Χριστόφορος Παπακαλιάτης: Μπορεί να ήμουν πολύ κακός μαθητής, όμως το σχολείο το αγαπούσα πάρα πολύ

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης ήθελε να γίνει ηθοποιός από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Κυρίως από τη στιγμή που τεσσάρων χρονών είδε το...Μιχάλη το Σφυρίχτρα στην Παιδική Σκηνή της Ξένιας Καλογεροπούλου.

Εκείνο τον καιρό μόλις είχαν αφήσει το πατρικό του στην Κρήτη για να εγκατασταθούν στην Αθήνα, ο Χριστόφορος, ο μικρότερος αδερφός του ο Φίλιππος και η μητέρα τους. Ήταν η εποχή που οι γονείς του είχαν αποφασίσει να ακολουθήσουν διαφορετικό δρόμο στη ζωή, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο ίδιος δεν κράτησε καθημερινή επαφή με τον πατέρα του, στον οποίο έχει και μεγάλη αδυναμία..

"Με τον αδερφό μου πηγαίναμε πολύ συχνά στην Κρήτη για να τον δούμε. Όπως και ο πατέρας μου ερχόταν στην Αθήνα όλη την ώρα. Ήταν μια δύσκολη περίοδος, όχι μόνο για μας αλλά και για τους γονείς μας". Λίγα χρόνια αργότερα στη ζωή του προστέθηκαν δύο ακόμα αδέρφια, τα οποία και λατρεύει, ο Στέφανος και η Νάρα. Στα χρόνια που μεσολάβησαν μέχρι σήμερα η ζωή του ανταποκρινόταν στο ρητό του Κορολένκο ότι "ο άνθρωπος γεννήθηκε για να είναι ευτυχισμένος". Ίσως να συντέλεσε σε αυτό ότι τα όνειρα του είχαν πολύ συγκεκριμένο στόχο, καθώς από παιδί ήθελε να ασχοληθεί με αυτό που αγαπάει.

Να γίνει δηλαδή ηθοποιός. Από μικρός μαζί με την μητέρα του πέρναγαν ατελείωτες ώρες στις κινηματογραφικές αίθουσες και στα θέατρα. Όταν ήταν σπίτι...έγραφε, έτσι για τον εαυτό του. Τα συρτάρια του στο πατρικό του είναι ακόμα γεμάτα από εκείνα τα κείμενα Όταν ήμουν πιτσιρικάς έτσι και δεν μου άρεσε το φινάλε από κάποια σειρά της εποχής εκείνης που έβλεπα στην τηλεόραση, καθόμουνα και ξαναέγραψα το τέλος με ένα δικό μου τρόπο". Ήταν οι μόνες ώρες που ησύχαζε, καθώς ήταν ένα ιδιαίτερα ζωηρό παιδί. Ο ατίθασος της τάξης. Δεν στέριωνε σε κανένα σχολείο. Ευτυχώς, προσαρμοζόταν εύκολα σε κάθε επόμενο που πήγαινε. Γενικά, έβρισκε εύκολα παρέες και εξοικειωνόταν με κάθε νέο περιβάλλον. Τα τελευταία δύο χρόνια του λυκείου αυτός και οι δύο κολλητοί του φίλοι πήγαν στο δημόσιο σχολείο της περιοχής τους. Είναι σπάνιο πράγμα στην εποχή μας να έχεις τόσα χρόνια τους ίδιους κολλητούς. Είναι αδέρφια μου πια. Και ως σήμερα αποτελούν σταθερή ισορροπία στη ζωή μου".

Εκείνα τα χρόνια ήταν τα καλύτερα της μαθητικής τους ζωής. "Μπορεί να ήμουν πολύ κακός μαθητής, όμως το σχολείο το αγαπούσα πάρα πολύ. Περνούσα καλά". Είχε άριστη σχέση με τους καθηγητές, με τους οποίους όταν έβγαζαν τον κατάλογο για εξέταση και φώναζαν το όνομα του η συνεννόηση γινόταν με τα μάπα. "Καλημέρα!" "Καλημέρα σας". "Τι θα μας πεις σήμερα;" "Τίποτα". "Κάτσε κάτω". "Ευχαριστώ". Όσα χρόνια ήταν μαθητής στη Σχολή Μωραίτη είχε την ευκαιρία από τις πρώτες τάξεις να έρθει σε επαφή με το θέατρο, καθώς με το θεατρικό όμιλο του σχολείου ανεβάζανε κάθε χρόνο παραστάσεις με έργα των Σαίξππρ, Γκεγκολ, Τσέχοφ, τις οποίες αργότερα παρουσίαζαν σε διάφορους δήμους της Αθήνας. Ζούσε αυτό που ονειρευόταν. Και ήταν πλέον ξεκάθαρο για εκείνον τι ήταν αυτό που αγαπούσε και ήθελε να κάνει. Στα δεκάξι του διάβασε σε μια αγγελία πως ζητούνται νέοι για να παίξουν στη σειρά του Mega Οι Φρουροί της Αχαΐας. "Δεν κάθισα να το σκεφτώ. Έκανα κοπάνα από το σχολείο και πήγα στην οντισιόν. Κρυφά φυσικά από όλους". Ακολούθησαν πολλές ακόμα οντισιόν με αντίστοιχες κοπάνες. Δεν περίμενε, βέβαια, πως θα τον πάρουν, έως ότου ήρθε η μέρα που χτύπησε το τηλέφωνο και άκουσε ότι ο ρόλος ήταν δικός του.

Πέρα από αυτό όμως μου είπαν πως απαραίτητος όρος ήταν να υπογράψουν στο συμβόλαιο οι γονείς μου, καθότι, ήμουν ανήλικος". Για τις οντισιόν οι γονείς μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν γνώριζαν. Και μόλις έμαθαν φυσικό επόμενο ήταν να γίνουν έξαλλοι. Και δικαιολογημένα, λέει ο ίδιος. "Από τότε όμως μέχρι σήμερα με έχουν στηρίξει πολύ και νιώθω πολύ τυχερός για αυτό". Μια ακόμα οντισιόν ήταν η καθοριστική για την μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία. Εποχή που είχαν ξεκινήσει στην τηλεόραση. Οι Δέκα Μικροί Μήτσοι του Λαζόπουλου. Ήταν όλα θέμα τύχης και συγκυριών. Και εκείνη την εποχή μπορώ να πω ότι η τύχη ήταν πολύ με το μέρος μου. Για μένα οι Μήτσοι ήταν το μεγαλύτερο σχολείο σωστής κωμωδίας και το καλύτερο ξεκίνημα μιας καριέρας».

Πηγή: Full Time