ Σοβαρό», η οποία βραβεύτηκε σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Ειλικρινά στο λέω, ενώ αγαπώ το θέατρο, αν είχαμε βιομηχανία κινηματογράφου θα ήθελα να κάνω μόνο αυτό. Τον αγαπώ. Αγαπώ τα πάντα στον κινηματογράφο. Ο κόσμος του θεάτρου είναι λίγο πιο «βρώμικος», πιο ανταγωνιστικός, πιο περίεργος ενώ στο σινεμά είναι όραμα, ιδεαλισμός και για αυτό τον λατρεύω. Μακάρι να επιστρέψω»
AΓΡΙΕΣ ΜΕΛΙΣΣΕΣ
-Πώς νιώθεις που είσαι μέρος μιας τόσο μεγάλης επιτυχίας;
«Μοναδικά συναισθήματα. Για να είμαι ειλικρινής, δεν πίστευα ότι θα μου συμβεί στην τηλεόραση. Όχι μόνο για μένα, γενικότερα. Παρακολουθώντας την διαδρομή και την εξέλιξη της Ελληνικής μυθοπλασίας θεωρώ ότι είχε φθίνουσα πορεία, για διάφορους λόγους. Οι Άγριες Μέλισσες έφεραν την ανατροπή στην Ελληνική τηλεόραση μετά την «παύση», των τελευταίων 10-15 ετών».
- Θα σου λείψουν οι Μέλισσες;
«Πολύ θα μου λείψουν οι Μέλισσες. Η ατμόσφαιρα, το έργο οι συνεργάτες. Όλα θα μου λείψουν πολύ. Εύχομαι όμως να έρθουν εξίσου όμορφα πράγματα και να πάμε τη μυθοπλασία ένα ακόμη βήμα παρακάτω».
- Η πιο συγκινητική σκηνή;
«Σίγουρα η σκηνή στη Λέρο και δεν πρόκειται να την ξεχάσω ποτέ. Ήταν αυτό που είδες πραγματικά! Το βίωσα στο τέρμα. Έφτασα εκεί, δεν είχα ξαναδεί το σκηνικό. Είχαν μέσα στα κελιά τους κομπάρσους, έβλεπα τα πρόσωπά τους στα κάγκελα από τα μικρά παραθυράκια… Ανατριχιαστικό. Μπήκα πολύ βαθιά σε αυτή τη φάση. Τον Γιάννη Βασιλώττο, ενώ κάναμε παρέα, δεν είχαμε τελευταία μαζί γυρίσματα και λόγω της πανδημίας αποφύγαμε να βρεθούμε. Τον είδα εκεί πρώτη φορά στο γύρισμα μετά από μήνες, ήταν πολύ δυνατό. Εμένα μου αρέσει να φέρνω στο μυαλό μου, πραγματικά γεγονότα και πραγματικούς χαρακτήρες όταν βιώνω κάτι, όπως τη μάνα του Φύσσα, αυτό το τραγικό πρόσωπο. Να μπεις λίγο στα παπούτσια της. Αυτόματα έρχεται και μπαίνει μέσα σου και γίνεται ένα βίωμα πολύ ιδιαίτερο»
- Αυτό θαρρώ πως είναι και η επιτυχία…
«Ακριβώς αυτό. Δεν είναι απλά διαβάζω το σενάριο. Εγώ ή δανείζομαι από τις δικές μου αποθήκες εμπειριών ή δανείζομαι από τις αποθήκες των κοινωνικών καταστάσεων»
- Είναι οι Μέλισσες ένα κομβικό σημείο στην καριέρα σου;
«Σίγουρα είναι, νιώθω ευλογημένος και τυχερός. Από την άλλη, επειδή λέμε καμία φορά… τύχη… Τι είναι η τύχη; Είναι κάποιες συγκυρίες που ουσιαστικά τις δρομολογείς με τις αποφάσεις της ζωής σου. Τελικά δεν είναι και τελείως τύχη. Αν εγώ ας πούμε αυτά τα 18-19 χρόνια που είμαι επαγγελματίας, μέσα στην κρίση αντί να πω πως θα κάτσω να γράψω τα δικά μου έργα, θα πάω να αλλάξω επάγγελμα, δεν θα έβρισκα ποτέ τις Μέλισσες, ούτε εκείνες θα με έβρισκαν στο δρόμο τους. Νιώθω πάντως πραγματικά ευλογημένος και αν και ακόμη λόγω της κατάστασης, δεν έχω δει να γίνονται πράγματα, είμαι πολύ αισιόδοξος, νομίζω θα φανεί στο μέλλον πως ναι, ο ρόλος αυτός στη σειρά είναι ένα κομβικό σημείο και χαίρομαι γιατί από αυτό θέλω να ζω. Το δύσκολο σε αυτή τη ζωή είναι να βρεις τι θέλεις να κάνεις και το πιο δύσκολο ακόμη είναι να μπορείς να ζεις μέσα από αυτό. Από την άλλη όμως δεν πετάω και στα σύννεφα, είμαι απόλυτα συνειδητοποιημένος. Γενικά η τέχνη είναι χρηματιστήριο, σήμερα είσαι επιτυχημένος και αύριο όχι. Όταν βγαίνω έξω από αυτό πατάω γερά στα πόδια μου»
«Φέτος τον ρόλο μου τον απολαμβάνω ακόμη περισσότερο γιατί έγινε και πιο εσωτερικός και χαίρομαι γιατί δείχνω διάφορα επίπεδα του χαρακτήρα και μου αρέσει πολύ».
