Γιώργος Ηλιόπουλος: «Εγώ είχα να κάνω τηλεόραση 12 χρόνια»

Ο αγαπημένος τηλεοπτικός κουρέας μίλησε για όσα έχουν αλλάξει στη ζωή του με την επιτυχία της σειράς και για το πώς διαχειρίζεται την αποδοχή του κόσμου.

Τι έχει αλλάξει στη ζωή σας με την επιτυχία των «Άγριων Μελισσών»;

Επιτυχία δεν είναι κανενός μας. Επιτυχία κάνει το καράβι που ονομάζεται «Άγριες Μέλισσες», το οποίο όταν σταματήσει να υπάρχει, θα σταματήσουν όλα. Δεν είναι η πρώτη φορά που βιώνω την επιτυχία, την είχα ξαναζήσει με τα «Σφηνάκια». Οπότε ξέρω ότι όπως έρχεται η επιτυχία και σε ζητούν 50 δημοσιογράφοι για συνεντεύξεις, την άλλη μέρα φεύγει κι αυτομάτως, κάνουν πως δε σε βλέπουν. Την παρακολουθώ τη σειρά κάθε βράδυ, έκανε το κοινό να αγαπήσει την ελληνική μυθοπλασία και είναι σαν να ξαναγέννησε το είδος της ελληνικής μυθοπλασίας. Λόγω δραματουργικών επιλογών, σκηνοθετικών, σεναριογράφων και ηθοποιών. Οι «Άγριες Μέλισσες» μας θύμισαν ξανά, ότι εκεί που είχαμε μάθει σε υποκατάστατα, τώρα τρώμε πραγματικό φαγητό και είναι ωραία!

Πώς διαχειρίζεστε την αποδοχή του κόσμου;

Το έχω ξαναζήσει από τα «Σφηνάκια». Επίσης, δουλεύω 12 ώρες την ημέρα και δεν έχω επαφή με την πραγματικότητα. Στις λίγες στιγμές που έχω, στο σουπερμάρκετ, στο μετρό ή στο δρόμο, ο κόσμος με αγκαλιάζει, μου λέει συγχαρητήρια και το χαίρομαι πολύ. Άλλωστε είναι και «παράσημο» για εμάς τους ηθοποιούς η αγάπη του κόσμου. Μου έκανε εντύπωση που ειδικά την πρώτη χρονιά που είχα μόνο δύο ατάκες και δεν έχω ρόλο που υποκινεί την ιστορία, ο κόσμος με αγκάλιαζε και ήθελε να μάθει την εξέλιξη του «Προκόπη». Μου έστελναν πάνω από 100 μηνύματα για τη σειρά στα social media. Είναι μεγάλη χαρά και τιμή.

Θα φοβηθείτε την επόμενη δουλειά που θα έρθει, λόγω επιτυχίας των «Άγριων Μελισσών»;

Εγώ είχα να κάνω τηλεόραση 12 χρόνια. Είχα πει πολλά «όχι» σε δουλειές που μου πρότειναν, γιατί δεν μου έλεγαν τίποτα. Η δουλειά μου είναι το θέατρο. Δεν υποτιμώ την τηλεόραση, το αντίθετο, απλά είναι ένα άλλο επάγγελμα. Μετά τα «Σφηνάκια» που ήμασταν μια παρέα, παρά τα πολύωρα γυρίσματα, το ίδιο βρήκα και στις «Άγριες Μέλισσες». Θλίβομαι που τελειώνουν, γιατί δεν ξέρω αν θα βρεθώ ξανά με τόσους ανθρώπους που να τους αγαπάς και να υπάρχει αυτό το κλίμα. Νιώθω υπερήφανος και το είχα όνειρο ως παιδί να δουλέψω με τόσο καλούς ανθρώπους και πραγματοποιήθηκε. Γιατί είχα και όνειρο να συνεργαστώ και με ανθρώπους που θαύμαζα και γνωρίζοντάς τους, είδα ότι δεν είναι τίποτα. Είχα την τύχη να έχω δάσκαλό μου τον Κώστα Καζάκο, που του χρωστάω τα πάντα και κυρίως το ότι βρίσκομαι σε αυτό το επάγγελμα.

Πηγή:ΕΓΩ