Ο Νίκος Ορφανός στο gossip-tv: Τα Νεοκλασικά, τα απίθανα backstage και η αποκάλυψη για το Νησί
Από το 1993 μέσα από την πρώτη του τηλεοπτική συμμετοχή στη σειρά «Γόβα στιλέτο» μέχρι και σήμερα 29 χρόνια μετά, στον ρόλο του Στέλιου στα «Νεοκλασικά» του Alpha o Νίκος Ορφανός παραμένει ένας από τους άξιους ηθοποιούς. Τον γνώρισα το 2011 στην εξαιρετική παράσταση «Το Τάβλι» και ξανασυστηνόμαστε μέσα από τα Νεοκλασικά.
Δημιουργικός και ικανότατος αφού κάθε φορά ξεδίπλωνε το ταλέντο του μέσα από τις δεκάδες συμμετοχές του σε σειρές που άφησαν εποχή, πολυσχιδής, με δημιουργική φαντασία και έχοντας στο «δισάκι» του χαρακτηριστικά από εκείνα που σπάνια συναντάς σε άνθρωπο αλλά και με μια ισχυρή αίσθηση προσωπικής ταυτότητας κατάφερε να ξεχωρίσει και να παραμείνει ένας από τους ηθοποιούς που δεν έλειψαν σχεδόν καθόλου από τη μικρή οθόνη.
Ένας ηθοποιός, που σκηνοθέτες, σεναριογράφοι και παραγωγοί ήθελαν πάντα να τον έχουν κοντά τους.
Το ίδιο όμως κι εκείνος αφού ξέρει καλύτερα από τον καθένα πως οι παρέες -ακόμη και οι τηλεοπτικές- είναι αυτές που «γράφουν ιστορία». Το πιστεύει, το επιδιώκει και το κερδίζει!
Απόψε θα έχουμε τη χαρά να τον απολαύσουμε μέσα από την κωμωδία «Ούτε γάτα ούτε ζημιά», των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου σε διασκευή σεναρίου της Ζωής Κοϊβαρη και σκηνοθεσία του Χρήστου Δήμα στα «Νεοκλασικά» του Alpha!
Ο Νίκος Ορφανός λίγες ώρες πριν την προβολή της ταινίας, μίλησε αποκλειστικά στο gossip-tv.gr για το πώς έγινε η πρόταση συμμετοχής του, πόσο απολαυστικά αλλά δύσκολα ήταν τα γυρίσματα, αναφέρθηκε στην επαναφορά της καλής μυθοπλασίας, εξήγησε πώς κατάφερε να είναι πάντα παρών στα τηλεοπτικά δρώμενα χωρίς καθημερινή προβολή, μνημόνευσε το «Νησί», τη σειρά που έχει αφήσει εποχή ενώ αποκάλυψε και τις μεγάλες αλλαγές που έφερε στη ζωή του ο ερχομός του γιου του!
- Πώς έγινε η πρόταση για τη συμμετοχή στα Νεοκλασικά;
«Η πρόταση έγινε από την εταιρία παραγωγής «Αργοναύτες» γιατί πέρσι είχα κάνει μια συμμετοχή στην πολύ ωραία παραγωγή που είχαν κάνει τα παιδιά, στη σειρά «Ζακέτα να πάρεις» για την ΕΡΤ. Γνωριστήκαμε με την ομάδα, κάποιους τους ήξερα ήδη από τη δουλειά. Με πήρε ο υπεύθυνος της παραγωγής, μου είπε για αυτές τις υπέροχες ιστορίες, τις οποίες σκηνοθετεί ο Χρήστος Δήμας. Με τον Χρήστο ψάχναμε έναν τρόπο να συνεργαστούμε, δεν μας καθόταν εδώ και τρία τέσσερα χρόνια. Μου είπε την ομάδα, ο ρόλος ήταν πολύ καλογραμμένος. Δηλαδή αυτή η νέα εκδοχή του παλιού θεατρικού ήταν πάρα πολύ επιτυχημένη και είναι ο ρόλος τέτοιος που δεν έχω ξανακάνει, αυτό με ιντριγκάρισε. Και είπα το ναι».