Μια γεύση από αυτά που θα δούμε
«Δύσκολα τα πράγματα πάρα πολύ. Προς το παρόν η Ουρανία δεν έχει μετανιώσει για τίποτα. Ο Κυριάκος στα προσεχή επεισόδια, επειδή είναι ένας ευαίσθητος άνθρωπος, είναι καλλιτέχνης ας μην το ξεχνάμε αυτό, δεν ήταν ποτέ καριερίστας και ούτε αυτοσκοπός ήταν να βγάλει χρήματα. Όλο αυτό το παιχνίδι και με τον Ακύλα, νομίζω πως θα δούμε έναν Κυριάκο πολύ διαφορετικό, όπως πρέπει να είναι. Με το θέμα της Ουρανίας… τι να σου πω… ο Κυριάκος τη σέβεται, την αγαπάει και την εκτιμάει σε βάθος. Τη γυναίκα του και την οικογένεια του, ο Κυριάκος τους έχει εικόνισμα. Ό, τι κάνει το κάνει για την οικογένεια του, όχι για τον εαυτό του. Ούτε καλοέβλεπε θέσεις, ούτε τίποτα. Τον ενδιαφέρει να είναι ευτυχισμένη η οικογένεια του. Βέβαια αυτό που θυμίζει λίγο τον κλασσικό Έλληνα «Το σπίτι μας να είναι καλά και όλα τα αλλά ας καούν»
- Αυτό που λες όμως είναι και λίγο χαρακτηριστικό της εποχής…
«Ναι, βέβαια. Ακριβώς αφού μιλάμε για το ’67 και επειδή έχω μιλήσει με ανθρώπους που το βιώσαν όλοι έλεγαν το σύνθημα είναι «κοίτα τη δουλίτσα σου και τίποτα άλλο». Εφόσον οι συγγραφείς δεν έκαναν επαναστάτη τον Κυριάκο, αφού έκαναν τον γιο του, οπότε είναι αυτής της ιδεολογίας και άποψης. Να κοιτάζει τη δουλίτσα του και όλα να πάνε καλά. Βέβαια αυτοί είναι που την πληρώνουν και κάποια στιγμή θα πρέπει να διαλέξω…»
- Μετά το τέλος της σειράς πόσο εύκολο ή δύσκολο θα είναι για σένα να απεμπλακείς από τον ρόλο του Κυριάκου γιατί έχουμε δει πως κάποιοι ρόλοι ακολουθούν για χρόνια τους ηθοποιούς. Θα έκανες ας πούμε εύκολα κωμωδία;
«Δεν ξέρω… έχω παίξει και δράμα και κωμωδία και πιο δύσκολους ρόλους. Θέλω να πω ότι αγαπάω και τα δυο είδη, αρκεί να με ιντριγκάρει το έργο και ο χαρακτήρας. Δεν με νοιάζει αν είναι πρώτος ή δεύτερος. Με ενδιαφέρει ο χαρακτήρας μου να έχει βάθος, βάση, εξέλιξη, ποιότητα, ανατροπή και αλήθεια. Αν τα έχει αυτά, πραγματικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να βγω σαν τον Γιώργο Κωνσταντίνου να σου περιγράψω το προφιτερόλ. Θα δούμε, συζητιούνται διάφορα πράγματα, χτυπάει το τηλέφωνο. Θα ήθελα ας πούμε να μου γίνει μια πρόταση για την Κρατική τηλεόραση, που γίνονται πραγματικά σπουδαίες δουλειές»
Ο Βαγγέλης Αλεξανδρής, η καρμική συνάντηση με τη γυναίκα του και ο γιος τους
-Θέλω λίγο να μου πεις την ιστορία του ερώτα με την γυναίκα σου;
