Βίβιαν Κοντομάρη: «Από μόνη της η τέχνη είναι ψυχοθεραπευτική»

Η ηθοποιός την οποία συναντάμε στο «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ» στην ΕΡΤ μίλησε για την συγκεκριμένη τηλεοπτική δουλειά και αν η υποκριτική έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή της.

Τηλεοπτικά σας συναντάμε στο «Κι όμως είμαι ακόμα εδώ» στην ΕΡΤ.

Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη και τυχερή. Γιατί δεν είναι αυτονόητο να έχεις δουλειά και μάλιστα τέτοια δουλειά. Είναι μία από τις καλύτερες σειρές, ρομαντική κομεντί και διαπραγματεύεται πολλά θέματα συναισθηματικά και μη. Ενώ υπάρχει κι ένα οξύμωρο στοιχείο σε αυτήν, ότι με αφορμή τον θάνατο, ζεις τη ζωή σου πιο έντονα και γεμάτα.

Πώς κρίνετε το γεγονός ότι η ΕΡΤ έχει κάνει αλματώδη βήματα στην μυθοπλασία και μάλιστα με καλά νούμερα τηλεθέασης;

Πάντα είναι προσεγμένες οι σειρές της ΕΡΤ και διατηρεί την ποιότητά της σε ό,τι κάνει. Έπρεπε να συμβεί αυτό και να μπει δυναμικά στην μυθοπλασία κι εύχομαι να συνεχίσει να συμβαίνει.

Κάνατε μεγάλη αίσθηση τηλεοπτικά μέσα από «Το σόι σου». Αισθάνεστε ότι ήταν το τηλεοπτικό σας απόγειο ως τώρα, αυτή η σειρά;

Ναι φυσικά και ήταν. Συγκινούμαι γιατί την έχω αγαπήσει πάρα πολύ αυτή την δουλειά και όλη την περίοδο που περάσαμε με τα παιδιά μπροστά αλλά και πίσω από τις κάμερες, αυτά τα 5 χρόνια. Τώρα που βλέπω τις επαναλήψεις λέω ότι ήταν πραγματικά μια πολύ καλή δουλειά και έχω τις πιο γλυκές αναμνήσεις.

Θα ήσασταν θετική στο να συνεχιστεί η σειρά;

Δεν το ξέρω. Αν τυχόν γινόταν μια τέτοια πρόταση, θα το σκεφτόμουν την ώρα εκείνη και με τα τότε δεδομένα. Είναι δύσκολο για μια σειρά που έχει σταματήσει για καιρό να την πιάσεις πάλι από το σημείο που την άφησες. Εάν οι συνθήκες ήταν καλές, θα το σκεφτόμουν, αλλά δεν ξέρω αν και εφόσον συμβεί κάτι τέτοιο.

Η υποκριτική έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή σας;

Από μόνη της η τέχνη είναι ψυχοθεραπευτική. Λειτουργεί σίγουρα και ειδικά το θέατρο. Μερικές φορές όμως, όταν σε απασχολούν θέματα ζωτικής σημασίας για σένα, η στιγμή που θα κάνεις τη μετάβαση από την πραγματική ζωή στη σκηνή είναι δύσκολη. Μετά γίνεται φάρμακο.

Πηγή:ΕΓΩ