Οι συνθήκες ήταν πάρα πολύ καλές. Το συνεργείο, οι συνάδελφοι, ο σκηνοθέτης, ο βοηθός σκηνοθέτη και έτσι είπα το «ναι» με χαρά
- Μαθαίνω πως τα backstage είναι το κάτι άλλο. Με χαρά, κέφι, χιούμορ…
«Προσπαθούμε να περνάμε ωραία, γιατί πάντα εξαρτάται και από την πίεση του χρόνου που έχεις. Τα γυρίσματα είχαν διάφορες δυσκολίες που δεν είχαν να κάνουν με τον Covid αλλά το ξεκίνημά τους συνέπεσε με τον χιονιά στην Αθήνα. Οπότε δεν μπορούσαμε να πάμε στο γύρισμα, οι σκηνοθέτες και οι βοηθοί να πάνε στο γύρισμα για να δούνε το χώρο. Αποκλειστήκαμε ξαφνικά, εγώ ταυτόχρονα είχα πρεμιέρες που πήγαιναν πίσω και μετά όλοι προσπαθούσαμε να αναπληρώσουμε την καθυστέρηση και όταν τα καταφέραμε, πήγαμε στο σπίτι στη Ραφήνα αλλά είχε πολύ κρύο. Ήταν δηλαδή γυρίσματα με πολύ κέφι αλλά και πολύ κρύο. Από τα πιο κρύα γυρίσματα που μπορώ να θυμηθώ. Έγινε όλο μέσα στο Φλεβάρη και προσπαθούσαμε, με το χιούμορ, την πλάκα… γιατί δέσαμε πολύ σαν παρέα. Ήμασταν ένα ωραίο παρέακι που κάναμε το χαβαλέ μας και είχα την μεγάλη τύχη το σπίτι οπού κάναμε τα γυρίσματα να είναι γεμάτο βιβλία οπότε ψαχούλευα τα βιβλία και διάβαζα κιόλας»
- Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια με την άνθηση της μυθοπλασίας, αυτό τουλάχιστον που εγώ αντιλαμβάνομαι είναι πως οι δουλειές «χτίζονται» σε γερά θεμέλια, δηλαδή πια δεν γίνονται δουλειές του «ποδαριού».
«Μακάρι, Κατερίνα. Μπορούμε και καλύτερα. Εγώ ακόμη δεν έχω ικανοποιηθεί γιατί τα κριτήρια μου είναι πιο αυστηρά. Θεωρώ ότι μπορούμε και καλύτερα αρκεί να δώσουμε έμφαση στο σενάριο, στις συνθήκες και να πληρώνουμε τους ηθοποιούς και τους συντελεστές λίγο καλύτερα»
- Υπάρχει άγχος για το πώς θα αποδοθεί η μεταφορά της κινηματογραφικής ταινίας στη μικρή οθόνη;
«Όχι, δεν υπάρχει άγχος, υπάρχει μόνο μια έγνοια πώς να το κάνεις να λειτουργήσει στην καινούργια συνθήκη. Δεν μπορείς να μεταδώσεις αυτό που είχαν μεταδώσει, οι πρώτο διδάξαντες. Τελείως άλλη ατμόσφαιρα, τελείως άλλος κώδικας επομένως εσύ πας να μεταδώσεις κάτι άλλο. Μια πιο σύγχρονη και φρέσκια ματιά, ένα δικό σου στίγμα. Εξάλλου μην ξεχνάμε πως αυτά τα μυθικά «τέρατα» που πρωτόπαιξαν αυτούς τους ρόλους δεν ήταν μυθικά τέρατα, με αυτές τις ιστορίες έγιναν. Δηλαδή ο Λογοθετίδης ουσιαστικά καθιερώνεται το ’46 όταν πια στα 50 του χρόνια παίζει στο θέατρο το «Οι Γερμανοί ξανάρχονται» και από εκεί ξεκινάει η κινηματογραφική του καριέρα, εκεί ξεκινάει η συνεργασία του με τον Σακελλάριο και δένουν και αρχίζουν μια σειρά ταινιών που τον φτάνει στη δεκαετία του ’50 και κάνει αυτές τις μυθικές ταινίες μεταφέροντας πράγματα τα οποία παίζονταν ήδη στο θέατρο.