«Θεωρώ ότι η σχέση μας είναι καρμική. Το να βλέπεις την ίδια γυναίκα δυο φορές μέσα σε πέντε μήνες… είπα απλά «να αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου», αυτό είναι καρμικό. Αφού λέμε καμιά φορά πως αν υπήρχε δεύτερη ζωή θα τα είχαμε συμφωνήσει»
- Πώς ήταν η εμπειρία της γέννας στο σπίτι;
«Ήταν επιθυμία της, το ήθελε. Όλα πήγαν καλά ευτυχώς! Είναι τόσο προσωπική υπόθεση της γυναίκας που εκείνη πρέπει να αισθανθεί άνετα και όμορφα. Φοβήθηκα πάρα πολύ. Ήταν περικυκλωμένο το πράγμα μη τυχόν και συμβεί κάτι. Το συζητάμε καμιά φορά και δεν πιστεύει ότι το έκανε. Είχε όμως όλα τα θετικά! Ήμασταν σπίτι μας, ωραία μουσική, χαμηλός φωτισμός… είναι μια ιεροτελεστία όλο αυτό»
Όταν η κουβέντα έρχεται στο Ελληνικό #metoo ξεσπά!
«Αφενός αυτά συμβαίνουν σε όλα τα επαγγέλματα, απλά τυχαίνει εμείς και έχουμε πάνω μας τα φώτα, οπότε κάνει περισσότερο κρότο. Τόσο τραγικά πράγματα όμως δεν είχα ακούσει αλλά από την άλλη διαρρέουν πράγματα που δεν ξέρεις πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η φαντασία. Πάντα τα ακούς και μια μικρή επιφύλαξη. Μιλάμε ουσιαστικά για μια εξουσιολαγνεία. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Μπορεί να είναι ένας καλός καλλιτέχνης αλλά τελικά όταν σβήνουν τα φώτα και ξεκινά η προσωπική ζωή εκεί βλέπεις τη σήψη του εγκεφάλου γιατί μιλάμε για σάπια μυαλά, για μένα είναι σαπίλα αυτό το πράγμα, είναι σάπιο έχει γάγγραινα! Δηλαδή να δείξω τη δύναμη μου στον αδύναμο; Υπερασπίσου τον αδύναμο, όχι να δείξεις σε αυτόν ότι είσαι δυνατός. Εύχομαι να αποδοθεί δικαιοσύνη και αν αποδειχτεί ότι είναι ένοχοι, να μείνουν μέσα και να μην τους ξανασυναντήσουμε στο δρόμο μας. Γιατί αν αυτοί είναι ινδάλματα για τα νέα παιδιά, καταλαβαίνεις πού πάει η κοινωνία. Κακομοίρηδες είναι!»
ΒΑΓΓΕΛΗΣ... Από το Β έως το Σ
ΒΑΜΒΑΚΑΣ… Αγαπησιάρης, μποέμ τύπος, μουσικάντης, ευαίσθητος, ξεροκέφαλος αλλά ωραίος τύπος
ΑΔΙΚΙΑ… Είναι η δικαιοσύνη με το στερητικό Α… Όλα ξεκινούν από το Α και καταλήγουν στο Ω. Όταν μένουμε σε ένα γράμμα μόνο θα νιώθουμε αδικημένοι, όταν φτάσεις μέχρι το Ω μπορεί και να δικαιωθείς.
ΓΗΡΑΤΕΙΑ… Μια ωραία φάση της ζωής και αυτή
ΓΕΛΙΟ… Η κινητήριος δύναμη στη ζωή
ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ… Η αλήθεια με τσεκούρια
ΛΑΧΤΑΡΑ… Αδημονία, να το δω το παιδί μου
ΗΡΩΑΣ… Η γυναίκα μου
ΣΕΒΑΣΜΟΣ… Μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν ή κάνε αυτό που θέλεις να σου κάνουν με σεβασμό!