Κι αυτό είναι το σημαντικό αν σκεφτείς ότι εμείς πήραμε ένα σενάριο και λόγω των συνθηκών με τον Covid κάνουμε λίγες πρόβες κυρίως διαδικτυακές. Αυτοί όμως όταν πήγαν να κινηματογραφήσουν το σενάριο τους αφού το έπαιζαν στο θέατρο ήδη δυο χρόνια. Ήταν δηλαδή κομμάτι τους, πετσί τους. Εμείς πρέπει να μπούμε σε αυτή την κατάσταση σε πάρα πολύ λίγο χρόνο. Είναι πολύ άνισος αυτός ο αγώνας για αυτό πρέπει να είμαστε ακριβοδίκαιοι. Οι συνθήκες, δεν είναι ίδιες που παράγονται αυτά τα δημιουργήματα»
- Είναι πάντως άξιο συγχαρητηρίων το γεγονός ότι γίνονται τόσο ωραίες και δεμένες δουλειές υπό αυτές τις συνθήκες
«Ακριβώς. Επειδή είναι εντελώς άλλα τα δεδομένα, δεν μπορούμε να συγκρίνουμε. Είναι τελείως διαφορετικό το ένα από το άλλο γιατί αλλιώς κανείς δεν θα έπαιζε ξανά τον Οιδίποδα που τον έχει παίξει ας πούμε ο Μάνος Κατράκης. Δεν θα είχε νόημα. Η τέχνη συνεχώς ανατροφοδοτείται και αυτό πρέπει να το έχουμε πάντα στο μυαλό μας. Εγώ ασχέτως το αν έχω αυστηρά κριτήρια, ως Νίκος, πέραν αυτού δηλαδή, έχουμε ένα εξαιρετικό επίπεδο τηλεόρασης αν σκεφτούμε το γεγονός ότι όλα αυτά τα τηλεοπτικά προϊόντα δίνονται στον κόσμο δωρεάν. Δεν είναι συνδρομητικές πλατφόρμες. Εδώ παρόλα αυτά λίγο ακόμη να εξελιχθούμε σε επίπεδο μυθοπλαστικό και συνθηκών θα έχουμε ακόμη εξαιρετικά πιο αποτελέσματα και πάλι όμως, πάντα το λέω αυτό, η τηλεόραση στην Ελλάδα μετά τα 4-5 χρόνια που πέρασε την κρίση της και ψάχνονταν, ήδη από τον τρίτο χρόνο, δίνει συγκλονιστικές σειρές»
- Ήταν για σένα το «Νησί» σταθμός στην καριέρα σου;
«Εγώ έχω την τύχη να έχω παίξει σε εξαιρετικές σειρές. Όλες μια προς μια. Δεν ξέρω αν υπάρχουν ηθοποιοί και πόσοι είμαστε αυτοί που οι σειρές τους δεν έχουν κοπεί ούτε μια φορά. Οι σειρές που έχω παίξει έχουν πάει εξαιρετικά. Είμαι γουρλής ως προς αυτό»
- Με δεδομένο ότι είσαι ένας από τους ηθοποιούς που έζησες τα καλά χρόνια της τηλεόρασης, η επαναφορά της καλής μυθοπλασίας πώς σου φάνηκε;
«Αυτό είναι πάρα πολύ ελπιδοφόρο και βοήθησαν δυο συγκυρίες. Από τη μια το κράτος έβαλε «πλάτη» στην οικονομική παραγωγή και από την άλλη η διεθνής συγκυρία. Πραγματικά χρωστάμε στο Netflix και σε αυτές τις πλατφόρμες ότι επανέφεραν τη δεκαετία των σπουδαίων τηλεοπτικών σειρών. Έχουμε σημαντικότερες σειρές παρά ταινίες πια. Πραγματικά το «Νησί» ήταν σταθμός για τους όσοι συμμετείχαμε. Ακόμη κι εκείνοι που ήταν το συνεργείο, κάποιοι που έκαναν πολύ μικρά περάσματα γιατί ήταν η πρώτη σειρά τέτοιων προδιαγραφών»
- Ισχύει ότι θα υπάρξει δεύτερος μέρος;
«Το έχω ακούσει. Δεν γνωρίζω κάτι και δεν ξέρω και ποιες είναι οι προθέσεις της Βικτώριας. Τότε υπήρχε ένα βιβλίο το οποίο είχε διαγράψει μια ιστορία. Οι ιστορίες του πρώτου μέρους δεν μπορούν να επανέλθουν δεδομένου ότι αλλάζει ο τόπος. Εφόσον κλείνει η Σπιναλόγκα, οι άνθρωποι αυτοί σκορπίζουν κατά κάποιο τρόπο. Πού θα τους ακολουθήσει; Αναγκαστικά φαντάζομαι θα είναι προς την Αθήνα. Αλλά ποιους θα ακολουθήσει, ποιων τη ζωή; Το πρώτο βιβλίο έδειχνε να ολοκληρώνει τη σειρά και να την κλείνει με κάποιο τρόπο»
- Είσαι ένας ηθοποιός με πολύ μεγάλη πορεία στο χώρο, και ουσιαστικά δεν έλειψες ποτέ. Υπήρξαν περίοδοι που δεν χτύπησε το τηλέφωνο σου για δουλειά;
«Ναι υπήρξαν. Ειδικά μετά την πολιτική μου ενασχόληση χτυπούσε το τηλέφωνο μόνο να σποραδικά πράγματα. Ειδικά τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Το κοινό δεν με ξεχνάει γιατί έχω παίξει σε εμβληματικές σειρές, οι οποίες συνεχώς επαναλαμβάνονται. Τι να σου πω… Λίγο πριν κλείσει το Mega, στο 1/3 των σειρών ήμουν μέσα. Είμαι παιδί του Mega ουσιαστικά. Είμαι οικείος αλλά δεν έχει τύχει να μπω σε ένα σταθερό cast και λογικό γιατί έχει βγει μια καινούργια φουρνιά θεατρικών ηθοποιών, νέων παιδιών. Υπάρχει πληθώρα και είναι ευχάριστο που έχει ανοιχτεί σε νέα πρόσωπα που δεν είναι εμπορικοί «κράχτες» αλλά με τον έναν ή τον άλλον τρόπο είχα παρουσία. Ανενεργός δεν μένω»
- Πώς είναι ο ρόλος, αυτός του Προέδρου στο ΔΗΠΕΘΕ Ρούμελης;
«Είναι μεγάλο στοίχημα το ΔΗΠΕΘΕ. Ήθελα πολύ να ασχοληθώ με το στελεχικό κομμάτι του πολιτισμού. Ανέλαβα ένα θέατρο το οποίο για 7 χρόνια δεν είχε καλλιτεχνικό διευθυντή αλλά δεν ήρθα μόνο για να ανεβάσω έργα, ήρθα κυρίως να το ανεβάσω ψυχολογικά. Να δημιουργήσω μια ατμόσφαιρα, μια αγκαλιά… Όλοι όσοι έρχονται εδώ να βρίσκουν ένα οργανωμένο οργανισμό. Να έχουν κάποιον δίπλα τους να τους εμψυχώνει, να τους ενθαρρύνει και να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό. Το πετύχαμε με την πρώτη μας παραγωγή, το «Κατά φαντασίαν ασθενή». Όλη μας η δουλειά, ήταν να κάνουμε το θίασο να είναι ευτυχισμένος και πραγματικά το καταφέραμε. Έχω δέκα άτομα τρισευτυχισμένα και θα πάμε και καλοκαιρινή περιοδεία, θα το παλέψουμε»
- Τι άλλαξε στη ζωή σου μετά τον ερχομό του γιου σου;
«Το παιδί επαναπροσδιορίζει τα πάντα. Πρέπει πια εκεί να σταθείς απέναντι στον εαυτό σου και να σκεφτείς ποιος θες να είσαι από εδώ και πέρα. Κάθε σου πράξη επηρεάζει και τη ζωή και τη διαμόρφωση ενός άλλου ανθρώπου. Εκεί τελειώνουν τα ψέματα και πρέπει να βρεις τη δική σου σχέση με τους γονείς του αν δεν το έχεις ξεκαθαρίσει, να σκεφτείς τι άνθρωπος και γονιός θες να είσαι και πού θες να οδηγήσεις το παιδί σου, που γνωρίζει το κόσμο μέσα από μάτια σου . Είναι η τελευταία ευκαιρία να γίνεις καλύτερος άνθρωπος. Εδώ λοιπόν σου δίνεται μια μεγάλη ευκαιρία να κλείσεις πληγές του παρελθόντος σου και με τη δύναμη σου αντίστοιχα, να δυναμώσεις και το παιδί σου. Εγώ δεν είχα την καλύτερη δυνατή σχέση με τους γονείς μου αλλά για αυτόν ακριβώς τον λόγο θέλω να γίνω καλύτερος πατέρας για τον γιο μου.
Γιατί εγώ δεν είχα τον πατέρα που θα ήθελα να έχω. Είναι οδηγός στη ζωή μου. Όταν έχω κακοπάθει προσπαθώ αυτή την κακοποίηση να την εξαλείψω. Είναι ένα μάθημα που πήρα από την πολιτική. Κάποια στιγμή κόντεψα να χάσω τον εαυτό μου. Είπα «τι γίνεται εδώ. Γιατί είναι τόσο ανθρωποφαγικά τα πράγματα». Είπα λοιπόν πως δεν θα επιτρέψω να γίνω σαν αυτούς. Πρέπει να βγω καλύτερος ακόμη κι έχω κακοποιηθεί. Αν έχω κακοπάθει δεν έχω δικαίωμα να κακοποιήσω. Γνώρισα τι σημαίνει κακία και σκληρότητα»
- Κλονίστηκε ο χώρος της Τέχνης θεωρείς μετά τις αποκαλύψεις και τις καταγγελίες;
«Πιο πολύ κλονίστηκε με την πανδημία. Από εκεί και πέρα το απηύθυνα και στους συναδέλφους μου στο Σωματείο πως την επόμενη μέρα της όποιας κανονικότητας πρέπει να θωρακίσουμε το επάγγελμα μας και πράγματα τα οποία ανεχόμασταν πρέπει πια να μην τα ανεχόμαστε. Πρέπει να φτιάξουμε σωστές συνθήκες γιατί ξέρεις πηγαίναμε σαν επαγγελματίες και το μόνο που μας ένοιαζε ήταν τι λεφτά θα πάρουμε, δεν ρωτάγαμε ούτε πώς θα είναι το καμαρίνι, ούτε οι συνάδελφοι είναι καλοί, ούτε τι χαρακτήρα έχει ο σκηνοθέτης. Δεν μας ένοιαζε τίποτα. Εκεί είχαμε επικεντρώσει όλο μας το «είναι». Λάθος. Η εργασιακή ατμόσφαιρα και οι συνθήκες είναι το νούμερο ένα. Το θέμα των καταγγελιών έχει πάρει το δρόμο του.
Έχει μπει μπροστά η Δικαιοσύνη. Τώρα κάποιοι άνθρωποι που την «έφαγαν» ξώφαλτσα και είχαν προβληματικές συμπεριφορές και τις ακούγαμε, αν δεν έχουν κατηγορηθεί ποινικά, δεν υπάρχει λόγος να γίνεται «κυνήγι μαγισσών» και να τους εκμηδενίζαμε και να τους εξοντώνουμε. Εγώ δεν έχω συνεργαστεί με κανέναν από όσους έχουν καταγγελθεί. Εμείς κάναμε ένα βήμα, τις καταγγείλαμε αυτές τις συμπεριφορές, υπάρχουν όμως και άλλοι κλάδοι. Από εδώ και πέρα πρέπει να προσέχουμε η συμπεριφορά μας».
- Τι σχέδια έχεις για το καλοκαίρι;
«Έχουμε τώρα ένα φεστιβάλ θεατρικών μονολόγων στο ΔΗΠΕΘΕ. Σχεδιάζουμε τη μεγάλη μας καλοκαιρινή περιοδεία με τον «Κατά Φαντασίαν ασθενή». Προσπαθούμε εδώ στη Λαμία να φτιάξουμε μια δεύτερη θεατρική σκηνή. Υπάρχει μια καλλιτεχνική «άνοιξη» εδώ. Πραγματικά έχει ενεργοποιηθεί η δημοτική Αρχή. Από εκεί και πέρα, συζητάω για τη συμμετοχή μου σε μια ξένη ταινία. Ήδη έκανα μια συμμετοχή σε μια Καναδική παραγωγή και συζητάω και μια δεύτερη σε μια Ευρωπαϊκή παραγωγή και φυσικά τα Νεοκλασικά που είναι ένα χορταστικό επεισόδιο»
Απόψε στις 21:00, «Ούτε γάτα ούτε ζημιά», στα «Νεοκλασικά» του Alpha.
Η κωμωδία των Αλέκου Σακελλάριου και Χρήστου Γιαννακόπουλου σε διασκευή σεναρίου της Ζωής Κοϊβαρη και σκηνοθεσία του Χρήστου Δήμα.
Πρωταγωνιστούν: Κρατερός Κατσούλης, Ντορέττα Παπαδημητρίου, Γιώργος Χρανιώτης, Ηρώ Πεκτέση, Νίκος Ορφανός, Χάρης Μαυρουδής, Ανδρομάχη Μαρκοπούλου, Ευγενία Αποστόλου, Λυδία Τζανουδάκη, Σεμέλη Παπαοικονόμου, Γιώργος Γερονημάκης, Δημήτρης Κανέλλος, Χριστόφορος Μπαρμπαγιάννης, Μίμης Καπέρδος. Στο ρόλο του πελάτη ο Γιώργος Πυρπασόπουλος.
